Terwijl Eendracht Aalst zijn zesde opeenvolgende nederlaag opliep, zet koploper AA Gent zijn zegereeks buitenshuis met overtuigend gemak verder.
Vooraf stond de Oost-Vlaamse derby tussen Eendracht Aalst en AA Gent in het teken van het realisme. Zowel Manu Ferrera als Patrick Remy maken er geen geheim van dat het resultaat voor hen heilig is. Punten gaan boven spektakel, doelpunten boven balbezit. Het leverde Aalst een sterke competitiestart op en Gent de koppositie in de rangschikking. Ook zondag bleef de leider zijn uitgangspunt trouw, zelfs na de vroege, geruststellende 0-2-voorsprong.
Manu Ferrera opteerde vrij verrassend voor het eerst dit seizoen voor een 4-3-3-veldbezetting, ten koste van René Klomp op het middenveld. Voor zoveel dapperheid werd hem vrij snel de rekening gepresenteerd door een uitgekookt spelend AA Gent. Aalst miste diepgang, technische superioriteit en creativiteit, een onderdeel waarin de Buffalo’s met Darko Anic, Matthieu Verschuere en Nasredine Kraouche uitblonken. Toen AA Gent vlak voor de rust twee keer scoorde, wist Ferrera hoe laat het was. Zijn ploeg beschikt immers niet over de kracht om uit een achterstand terug te vechten.
De trainer van Aalst wil niet als de hypocriet van het Belgisch trainerswereldje worden aanzien. Hij weet dat hij niet over een ploeg beschikt die zelf het spel kan maken en dominant voetballen. In de voorbereiding probeerde hij met vleugelspelers te werken, maar al snel kwam hij tot de conclusie dat zo’n spelconcept te veel gevraagd was van zijn jonge selectie. Hij opteerde dan maar voor een soort countervoetbal, met daarin een cruciale rol voor het aanvalsduo Damir Stojak– Patrick Dimbala. Achter hen stond een stevige organisatie, met de ervaren Georges Arts, David Van Hoyweghen en doelman Vladan Kujovic. In het middenveld ontpopte Gideon Imagbudu zich tot de ideale stofzuiger. Na vijf speeldagen stokte de motor. Vermoeidheid en te veel blessures eisten hun tol. Tegen tegenstanders die hen het initiatief opdrongen, kwam Eendracht Aalst steevast in de problemen.
Manu Ferrera heeft zijn behoudende intenties nooit verstopt. In voetbal gaat het om winnen, zegt hij. “Mijn eerste taak is het een goede organisatie neer te zetten. Het komt erop aan om geen doelpunten tegen te krijgen. We moeten ervoor zorgen dat de tegenstander niet goed speelt. Mijn spelers krijgen als opdracht de zwakke punten van de andere ploeg af te straffen. Dat was tegen dit AA Gent moeilijk. Ze speelden duidelijk een niveau hoger dan wij. Niet moeilijk, als je weet dat ze overschot aan spelers hebben. Bij ons is er geen geld voor versterkingen. We kunnen zelfs hun verplaatsingskosten nog niet betalen.”
De doelstelling van Eendracht Aalst, zegt Ferrera, blijft onveranderd : zo snel mogelijk dertig punten halen, wat volgens de Brusselaar moet volstaan voor het behoud. Tegen Gent stond er niet echt een elftal op het terrein, maar meer een verzameling individuen met ieder hun eigen belangetje. Er leeft onrust in de spelersgroep, dat is duidelijk. Sommige spelers pikken het niet dat Damir Stojak laattijdig op de afspraak verscheen voor het ontbijt en daarvoor niet gesanctioneerd werd. Dat had ook zijn weerslag op het terrein : de Joegoslaaf kwam niet in het spel voor, maar werd toch niet gewisseld. Het was veelzeggend dat het eigen orkest tijdens de wedstrijd het deuntje van Er is leven na de dood aanhieven.
V
rolijker gezichten aan Gentse zijde, waar Patrick Remy baadt in weelde. Wie spelers als Schepens, Gajser en Joly op de invallersbank kan houden, heeft geen reden tot klagen. Het uitgekiende tactische plannetje van de Fransman loopt al een heel seizoen perfect : de viermansverdediging speelt hoog, soms op de helft van de tegenstander, terwijl Nielsen en Oyawolé als buitenspelers het veld breed moeten houden. Kaklamanos is de bliksemafleider en kaatser voor de opkomende middenvelders, terwijl de jonge doelman Olivier Van Impe een bijzonder secure indruk laat als vervanger van de geblesseerde Herpoel.
Alles is sterk geprogammeerd bij Gent. Van de flankverdedigers Peeters en Borkelmans worden weinig aanvallende acties verwacht, omdat ze ter plekke moeten zijn balverlies en dan niet uit positie mogen lopen. AA Gent speelt heel resultaatgericht en slaagt er – eens op voorsprong – goed in die voorsprong vast te houden. Dat het tegen een Belgische topper als Club Brugge niet lukte, en dat tegen Anderlecht werd verloren, illustreert meteen het manco dat Remy met zijn ploeg nog heeft weg te werken. Het zal Eendracht Aalst niet zijn dat hen uit titelkoers slaat.
door Frédéric Vanheule
