RECORDMAN

© BELGAIMAGE

Ryan Joseph Giggs, 24 seizoenen de kleine tovenaar van The Theatre of Dreams. Hondstrouw aan Manchester United en Alex Ferguson, zijn voetbalvader met wie hij een onwaarschijnlijk parcours aflegde.

Vergeet Lionel Messi, Cristiano Ronaldo of Andrés Iniesta: niemand heeft meer titels en bekers gewonnen dan Ryan Giggs, pocketmiddenvelder uit Canton, een dorp van 14.000 inwoners in de buurt van Cardiff. Dertien titels, 4 keer de FA Cup, 4 League Cups, 9 Community Shields (Engelse Supercup), 2 keer de Champions League, een UEFA Super Cup, Intercontinental Cup én de FIFA Club World Cup: 35 trofeeën met één en dezelfde club.

Doelman Vítor Baía (33), Dani Alves en Iniesta (beiden 32) komen in de buurt van Giggsy, maar vulden hun prijzenkasten bij verschillende clubs of de nationale ploeg. Voor de liefhebbers: de teller van Messi bij Barcelona staat op 30, die van de Portugese oppergod Ronaldo – tussen 2003 en 2009 Giggs’ ploegmaat bij Man U – sinds het EK op 20.

‘Toen ik in Manchester arriveerde, was ik 18 jaar. Ik heb veel van hem geleerd’, zei Ronaldo in de lente van 2014, toen Giggs bij zijn afscheid de Lifetime Achievement Award van Man U kreeg. De Welshman noemde de Portugees de beste speler met wie hij ooit samenspeelde, ook al hadden ze alleen de liefde voor de bal gemeen. Nóg ijdeler dan David Beckham, lachte Giggs. ‘Twee jongens met wie ik graag de kleedkamer deelde, zolang je de spiegel maar niet nodig had.’ Droge humor, Giggs’ handelsmerk.

Hij husselde de statistieken door elkaar. Recordaantal wedstrijden (632), seizoenen (22) en assists (162) in de Premier League, die pas in zijn derde seizoen (1992) bij Manchester United werd opgericht. Ervoor had hij al 40 keer het rode shirt aangetrokken, wat zijn totaal op 24 seizoenen en 672 matchen bracht. En: een record van 13 landstitels sinds de oprichting van de Football League (1888), bij de club die het meeste titels (20) mocht vieren. Recordman van de recordclub, aan de zijde van ervaren gids Alex Ferguson.

Giggs en Ferguson: verbonden aan elkaar sinds 29 november 1987, toen de Schotse manager op Ryans veertiende verjaardag bij de familie aanbelde. Hij kon naar Manchester United komen en drie jaar erna zijn eerste profcontract tekenen, verbaasde Ferguson, die hem een jaar ervoor na een tip van een clubsteward aan het werk had gezien. Met Salford Boys, een klein clubje, blikte hij met een hattrick Uniteds U15 in, Ferguson had vanuit het raam van zijn kantoortje meegekeken. ‘Ik zei tegen mezelf: ‘Dit móét een speler van Manchester United worden.’ Hij had toen al iets speciaals.’

PIJNLIJKE SCHEIDING

Het was 2 maart 1991, een koude middag op Old Trafford. Manchester United stond met 0-2 in het krijt tegen Everton, toen Ferguson een schriel en donkerharig kereltje van zeventien jaar in de strijd gooide. Een schooljongen nog, die bovendien een paar jaar ervoor in de School of Excellence van Manchester… City had rondgelopen. Het bleef 0-2, niemand in de tribune die toen vermoedde dat ze net een speler – Ryan Joseph Giggs – aan het werk hadden gezien die zou uitgroeien tot een icoon.

Hij werd geboren als Ryan Wilson, zoon van rugbyspeler Danny Wilson, van wie de roots in Sierra Leone lagen, en Lynne Giggs, die in een kinderziekenhuis werkte. Hij voelde zich een buitenbeentje en werd, als kind van een zwarte vader, gepest. Maar: hij zweeg en incasseerde, net zoals hij dat als gevierde voetballer zou doen. Interviews gaf hij zelden. Giggs was niet de man van de grote teksten.

Toen zijn vader een profcontract bij de Swinton Lions kon tekenen, volgde het gezin naar Salford, Greater Manchester, en werd zijn leven door elkaar geschud. Hij miste de dagelijkse bezoekjes aan zijn grootouders in Cardiff, maar op school spraken de leraars hem moed in: hij was een uitzonderlijk talent op het voetbal- en… rugbyveld.

Ryan voetbalde voor Deans FC, waar zijn coach Dennis Schofield bijkluste als scout van Manchester City. Hij zou er drie jaar in de School of Excellence worden opgeleid, maar hij wist dat hij nooit voor The Citizens zou tekenen. Aan de muur van zijn kamer hingen posters van Unitediconen Bryan Robson en Mark Hughes, in de tribune aan de Stretford End genoot hij van de bewegingen van de Welshe winger Mickey Thomas. ‘Toen ik in de kerstvakantie van 1986 mocht testen op The Cliff, het oude trainingscentrum van United, was ik meteen verliefd. Dit was míjn club.’

Het bezoek van Ferguson, een jaar erna, was de kans waar hij op wachtte. En om een nog andere reden bijzonder: vader had net het huis verlaten, moeder Lynne bleef alleen achter met hem en zijn jongere broer Rhodri. Twee jaar later, toen zijn moeder hertrouwde, liet hij zijn familienaam in Giggs veranderen. ‘Mijn vader maakt vanaf dan geen deel meer uit van mijn leven.’

Jaren later, toen Giggs in 2014 interim- manager werd, hakte vader genadeloos terug. ‘Hoe kunnen spelers vertrouwen hebben in iemand die acht jaar een relatie met de vrouw (Natasha, nvdr) van zijn broer heeft gehad? Hij is een leugenaar en een bedrieger.’ Het was de tweede keer dat het blazoen van de familieman, die in 2007 met Stacey Cooke was getrouwd, werd besmeurd. Drie jaar ervoor, toen uitlekte dat hij Imogen Thomas 200.000 euro had betaald om over hun geheime relatie te zwijgen, biechtte de vrouw van zijn broer op dat ze enkele weken voor haar huwelijk met Rhodri het ongeboren kind van Ryan had laten aborteren.

THE CLASS OF ’92

Op The Cliff betoverde Giggs iedereen. Ferguson zag dat het goed was. Aan iedereen die het wilde horen, vertelde de Schot hoe goed dat kleine wingertje van de jeugdacademie wel was. Toen Gary Pallister en PaulInce op Old Trafford een wedstrijd voor de FA Youth Cup bijwoonden, kwam Ferguson naast hen zitten. ‘Straks zullen jullie een uitzonderlijk jongetje van vijftien aan het werk zien.’

Ze waren verbluft. Een kereltje dat zich zelfs uit een telefooncel, omringd door een handvol tegenstanders, zou dribbelen. Hij dartelde over het veld, geruisloos en lichtvoetig. Een zwerver op de linkerflank, van wie de bal aan de voeten leek te kleven. ‘Alle respect voor David Beckham en PaulScholes, maar in de jeugdreeksen was Ryan de enige van wie ik wist dat het een superster zou worden’, vertelde Steve Bruce, zijn twaalf jaar oudere ploegmaat, ooit.

Bruce was er nog bij toen The Class of ’92 – Giggs, Beckham, Nicky Butt, Paul Scholes, Gary en Phil Neville – de doorbraak naar het eerste elftal forceerde en The Red Devils een onwrikbare tempomachine werden die grossierde in prijzen. Zeven jaar erna, in 1999, pakte de club een unieke treble: titel, FA Cup en Champions League. Giggs was amper 25 jaar en had al alles gewonnen. Het buitenland lonkte af en toe, maar de uitdagingen lagen op Old Trafford. Aan de zijde van Sir Alex, zijn surrogaatvader.

DOOR CHRIS TETAERT – FOTO’S BELGAIMAGE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content