Het is ruim een maand geleden dat er nog een bal rolde op de velden, maar het is zelden zo boeiend geweest in ons voetbal. Eindelijk gaat het over het enige wat echt telt in het moderne voetbal: geld (helaas). Geen seconde te vroeg nu blijkt dat het water al in precoronatijden ons profvoetbal boven de lippen stond. Maar liefst zeven clubs (meer dan een kwart), waaronder een club uit de G5, greep naast een licentie en dreigt verwezen te worden naar tweede amateurs.
Voor het eerst in jaren nam Anderlecht nog eens het voortouw. Karel Van Eetvelt, de nieuwe CEO, lanceerde het idee om de inkomsten van het Europese voetbal over alle profclubs te spreiden.
Een fantastische boodschap, maar een slechtere boodschapper was niet te bedenken. Anderlecht is al vele jaren de slechtst geleide club van het land (waar is het geld naartoe van 15 deelnames deze eeuw aan de Champions League?) en sinds de komst van Marc Coucke gaat het van kwaad naar erger.
Het hielp ook niet echt dat Cercle Brugge zich achter het idee schaarde. Een club die eigendom is van een Russische oligarch en kort voordien zijn spelers tijdelijk werkloos had verklaard om van onze sociale zekerheid te profiteren. Een club die (samen met Waasland- Beveren) de politiek wellicht de laatste zet gaf om een streep te trekken door de fiscale voordelen voor het profvoetbal.
Een gezamenlijke Europese pot is een prima idee. Veel beter dan wat de kleinere clubs voorstellen: een nieuwe verdeling van de tv-rechten. Er is hier al vaker aangeklaagd dat het verschil tussen arm en rijk veel te groot is: de kampioen krijgt bijna vijf keer meer dan de laatste, terwijl dit in de Premier League anderhalf is.
Natuurlijk moet je wie het goed doet beter belonen dan wie er met de pet naar gooit, maar de verschillen zijn te groot. De winnaars (de ploegen die Europees spelen) vallen immers twee keer in de prijzen. En dat is een groter probleem dan vroeger, omdat het prijzengeld in de Champions League ook voor clubs uit kleinere landen buitensporig hoog is geworden. De Europese buit van Club Brugge mag dit seizoen op dertig miljoen euro gerekend worden. Dat is bijna het dubbele van het budget van alle clubs van 1B samen.
Wat zou het schitterend geweest zijn als het voorstel om een deel van de Europese centen te verdelen over alle clubs niet van Anderlecht maar van Club Brugge was gekomen. Wat een pr-stunt. Fantasie? Helemaal niet. Bayern München, Borussia Dortmund, RB Leipzig en Bayer Leverkusen, niet toevallig de vier Duitse deelnemers aan deze CL-campagne, stortten elk seizoen twintig miljoen euro in een noodfonds.
In Nederland stelde AZ (dat nog kans maakt op de titel) vorige week voor om iets gelijkaardigs te doen: de deelnemers(s) aan de Champions League zouden een kwart van hun Europese inkomsten in een gemeenschappelijke pot stoppen, de ploegen die in de Europa League spelen vijftien procent.
Bijzondere tijden vergen bijzondere beslissingen. Om een juridisch kluwen te vermijden, is er nagenoeg een consensus ontstaan om 1A volgend seizoen tot achttien clubs uit te breiden. Een goede zaak is dit niet, want het haalt het niveau naar beneden. Zeker als het geld niet gelijker wordt verdeeld. Een zwakkere competitie is in geen geval een goede zaak voor de topclubs. Met de huidige stand van zaken blijven er dan maar drie clubs over om in 1B te spelen. De voetbalgoden behoeden ons voor een eerste klasse met twintig teams.
Nee, verzacht de licentievoorwaarden (waarom is in 1B een stadion met minstens 8000 plaatsen vereist, RKC speelt in de Eredivisie voor maximaal 7000 toeschouwers). Vul 1B aan met clubs met een traditie, en dus mogelijke toekomst, zoals Club Luik, RWDM en Lierse Kempenzonen. En voeg er de U21 van de G5 aan toe, zoals in Spanje, Frankrijk, Duitsland en Nederland: wat een cadeau voor onze topclubs.
Hoe dan ook: RED 1B. Uit 1A zakken betekent anders een veroordeling tot het amateurvoetbal. En droom niet van een hoogste klasse met een gesloten competitie (zonder dalers). Het is verboden door de UEFA.
