Red Flame Janice Cayman: ‘De echte liefhebbers houden van mannen- én vrouwenvoetbal’

In een zomer dat het damesvoetbal een hoge vlucht nam, belandde Red Flame Janice Cayman bij Olympique Lyon. Ze blikt terug op haar parcours, het WK en de publieke erkenning.

Een tiental dagen nadat Eden Hazard voor Real Madrid tekende, trok Janice Cayman naar Lyon, zowat de vrouwelijke tegenhanger van de Koninklijke: viervoudig Europees kampioen en dertien keer Frans kampioen, met in de rangen Ballon d’OrAda Hegerberg, Lucy Bronze, Amandine Henry en Wendie Renard.

Bij de beste ploeg van Europa spelen, dat is een uitdaging, want je bent niet zeker van je plaats.

Janice Cayman: ‘Dat wist ik op voorhand. Maar het gevoel van vooruit te gaan vind ik fijn. Daarom heb ik bij Olympique getekend. Alles is daar erg professioneel. Het doel is simpel: alles winnen. De sterren van het team zijn topspeelsters die je tot het uiterste dwingen.’

Welk gevoel had je toen Lyon belde?

Cayman: ‘Het was een verrassing. Ik wist dat het mijn plaats bij de nationale ploeg in gevaar kon brengen als ik te weinig zou spelen. Maar voor mij persoonlijk was dit het beste moment om te gaan.’

Je hebt het voordeel dat je polyvalent bent. Je bent spits, maar je kunt ook op de vleugel spelen of op het middenveld en je hebt zelfs als back gespeeld. Hoe kwam dat?

Cayman: ‘Dat was toen ik in Juvisy speelde ( Franse club, van 2012 tot 2016, nvdr). Een ploeggenote raakte geblesseerd en omdat de kern daar niet zo ruim was als bij Lyon, werd ik op de rechtsback gezet. Dat ging goed en ik ben daar twee jaar blijven staan. Idem bij de Red Flames. Nadien ben ik weer vooraan gaan spelen. In Lyon zien ze me eerder als verdediger.’

golfgreen

Je hebt bij een aantal clubs in de Verenigde Staten gevoetbald. Wat heb je onthouden van de Amerikaanse mentaliteit?

Cayman: ‘Voor ik naar daar ging, won ik ook graag, maar was ik meer relaxt. Daar telt alleen winnen. Op den duur word je ook zo. Je haat het om ook maar één match te verliezen. Dat is positief, want je moet wat druk ervaren om op hoog niveau te presteren. Zo ga je vooruit en word je beter.’

Op welke niveaus ben je daar beter geworden?

Cayman: ‘De intensiteit heeft me veel bijgebracht. Ook mentaal ben ik vooruitgegaan, want ik moest ermee leren omgaan dat ik niet altijd speelde. De coach zei me dat ik sterk was en nuttig voor de ploeg, maar hij liet me niet altijd spelen. Dat was hard, maar je mag het vertrouwen in jezelf niet verliezen.’

Denk je daar nu aan terug, gezien je situatie bij Lyon?

Cayman: ‘Ja, want de eerste match tegen Marseille ( 6-0, nvdr) heb ik niet gespeeld. Dat betekent niet dat ik niet goed genoeg ben, maar coach Jean-Luc Vasseur heeft een uitmuntende kern. Ik moet gewoon alles blijven geven.’

Kun je ons de omstandigheden in de VS omschrijven?

Cayman: ‘In Tallahassee waren die super, want de universiteit heeft geld. De kleedkamers waren top, met USB-laders en persoonlijke schermen. De velden zijn biljartlakens, je waant je op een golfgreen. Er is een kinesist, een dokter. Er waren zelfs studenten kinesitherapie op stage, die ons waterflessen brachten tijdens onze drinkpauzes. Dat is me altijd bijgebleven. Ik dacht: is dat een grap of zo? ( glimlacht) Voordien speelde ik bij Tienen en dat is lang geen slechte ploeg, maar qua infrastructuur was dat totaal verschillend. Maar kom, het is goed om te zien dat de zaken hier nu ook wel veranderen.’

Rekken vullen in Carrefour

Vanaf welke leeftijd dacht je dat je echt van je passie zou kunnen leven?

Cayman: ‘Dat is beetje bij beetje gekomen. In de VS zag ik wel dat er een profcompetitie bestond, maar gedurende twee jaar werd dat opgeheven. Dus zelfs daar was er geen garantie om prof te zijn en was het financieel moeilijk. Pas toen ik in Frankrijk bij Juvisy kwam, bracht het me wat op. Ik was er slechts semiprof, maar er bewoog wat. Ik ben dan honderd procent prof geworden in New York en daarna bij Montpellier.’

Bij Juvisy was je dus maar semiprof. Wat deed je nog buiten het voetbal?

Cayman: ‘Het eerste jaar, nadat ik mijn studies lichamelijke opvoeding had afgerond aan de KU Leuven, heb ik bij Carrefour gewerkt. Ik moest ergens van leven en dat was een van onze sponsors, dus geraakte ik daar makkelijk binnen. Ik werkte in de afdeling multimedia. Soms als verkoopster, soms als rekkenvuller. Niet ideaal maar een goede leerschool. Er zijn mensen voor wie dat hun job is en dat is niet gemakkelijk voor hen. Zoiets brengt je respect bij. Nadien heb ik sportieve animatie gedaan met kinderen, na de schooluren. Dat was tof, maar het was vermoeiend, want de training sloot er direct op aan.’

In 2017 kreeg je de Gouden Schoen. Het werd tijd dat die trofee in het leven werd geroepen, is het niet?

Cayman: ‘Ja, want voordien was er alleen de Gouden Cup ( voor de knapste vrouw of vriendin van mannelijke spelers, nvdr). Dat was wat frustrerend, maar de organisatoren beseften gaandeweg dat wij hetzelfde doen als de mannen.’

Macho’s

Hoe heb jij het succes van het WK voor vrouwen beleefd?

Cayman: ‘Ik ben naar Brazilië-Australië gaan kijken in Montpellier. Normaal is het publiek daar niet zo voor vrouwenvoetbal, maar nu was het top. Alles was erg professioneel, hetzelfde als waar de mannen recht op hebben. De finale in Lyon was geweldig. Ik zat naast de families van de Amerikaanse speelsters. Het is fijn om te zien dat de mensen respect hebben voor ons. Dat motiveert ons.’

Het was het eerste grote toernooi na #metoo. Denk je dat het succes van dit toernooi daar ergens uit voortvloeit?

Cayman: ‘Ja, ik denk dat vrouwen meer en meer de plaats krijgen die ze verdienen in deze maatschappij. Veel mannen hebben hun mening daarover ook herzien en zijn tot het inzicht gekomen dat er geen reden is om een onderscheid te maken tussen de seksen. We hebben dezelfde competenties, elk met onze eigen karakteristieken natuurlijk. Er zullen altijd macho’s zijn, maar het is aan ons om te bewijzen dat zij het mis hebben. Tonen dat hun dochters kunnen doen wat ze willen, zoals voetballen bijvoorbeeld. We worden nu niet meer scheef bekeken wanneer we zeggen dat we voetballen. De mensen zijn enthousiaster geworden.’

De VS versloegen Thailand met 13-0. Moet het niveau niet homogener worden, zodat er geen al te groot verschil is tussen de ploegen?

Cayman: ‘Dat spreekt voor zich. Het gaat trouwens beter en beter. Vorig jaar speelde ik in Montpellier en ik voelde wel dat de kleinere clubs meer trainen. De speelsters zijn van amateurs geëvolueerd tot semiprofs en het geheel wordt beter. Op wereldvlak bekeken is het moeilijker in Europa om erbij te geraken, want er zijn veel sterke landen. En tenslotte moeten alle continenten vertegenwoordigd zijn op een WK.’

Red Flames

Ada Hegerberg boycotte de Noorse ploeg omdat haar bond de speelsters niet op dezelfde manier behandelt als de mannen, met name qua salaris. Wat is jouw mening daarover?

Cayman: ‘Het probleem is dat de kloof momenteel zo groot is dat het moeilijk is om te zeggen dat er totale gelijkheid moet zijn. de bedragen die de mannen verdienen zijn surreëel. Ik vind dat het al mooi zou zijn mochten de vrouwen kunnen leven van hun passie en nog wat sparen ook, kwestie van ons geen zorgen te hoeven maken net nadat we gestopt zijn. We zullen wel moeten gaan werken, maar dat is misschien nog zo slecht niet. Je moet de waarde van de dingen in het oog houden, dat is misschien iets wat verloren gaat wanneer men enorm veel geld heeft. Het is oké om geld te hebben, maar men vergeet soms de essentie.’

Wat antwoord jij aan mensen die zeggen dat de salariskloof logisch is omdat er minder op het spel staat bij de vrouwen?

Cayman: ‘Pfff… ( glimlacht) Men moet ons een beetje de tijd geven om het publiek voor ons te winnen. De echte liefhebbers houden van mannen- en vrouwenvoetbal. Het gaat om de media en de sponsoring. Daar draait het om.’

De Red Flames boeken ook vooruitgang, maar hun doelstelling blijft ongewijzigd: kwalificatie voor de grote toernooien.

Cayman: ‘Ja, erkenning komt met de resultaten. We hebben acht wedstrijden om ons te plaatsen voor het EK in 2021 en dat zal niet gemakkelijk zijn. Het zou natuurlijk geweldig zijn mochten we de barrages kunnen vermijden.’

Tactisch beter

Coach worden, zou dat je wat zeggen?

Cayman: ‘Ja, ik heb al het UEFA B-diploma en ik volg nu cursussen voor het UEFA A. Misschien niet om T1 te worden, maar het is interessant omdat ik zo nog meer kan leren over het spel.’

Je hebt gezegd dat vrouwen soms tactisch beter zijn.

Cayman: ‘Soms denken we er meer over na hoe we onze tegenstanders kunnen bespelen. Als ze zo of zo spelen, dan kunnen wij dit en dat doen. Mannen spelen soms meer op instinct. Pas op: veel mannen zijn ook uitstekend op dat domein, maar het is zeker een van onze sterktes.’

Is het een goed signaal dat de twee finalisten van het WK door een vrouw getraind worden?

Cayman: ‘Ja, omdat het toont dat het weinig uitmaakt of er een man of een vrouw aan het roer staat. Een vrouw kan ook resultaten behalen. Het is een sterk signaal.’