Na een bijzonder teleurstellend seizoen bij Lierse leek het er sterk op dat Regi Van Acker een sabbatjaar zou inbouwen. Maar de ambitieuze Waaslander werd aangetrokken door het avontuur en ging in op een aanbieding van het Oostenrijkse Casino Bregenz, waar hij tot het einde van het seizoen tekende. Van de winterstop maakte hij gebruik om de batterijen in België op te laden.
Hoe kwam jij eigenlijk bij Casino Bregenz terecht ?
Regi Van Acker : Ik kreeg een telefoontje van Didier Frenay, die volop bezig was met de contractverlenging van Axel Lawarée en me meldde dat de trainer was ontslagen na de bekeruitschakeling tegen een vierdeklasser. Na het volgen van enkele wedstrijden had ik een onderhoud met de voorzitter en de manager, waarbij het contact meteen heel positief was.
Welk beeld kreeg je van de club voorgesteld ?
Een jonge vereniging die pas zijn vierde jaar op het hoogste niveau afwerkt, die op zoek was naar een stabiele overlevingskans. Het behoud blijft een absolute prioriteit. Ik werd ook meteen getroffen door de voorzitter, een heel gedreven persoon, een beetje het type Eddy Wauters. Een man van 73, maar dagelijks bezig met de goede werking van zijn club.
Wat waren de sportieve problemen waarmee je werd geconfronteerd ?
Een duidelijk onevenwicht in de samenstelling van de selectie. We beschikken over een ploeg die wil voetballen, maar we hebben te veel dezelfde spelers, vooral centrale middenvelders. Achterin ontbreken we het nodige talent. Ik had een goede, een beetje vergelijkbaar met Jonas De Roeck, maar die werd verkocht aan Austria Wenen. We zijn dus volop op zoek naar echte verdedigers. Over mijn aanval kan ik zeker niet klagen, want we hebben met Lawarée de topschutter in onze rangen lopen.
Klopt, met zestien treffers. Scoorde het doelpunt, werd genomineerd voor speler van het jaar en werd zelfs al gevolgd door de bondscoach. Terecht ?
Absoluut. Die is hier volledig ontplooid, had echt nood aan een familieclub waar hij zonder grote druk voetbalde en de rust terugvond. Alles gaat er veel gemoedelijker aan toe. Axel werd snel aanvaard als aanvallend speerpunt van het team, en hij schrikt er niet voor terug om de armen uit de mouwen te steken. Momenteel haalt hij, zonder overdrijven, Rode Duivelsniveau. In de zestien meter is hij levensgevaarlijk. Hij reageert heel opportunistisch en scoort met de ogen dicht.
Jullie staan momenteel negende op tien ploegen, waarbij alleen de laatste degradeert. Wat zijn de ambities voor de terugronde ?
We komen van heel ver en hadden tot nu toe een heel moeilijk competitieprogramma. Ik mik toch op een vijfde of zesde plaats, na de zevende stek vorig seizoen. We hebben als voordeel dat het puntenverschil tussen de ploegen heel miniem is. Mits de nodige versterking moet dat heel goed mogelijk zijn. Mogelijks rekruteren we ook nog in de Belgische vijver.
Waarom werd David Crv van Moeskroen niet aangeworven ?
Omdat de meeste van mijn middenvelders blijven. Ik kon hem misschien wel omvormen tot een centrale verdediger, maar dat vraagt natuurlijk tijd. En op dit moment is dat moeilijk.
door Frédéric Vanheule
‘Momenteel haalt Axel Lawarée, zonder overdrijven, Rode Duivelsniveau.’
