Niet Serena Williams, maar Angelique Kerber begint op 23 oktober in Singapore als eerste reekshoofd aan de masters. Kennismaking met troonopvolgster Angie: 28 jaar, honingblond, eeuwige glimlach als reisgezel.
‘So, wir haben die neue verdiente Nr. 1 der Welt!!! Unglaublich. Du Champ!!! Geniess das Finale!!!‘, twitterde Barbara Rittner, kapitein van de Duitse Fed Cupploeg, enkele uren nadat Angelique Kerber de koppositie op de wereldranglijst van Serena Williams had overgenomen. Twee dagen erna moest Angie nog de finale spelen, maar op de selfie met het Duitse team tuitte ze haar felrood opgemaakte lippen en stond er een brede glimlach op het gezicht. Totaal ontspannen. Kerber 2.0.
Toen ze veertien dagen ervoor in New York arriveerde, zat ze nog diezelfde dag op een cruise langs de Upper Bay. Terwijl het water rustig kabbelde, keek ze naar het 46 meter hoge Vrijheidsbeeld. De gestrekte rechterarm die de toorts vasthoudt, het deed haar terugdenken aan de avond van 19 januari 2016. Toen, in de Rod Laver Arena in Melbourne, straalde een 28-jarige blondine, in de rechterarm fonkelde een gigantische beker.
Dat de Duitse tennisster op de vooravond van de US Open op een bootje van vergezichten genoot, was opmerkelijk. Kerber als toeriste: twee jaar ervoor ondenkbaar. ‘Toen was ik alleen met mijn sport bezig: voeding, verzorging, trainen’, vertelde ze aan The Telegraph. Ze probeerde meer te genieten. Shoppen, bioscoopje, musical… ‘Als we in Parijs spelen, moet je de Eiffeltoren toch gezien hebben? Alleen maar bezig zijn met forehands en backhands was contraproductief. Het is leuk om ook eens normaal te zijn.’
Maar na de Australian Open, haar eerste grandslamzege, kwam ze in een andere wereld terecht. Ze werd plots overal herkend. En ze moest naar de Duitse tv-shows. Tennis was weer hot in Duitsland. Boris Becker had in 1996 zijn zesde en laatste major gewonnen en Steffi Graf won haar 22e (!) grandslamtitel in 1999. Zeventien jaar erna zat er opnieuw een kampioene in de studio’s, maar die leek in niets op de ruige Becker of de afstandelijke Graf. Kerber was bescheiden, beleefd, voorzichtig lachend. Alsof haar nieuwe status als een loden deken over de schouders lag.
De kater na het feest was pijnlijk. In de volgende toernooien slofte ze onherkenbaar over de baan. Het winnen verleerd. Roemloos ten onder tegen Saisai Zheng (WTA 73), Denisa Allertova (64), Belinda Bencic (11) en Barbora Strycova (33). Op Roland Garros het absolute dieptepunt: verlies in de eerste ronde tegen Kiki Bertens (58). De belangrijkste les? ‘Ik moet neen leren te zeggen. Nu ik dat besef, zal ik nooit meer zo diep vallen’, vertelde ze aan de Süddeutsche Zeitung, nadat ze op Wimbledon een bijna feilloos parcours had afgelegd. Serena Williams kon ze niet van een zevende grastitel houden, maar ze stond wel steviger op de tweede plaats op de WTA-ranking.
KIPLING
Op de Spelen in Rio pakte ze zilver, in New York kón ze Serena Williams na 186 weken van haar troon stoten. ‘Iedereen zegt: ‘Als je het toernooi wint, dan ben je de nieuwe nummer één.’ Maar ik laat me geen druk meer op leggen. Goed spelen, meer kan ik niet doen’, zei ze voor het toernooi.
Haar boodschap: focus. Punt per punt. Ronde per ronde. Alsof ze de passage uit het gedicht If van Rudyard Kipling, dat op Wimbledon naast de lijsten met de winnaars hangt, uit het hoofd had geleerd.
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two impostors just the same
Wie het terrein betreedt en alleen denkt in termen van winnen of verliezen, zo luidt de onderliggende boodschap, legt de verkeerde focus en zal nooit naar zijn mogelijkheden kunnen presteren.
Ze stóómde door de US Open. Zes ronden na elkaar. En toen Karolína Plísková (WTA 11) in de halve finale van een ongeïnteresseerde Williams won, speelde ze op de wereldranglijst haasje-over met de 22-voudige grandslamkampioene. ‘Heel mooi, maar ik wil niet de nummer één zijn die haar eerste wedstrijd verliest.’
Kerber-Plísková: een schitterend schouwspel. Onvoorspelbaar, meer dan twee uur lang. 6/3, 4/6 en 6/4, na een 1/3-achterstand in de beslissende set. Op het terrein pinkte ze de tranen weg, gooide kushandjes naar haar entourage en het publiek, en stamelde met gekraakte stem: ‘Al mijn dromen zijn in één jaar uitgekomen.’
COACH OUT, COACH IN
Angelique Kerber heeft zichzelf een paar keer moeten heruitvinden sinds ze in 2003, op haar vijftiende, in het profcircuit stapte. Ze werd geboren in Bremen, als zoon van een Duitse moeder (Beate, nu haar manager) en een Poolse vader, Slawomir, die in zijn vaderland nationale tennistitels bij de jeugd had gewonnen.
‘Op haar zestiende was haar slagenarsenaal zo goed als compleet. Ik zei dat ze fitter moest worden, maar ze deed het niet. Had ze toen geluisterd, dan had ze veel sneller aan de top gestaan’, vertelde Slawomir onlangs aan Die Welt. Verkeerde keuzes, ook van coaches. ‘Er zijn trainers gepasseerd die geen idee hadden wat proftennis inhield.’
Torben Beltz (40), haar huidige coach die in de Verenigde Staten collegetennis heeft gespeeld, was in 2003 ook al in beeld. Maar de prikkels die ze van andere trainers kreeg, zorgden voor verwarring in het onzekere tienerhoofd. Héél wisselvallig, van goed tot bar slecht. De wereld ontdekte Angie pas in 2011, toen ze op de US Open in drie sets door de latere winnares Samantha Stosur uit de finale werd gehouden.
De grote doorbraak van the next big thing in tennis, zoals ze werd omschreven, bleef uit. Kwartfinale in Parijs en halve finale op Wimbledon in 2012, waarna ze vijfde op de ranglijst werd, maar na een vrije val ruilde ze eind 2013 haar coach Torben Beltz in voor Benjamin Ebrahimzadeh. Een rampzalige beslissing.
Op het toernooi in Doha, februari 2015, was ze na roemloze nederlagen in de eerste ronde in Melbourne (Irina-Camelia Begu) en Antwerpen (Francesca Schiavone) weggegleden naar de 12e plaats. In Qatar, tegen Viktoryja Azarenka, zagen televisiekijkers hoe ze na een erbarmelijke eerste set (0/6) haar coach op het veld riep, iets wat buiten de majors is toegestaan.
Ebrahimzadeh: ‘Blijf in de rally en werk hard.’
Kerber: ‘Maar hoe moet ik de rally’s spelen? Ik win geen enkel punt!’
Ebrahimzadeh: ‘Ja, het is niet gemakkelijk, maar speel je spel.’
Kerber: ‘Mijn spel werkt niet!’
Ze verloor, uiteraard, en de Duitse Iranees mocht beschikken. Hét keerpunt in haar carrière. ‘Ik had Torben opnieuw nodig en besefte dat ik anders moest beginnen te tennissen.’ Ze speelde aardig en miste amper, maar winners waren zeldzaam. Matige opslag, amper volleys, ongeduldig tijdens lange rally’s en vaak een houding waaruit bleek dat ze de match al had opgegeven.
De hereniging deed wonderen, met 2016 als exponent. ‘Er is een goede vibe tussen ons, ook naast het veld’, zei de coach aan Die Welt. ‘Samen een filmpje bekijken of backgammon spelen, daar houden we van. Maar zodra we op het veld staan, is het business.’ De linkshandige Kerber, die wel rechts eet en schrijft, ging harder werken en werd een van de fitste spelers van het circuit. Ze speelde agressiever en beperkte zich niet langer tot reactietennis, ze straalde steeds meer ‘winnen’ uit.
Duitsland sloot haar in de armen. Sinds 2007 had alleen Serena Williams in hetzelfde seizoen meer dan één grandslam gewonnen. En Angie is pas de tweede vrouw die haar eerste twee grandslamtitels wint na haar 28e, net als Li Na, die in 2011 op haar 29e in Parijs won en drie jaar erna de sterkste was op de Australian Open. Op het einde van dat seizoen verliet de Chinese het circuit, Kerber heeft andere plannen.
DOOR CHRIS TETAERT – FOTO BELGAIMAGE
‘Alleen maar bezig zijn met forehands en backhands was contraproductief. Het is leuk om ook eens normaal te zijn.’ ANGELIQUE KERBER
