‘Probleem: eerste klasse spelen met een tweedeklasseploeg‘, stond er bij de aanvang van het seizoen 1986/87 bij de presentatie van Koninklijke Berchem Sport. Berchem zou dat seizoen als laatste eindigen, om nooit meer terug te keren in eerste, waar het in totaal 41 jaar had gespeeld.
Eén keer per jaar komt de kampioensploeg van tweede klasse uit 1985/86 nog samen. Meestal wordt die reünie afgestemd op de agenda van toenmalige trainer René Desaeyere (69).De Antwerpenaar werkt sinds 1995 op een paar korte Belgische intermezzo’s na vooral in Azië. Hij was er aan de slag in Zuid-Korea, Japan en de laatste jaren vooral in Thailand. Afgelopen seizoen werd hij in Myanmar, het vroegere Birma, kampioen met Yadanarbon FC. Met die club speelt hij dit seizoen de Aziatische Champions League: ‘Waarom stoppen zo lang het goed gaat?’
Onlangs woonde hij in Hoeilaart een wedstrijdje bij van zijn kleinzoon die bij de U7 speelt, eerder was hij een tijdlang in de VS bij zijn drie kleindochters die op hoog niveau turnen. In België voetbalde hij als klaar kijkende verdediger bij Beerschot, Antwerp en RWDM. Zijn spelersloopbaan in eerste sloot hij af bij Berchem Sport. ‘Toenmalig bestuurslid Hugo Claesen zei me: ‘Als ik hier voorzitter word, wil ik jou als trainer.’ Na één jaar speler-trainerschap bij Dessel Sport was het zo ver. Voor het seizoen zei Hugo: ‘Als we in tweede blijven, is het voor mij goed.’ Maar we werden kampioen, omdat we weinig geblesseerden hadden en omdat we met Patrick De Ruyter een spits hadden die ze er allemaal in trapte. Maar we wisten dat we geen budget hadden voor eerste klasse. Integendeel: dat jaar zijn de schulden aangezuiverd.’
In de voorbereiding maakt De Ruyter in de Beker van de Gazet van Antwerpen een goal, maar wanneer hij euforisch over een reclamebord springt, komt hij ten val en blesseert zich. ‘Met een fitte De Ruyter hadden we een waterkansje gehad op het behoud. De Ruyter had ook een café, die combinatie was niet bevorderlijk voor de prestaties. De meeste mannen werkten toen nog. Dirk Struyf had een eigen zaak, Eddy Crockaerts runde een loodgietersbedrijf, … Prof worden interesseerde hen niet. Alleen Eric Van Meir is hogerop geraakt, omdat Jean-Paul Spaute hem naar toenmalige tweedeklasser Charleroi haalde. De andere spelers ambieerden ook niet meer. Antwerpen was al ver genoeg voor die jongens.’ (lacht)
‘Voor het seizoen had Claesen me verzekerd: ‘Ook als we naar tweede zakken, mag je als trainer blijven.’ Maar toen kwam die fantastische aanbieding van Standard. Ik was wel verbaasd dat het niveau bij die mannen van Standard op training amper hoger lag dan bij Berchem. Er zaten toen veel pseudovedetten bij Standard.’
Bij Standard werd hij gehaald én ontslagen door Milan Mandaric,de Amerikaanse multimiljonair die de club zou overnemen. ‘Ik was lange tijd zijn tolk, want Mandaric sprak geen woord Frans en de bestuurders van Standard kenden geen Engels. Toen hij naar Luik afzakte, verloren we thuis van Cercle en ontsloeg Mandaric me ’s maandags. Op dinsdag vroegen de bestuurders André Duchêne en Jean Wauters waarom ik niet in Luik was. ‘Omdat ik ontslagen ben’, zei ik. Ze wisten van niets. Die dinsdagavond werd Mandaric’ komst afgeketst op de bestuursvergadering, en vroegen ze me om gewoon door te gaan als trainer. Ik bedankte wijselijk. Ik ben dus ontslagen door Mandaric zonder dat die ooit een officiële functie heeft gehad bij Standard.’
DOOR GEERT FOUTRÉ
‘Bij Berchem werd me in tweede alleen gevraagd om niet te degraderen. Dat lukte. We werden kampioen.’ RENÉ DESAEYERE
