Het klinkt vreemd in de oren, maar de pittoreske woonst van Jef en Tine Delen was een tijdje geleden niet meer dan een bouwval.

De huidige woonst van Jef Delen ligt een eind van de stadse drukte, in een smal straatje dat verder nog een vijftal andere woningen telt. De rustige ligging en de omliggende groene weelde vormden een doorslaggevend argument om het huis, door Jef en Tine voor een groot stuk eigenhandig opgeknapt, aan te schaffen. Op zwoele zomeravonden ontspant het tweetal, een goed glas wijn in de hand klampend, wat graag op het terras. Het is voor Tine, journaliste van beroep, en Jef de manier bij uitstek om alle ongewenste stress uit hun jachtige levens te bannen.

Jef : “Een huis moet de mogelijkheid bieden om te relaxen. Ik heb hier een ruime tuin, als het even kan, stort ik me daarop. Ik heb vissen, kippen én een hangbuikvarken aangeschaft om me te vermaken. Ik denk dat ik zot zou worden op een appartement, ik heb bewegingsruimte nodig.”

Het optrekje blijkt een bewogen geschiedenis te kennen, oorspronkelijk dateert de woonst uit 1936. Het smetteloos opgemaakte huis, destijds fungerend als arbeiderswoning, vertoont dan ook duidelijk een klassieke toets. Onder andere de waterpomp in de tuin – weliswaar ironisch geflankeerd door een modern kraantje – en de wijnkelder, in feite een uitgebouwde waterput, getuigen in stilte van vervlogen tijden. Tine : “Aanvankelijk waren we in de ban van alles wat oud was, vooral door toedoen van Jefs vader. Hij zit in de antieksector en renoveerde heel zijn leven huizen. Later hebben we dat ietwat gecorrigeerd. Ik vind dat een stijl mag evolueren, in het begin hadden we een ingemetste keuken, dat geeft een erg traditioneel beeld. Ook door overvloedig houtwerk was de look niet meer fris. We hebben onze keuken duchtig heringericht, vandaag houden we het eerder op een mix tussen klassiek en modern.”

Krotwoning

Voor wie de woonkamer van Jef en Tine betreedt, is de huiselijke warmte onmiskenbaar. Het prominent aanwezige houtwerk draagt zonder twijfel zijn steentje bij tot de landelijke en uitnodigende sfeer. De muren zijn voornamelijk wit, twee sofa’s, beide lichtgrijs, en een éénpersoonszetel omsingelen een salontafeltje en de open haard, waarboven een spiegel prijkt. De televisie staat een beetje verweesd weggedoken in een hoek. Aan de rechterkant staan een lange eettafel en een antieke kast. Een groot raam, vervat in een rondboog, kijkt uit op de oprit, het geeft het geheel iets luchtigs. De woonkamer vormt een uitgebalanceerd ensemble, waar elk detail een uitgekiend plekje bezet. Tulpen, spotjes in het plafond en enkele kaarsen vormen de finishing touch van een tafereel dat zo uit een woonmagazine weggeplukt lijkt.

door bert boonen