Straks gaat het dus beginnen, de voorbereiding op het WK 2014 in Brazilië. Na een uitschuiver in Azerbeidzjan, na een nieuwe ontgoocheling in deze kwalificatieronde voor het EK. Een paar behoorlijke acties, een strafschopdoelpunt van Timmy Simons, nonchalance en misplaatste arrogantie en in de slotfase dan een tegendoelpunt dat de deur voor het EK wellicht definitief dichtklapt. En achteraf natuurlijk ontgoocheling. Bij Georges Leekens, de rauwe realist, die het in zijn carrière nog maar zelden moet hebben meegemaakt dat een ploeg die hij leidt voor de galerij gaat spelen. De bondscoach wees op de kansen die niet waren benut, maar daar word je langzamerhand doodmoe van: het verzilveren van doelkansen is nu eenmaal een essentieel onderdeel van deze sport.
Moe word je ook van het gebrek aan ervaring waarop sommigen steeds weer wijzen. Ook Vincent Kompany, die zich als kapitein echt ontpopt tot de apostel van het positivisme, wijst daarop. Hij had het nog eens over de intrinsieke mogelijkheden van dit team, over de goede mentaliteit, over het bouwen aan een project. Hoe vaak hebben we dat de afgelopen maanden al gehoord? En welke excuses zullen er in de toekomst nog bedacht worden?
Het verhaal dat deze generatie qua voetballend vermogen een van de beste is van de voorbije decennia is intussen een eigen leven gaan leiden. Maar is dat wel zo? Hoeveel flitsende combinaties vielen er van deze zo bejubelde nationale ploeg al te zien, een paar bevliegingen buiten beschouwing gelaten? Wanneer dreef de artistieke inslag die in deze ploeg zou schuilen aan de oppervlakte? Waar zijn de zuivere combinaties, het technische en met een hoge snelheid uitgevoerde voetbal? En hoeveel van alle internationals die in het buitenland spelen, vervullen in hun respectieve club een dragende rol?
Deze Rode Duivels zijn niet alleen onvolwassen, ze lijken ook overroepen. Op zich gaat het om behoorlijke voetballers, maar het cement ontbreekt in dit team dat in Azerbeidzjan bestond uit elf spelers uit tien verschillende clubs. In het voetbal draait alles rond positiespel, om automatismen, om samen goed voetballen, om de juiste veldbezetting, om het evenwicht tussen aanvallen en verdedigen. Steeds weer blijkt er wat dat betreft bij de Rode Duivels iets fout te lopen. Dat los je niet op door verontschuldigingen te bedenken. Want dan val je in herhaling. Zoals ook nu weer in Azerbeidzjan, het nummer 112 op de wereldranglijst. Als je daar niet kan winnen, heb je op een EK niets te zoeken.
Veel beter is het daarom om grondig te analyseren in plaats van de illusie te koesteren dat dit een topelftal is. Dit elftal boekt geen enkele vooruitgang. Te gemakkelijk zou het zijn om de schuld voor alles in de schoenen van Leekens te schuiven, maar ook de bondscoach moet zichzelf in vraag stellen en erover waken dat hij niet in herhaling valt maar geloofwaardig blijft. Anders riskeer je ook in de tocht die naar het WK in Brazilië moet leiden uit te glijden.
Gretig hebben de meeste clubs de voorbije weken gebruikgemaakt van de mogelijkheid om hiaten op te vullen. Er werden sinds de start van de competitie 96 transacties gedaan, 53 inkomende en 43 uitgaande transfers. Met de in totaal 106 aankopen die voor aanvang van de competitie werden gepleegd, telt dit kampioenschap 159 nieuwe spelers, een gemiddelde van net geen tien per club. Een aantal dat overigens verbleekt bij Italië: daar werden, verdeeld over twintig clubs, in totaal 625 (!) transacties gerealiseerd. En terwijl er in België 28,4 miljoen euro werd uitgegeven aan transfers is dat in Engeland bijna twintig keer zoveel: 557 miljoen euro.
Een ander beeld krijgt de competitie door de grote transferbedrijvigheid niet. Ook nu werd volop de kaart van de buitenlanders getrokken. Nochtans blijkt een goede jeugdwerking te lonen. Door talenten als Romelu Lukaku, Thibaut Courtois, Axel Witsel, Steven Defour en Jonathan Legear stroomde er 40 miljoen euro naar de Jupiler League. Toch blijven de meeste clubs zich koppig op de buitenlandse markt gooien.
DOOR JACQUES SYS
159 nieuwe
spelers.
