Sinds Romelu Lukaku twee seizoenen geleden tegen Standard debuteerde, is er een en ander veranderd. Ook voor zijn vader Roger. ‘Ik zie dat hij de wereld van de volwassenen binnen begint te stappen.’

is er een en ander veranderd.

Ook voor zijn vader Roger. ‘Ik zie dat hij de wereld van de volwassenen binnen begint te stappen.’

Wie de warmte hoort waarmee Roger Lukaku, voormalig spits van onder andere Seraing, Germinal Ekeren, Gençlerbirligi en KV Mechelen, over zijn zoon praat, begrijpt waar Romelu de standvastigheid vandaan haalt om als zeventienjarige overeind te blijven bij Anderlecht.

“Iedereen”, zegt Roger Lukaku, “wil de vriend van Romelu zijn: ‘Hij is de beste, hij is mijn neef, ik ken hem via …’ Enzovoort. Maar ik heb mijn kinderen altijd voorgehouden dat iedereen je vriend is aan de top, maar eens het slechter gaat, blijven er amper nog over. Veel vrienden heb ik zelf op een of twee na niet meer: al wie nadien terug wou keren, heb ik afgehouden.”

Straks zal het gezin verhuizen naar het huis dat Romelu voor hen kocht. “We hebben de ondernemer carte blanche gegeven, met een paar richtlijnen van wat we wilden. We laten hem zijn werk doen en dan trekken we erin.” Voorlopig woont het gezin Lukaku, met ook Romelu’s jongere broer Jordan, nog op een in het groen gelegen appartement in Anderlecht, waar vader in de sofa zit, de iPad onder handbereik, voor het gemak gekleed in een trainingsjasje van AC Milan en een broek van RSC Anderlecht.

Maar om wie daaruit meent te moeten concluderen dat Romelu van Anderlecht naar Italië zal verhuizen, lacht hij smakelijk.

Dezer dagen duiken geregeld berichten op over geïnteresseerde clubs die allerhande bedragen schijnen te willen betalen voor Romelu. Vind jij, die alles onder controle wil houden, dat niet enerverend?

Roger Lukaku: “Mwa, neen. Clubs maken de boel altijd gek. Maar wij schenken daar geen aandacht aan. We weten al wat we moeten doen. De journalisten bellen ons er nog niet te vaak voor, omdat ze net als de clubs weten dat ze met de makelaar moeten bellen als er nieuws is. Het is een wens om hem dit seizoen nog bij Anderlecht te houden. Ik hoop voor Anderlecht dat ze ook denken zoals ik. Ik hoop dat we allemaal met de club op dezelfde golflengte zullen blijven. Als je ziet hoe het soms gaat, zou het een plezier zijn voor mij als mijn zoon naar een Europese topclub kan om financieel én sportief een mooie carrière te maken, maar de echte winnaar zal ook Anderlecht zijn, hé. Het zal van twee kanten moeten komen als Romelu vertrekt, daar staan clausules voor in zijn contract.

“In het begin, toen Romelu bij de jeugd speelde, vóór hij zijn profcontract tekende, heb ik lang gepraat met de clubleiding om zijn contract in orde te krijgen. Maar we waren het er met Herman Van Holsbeeck over eens dat alleen een goede samenwerking ons naar het hoogste niveau kon brengen. Wij hebben onze voorwaarden op tafel gelegd en we zijn eruit gekomen. Indertijd hebben ze Romelu laten deelnemen aan het toernooi van Viareggio, in Italië. Ze zeiden: ‘Verzeker ons dat je hem niet zal laten vertrekken als er zich ginder clubs komen aandienen.’ Ik had hen verzekerd dat hij, wat er ook gebeurde, bij Anderlecht zou tekenen. Ik heb mijn woord gegeven en gehouden. Sindsdien weten ze bij Anderlecht waar ik voor sta, want we hadden toen nog geen geschreven overeenkomst. Toen hij is teruggekomen van Viareggio is er met Christophe Henrotay, zijn makelaar, een contract opgesteld.

“Ik ben jaren voetballer geweest – ik ken het amateurvoetbal in mijn land, het profvoetbal in België en in Turkije, ik weet hoe het werkt en welke kleine trucjes een opening kunnen laten voor een speler. Dat heeft veel tijd genomen omdat het wettelijk in orde moest zijn. Eén keer zijn we zelfs helemaal moeten herbeginnen omdat het niet volgens de regels van de FIFA was. Nu is er geen enkel probleem meer. Alles is duidelijk afgebakend.”

Toen we je een paar maanden geleden interviewden over je eigen carrière, zei je in je laatste antwoord dat je overwoog je licentie te halen en makelaar te worden bij de Henrotays. Wanneer is het zover?

“Ik overweeg dat nog altijd en ik denk dat ik het zal doen. Maar wanneer, dat weet ik nog niet. Ik wil eerst totaal ter beschikking staan van mijn kinderen. Ik ben, in samenwerking met de Henrotays, hun ‘manager’. Daarna zal ik misschien ook voor andere spelers werken.”

Anderlecht-Standard

Romelu debuteerde bij Anderlecht tegen Standard, een ontmoeting die dit weekend weer op het programma staat. Ondertussen is er voor je zoon veel veranderd. Zal je nu met meer of minder zenuwen in de tribune zitten dan bij zijn debuut?

“Geblesseerd raken maakt deel uit van het voetbal en Romelu heeft de fysiek van een man nu. Wedstrijden tussen Standard en Anderlecht zijn altijd speciaal, maar ik ga niet terugkomen op slechte herinneringen uit het recente verleden. Zowel voor Romelu als voor ons zal het een bijzondere wedstrijd zijn. In het seizoen van zijn debuut hebben ze de titel gemist, vorig seizoen zijn ze er gaan winnen en scoorde Romelu, maar nu moeten we geen plaats geven aan het feit dat Standard ‘speciaal’ is. Vanden Stock en Van Holsbeeck hebben de spelers duidelijk gemaakt dat de fair play in het voetbal moet blijven en ik denk dat ze er bij Standard ook wel zo over zullen denken. Clubs moeten zich niet in de plaats van supporters zetten.”

Je kent Romelu uiteraard als geen ander, maar heeft zijn ontwikkeling je op een of andere manier toch nog verrast?

“Heel erg zelfs. Hij heeft veel mentale en fysieke kwaliteiten, maar de snelheid waarmee hij is gegroeid, heeft me verrast. Ik wist wel dat hij luisterde als ik hem iets vertelde, maar ik wist niet dat hij het zich zo snel eigen zou maken. Toen hij jong was, ben ik veel harder met hem geweest dan met zijn broer omdat ik bang was dat hij zou mislukken. Maar ik zie nu dat hij mijn boodschap goed begrepen heeft. Ça paye, quoi. Ik hoop dat het goed in zijn hoofd blijft zitten als hij ouder wordt.”

In het interview dat hij in Ter Zake gaf, vertelde hij dat je minder streng bent geworden voor hem.

“Ah, dat weet ik niet, ik heb het niet gezien. Maar ik zie wel dat hij de wereld van de volwassenen binnen begint te stappen en dan moet je hem als dusdanig behandelen. Straks wordt hij 18, er dient zich veel aan en als ik almaar neen blijf zeggen, zal hij op een gegeven moment zelf zeggen: ‘Laat me met rust.’ Ik ben temperamentvol – en hij soms ook – maar als we in een discussie lijnrecht tegenover elkaar staan, leg ik het hem nadien nog eens rustig uit en dan zie ik dat het overkomt. Dat is positief.”

Was het gemakkelijk om hem iets meer los te laten?

“Ja, je moet jezelf uiteindelijk ook mentaal voorbereiden. We weten dat hij op een dag zal vertrekken en dan zullen we helemaal geen controle meer hebben. Maar het voltrekt zich en douceur. Bovendien: als hij naar het buitenland gaat, hebben we beslist dat we in eerste instantie meegaan, tot hij zich thuis voelt. We kunnen ook niet alles opgeven, want we hebben met Jordan nog een andere zoon die een carrière heeft. Hij heeft misschien niet dezelfde mentaliteit als Romelu, maar hij bezit voetbalkwaliteiten. We moeten hem alleen wat ‘cadreren’ om zijn energie in het voetbal te houden.”

Je zei daarnet dat je het interview in Ter Zake niet hebt gezien. Maar Romelu geeft zelden interviews en als hij er dan een geeft op tv weet jij het niet? Dat is vreemd.

“Ik heb het niet kunnen zien omdat ik op dat moment in Congo zat.”

Voor je club?

( glimlacht verrast)

Je besloot ons vorige interview niet alleen met te zeggen dat je makelaar wou worden, maar ook dat je met de Henrotays een club wou opzetten in Congo. Je bent er naar verluidt ondertussen voorzitter van een eersteklasser, FC Rogelu. Het laat zich makkelijk raden waar die naam vandaan komt.

( lacht) “Ik wil daar nu niet over praten. Ik ben perfectionist, ik wil dat alles eerst in orde is voor ik erover communiceer.”

Veel zelfvertrouwen

Op welk vlak vind je Romelu het meest geëvolueerd?

“Wat ik de laatste tijd opmerk, is dat hij met veel zelfvertrouwen speelt. Voordien wilde hij ten koste van alles scoren en als het dan niet lukte, werd hij nerveus op het veld. Maar ik ben zelf meer dan tien jaar aanvaller geweest, ik weet hoe het werkt. Nu zie ik van Romelu dat hij in het spel betrokken blijft als hij niet scoort, hij beweegt, doet mee en scoort dan uiteindelijk toch weer. Mentaal is hij veel geëvolueerd. Hij heeft aan maturiteit gewonnen, vind ik.”

Dankzij zijn blessure.

“Veel mensen kennen de achtergrond niet, wij – de familie en de club – wel. Romelu moest wedstrijden spelen omdat hij, samen met anderen, het verschil kon maken. We vroegen ons af wanneer de problemen zouden beginnen. Wannéér? Want dat de blessure zou komen, wisten we. Maar dat hebben we niet publiekelijk gezegd. Ik volgde wat Ariël Jacobs telkens zei in de media: ‘Onze jongeren werken veel, maar we kunnen ze niet beschermen.’

“Toen die blessure er gekomen is, was het veel minder erg dan iedereen dacht. We waren opgelucht dat het maar een of twee maanden zou duren. Toen hij herbegonnen is, heb ik hem gezegd dat hij er zich mentaal op moest instellen dat het heel moeilijk zou worden. Zelfs tegen de kleinere ploegen tegen wie ze Europees speelden, zou hij het moeilijk krijgen, maar hij moest erin blijven geloven, heb ik hem op het hart gedrukt. Die boodschap heeft hij begrepen. De trainer laat hem toe om naar links en rechts te lopen, veel te bewegen, omdat hij nu fysiek bijna – 100 procent ben je nooit – helemaal in orde is. Maar we zullen hout vasthouden.”

Jij stuurt hem daarna thuis wel nog bij door naar dvd’s te kijken, liet Romelu zich onlangs ontvallen.

“Vroeger was ik het vaak die initiatief moest nemen, nu doet Romelu dat. Naar die dvd’s keken we zonder er echt de druk op te zetten van dit of dat moet of moet je niet doen. Als hij kijkt en ik ben in de buurt wijs ik hem wel op dingen, maar het is niet dat ik hem ter orde roep om te komen kijken. Weet je, we doen heel veel voor hem zonder dat hij beseft dat wat we doen met hem een bedoeling heeft. Maar ondertussen zie je dat de boodschap aankomt en dat doet goed. Hij is jong en als het niet goed is gegaan op training, zie je het meteen als hij binnenkomt. Dan zijn wij er voor hem.”

Positief verdedigd

Hoezeer verschilt de opvoeding van Romelu van de opvoeding die jij van je ouders kreeg?

“Ik was in Congo heel erg verbonden met mijn ouders, zoals hij nu met ons. Maar ik heb vanuit mijn opvoeding in Congo en mijn ervaring als voetballer in Europa begrepen dat het twee totaal verschillende werelden zijn. In het begin voedden wij onze kinderen op de Congolese manier op. Dat wil zeggen: als men je zegt dat je geen vragen moet stellen over het waarom, moet je je daaraan houden. Maar Europese kinderen daarentegen stellen zich wel die vragen: waarom? Wij moesten zwijgen. Dat hebben we hier bijgestuurd. Dat was nodig om de omslag naar Europa te kunnen maken.”

In welke zin lijkt Romelu níét op jou?

“Ik ben eerder chaud. Ik zeg het meteen als ik iets denk over iemand. Romelu is zoals zijn moeder: hij houdt het voor zich en de explosie volgt later.”

Die rust zag je ook in het programma ‘De school van Lukaku’.

“Ik heb bijna alle afleveringen gezien. Ik denk dat ik er maar een of twee gemist heb. Wat me heeft verrast, aangenaam verrast, is dat hij op een gegeven moment aan het discussiëren is met een meisje over hoge lonen voor voetballers. Hij heeft zich daar op een positieve manier verdedigd, door erop te wijzen dat voetballers ook veel opofferingen moeten doen voor een carrière.”

Herken je in hem de motivatie van jezelf vroeger?

“Ja, zéér. Van de meeste van mijn vrienden die met mij in Congo voetbalden en met wie ik in Europa ben komen voetballen, steek ik er kop en schouders boven uit.”

Over zijn motivatie zei hij onlangs: ‘Voor mijn doel heb ik alles over, zelfs relaties.’ Dat gaat ver, niet?

“Toen ik jong was, zeiden de oudere spelers mij: ‘Roger, je mist als voetballer niks in het leven, al wat je nu moet laten, haal je later als je gestopt bent weer in.’ En zo is dat. Als je op de rails staat en de trein is gelanceerd, volgen de wagons.

“Maar dat van zijn vriendin heb ik gelezen. Of hij celibatair is of niet, dat weet ik niet. ( grijnst) Hij zegt het en zijn moeder en ik, wij lezen het. Ah, is hij celibatair? Ah, volgt hij Spaanse lessen? ( lacht) Ik spreek daar niet over. Als ik mij zou uitlaten over een eventuele vriendin, zou dat niet goed zijn.”

Chelsea

Laten we nog even terugkomen op de transferberichten waar we het daarstraks over hadden. Hoe groot zal de teleurstelling zijn als Romelu naar een andere club dan Chelsea blijkt te moeten gaan?

“Iedereen heeft zijn favoriete club, maar ik heb hem wel gezegd: als je een publiek figuur bent, moet je nooit je gevoelens of voorkeuren prijsgeven. Want vroeg of laat krijg je dat terug in je gezicht.”

Wat Chelsea betreft, kwam die raad dus te laat.

“Hij heeft het geuit, voilà. Maar ik heb hem gezegd: stel je voor dat je voor Manchester City speelt en je moet tegen Chelsea en als Chelsea de wedstrijd verliest zijn ze niet geplaatst voor Europees voetbal, maar Manchester is dat wel al. En jij krijgt in de laatste minuut een gemakkelijk doelpunt voor de voeten, maar je mist het buiten je wil om toch. Wat gaan de mensen dan zeggen? Dat je Chelsea hebt laten winnen.”

Je bent inderdaad perfectionistisch als je zover vooruit denkt.

“Ik geef maar een voorbeeld, maar het kan gebeuren, hé! Kijk, ik heb in Congo bij een van de grootste clubs gespeeld. Vita en Motema Pembe zijn de twee grootste ploegen van Kinshasa. Ik zat bij Motema Pembe, maar ik was supporter van Vita. Alleen mijn beste vrienden wisten dat. Maar Motema Pembe bood mij nu eenmaal een mooi contract. En als ik moest scoren tegen Vita, scoorde ik. Niemand die er vooraf iets van zei. Je moet nadenken.”

Romelu is de zoon van Roger, zei men altijd, maar er komt een dag dat het accent zal verschuiven en men zal zeggen dat Roger de vader van Romelu is. Of is dat kantelpunt naar jouw gevoel al gepasseerd?

“Neen, neen. Ik probeer mijn rol van papa te blijven spelen en de zaken te overzien. Hij is nog altijd mijn zoon.” ( grijnst)

DOOR RAOUL DE GROOTE

“Ik heb hem wel gezegd: als je een publiek figuur bent, moet je nooit je gevoelens of voorkeuren prijsgeven.”

“We doen heel veel voor hem zonder dat hij beseft dat wat we doen een bedoeling heeft.”