In de schaduw van de Europese loting huldigt de UEFA elk jaar opnieuw de beste spelers van de voorbije toernooien. Als winnaar van de Champions League grossierde Barcelona in de prijzen. Nadat Jens Lehmann verrassend werd uitgeroepen tot beste doelman – ook al overtuigde de Duitser niet altijd voor Arsenal – gingen alle overige onderscheidingen naar spelers van de Catalaanse topclub. Carles Pujol is de beste verdediger, Deco de beste middenvelder en Samuel Eto’o de beste aanvaller. Ronaldinho werd uitgeroepen tot de beste speler van de Champions League. Een soortgelijke bekroning was er ook voor de UEFA Cup. Die ging naar de kleine Braziliaanse verdediger Daniel Alves da Silva van Sevilla.

In de finale van de Supercup tussen Barcelona en Sevilla gaf de 23-jarige da Silva meteen weer zijn visitekaartje af : hij elimineerde Ronaldinho, verloor geen enkel ander duel, schakelde zich in het aanvalsspel in en groeide uit tot de beste man van de match. Het sterrenensemble van Barcelona was volkomen kansloos tegen het hecht en gegroepeerd verdedigend blok van Sevilla. Trainer Frank Rijkaard stuurde nochtans zijn beste elftal het veld op en toonde nog maar eens over welke weelde hij beschikt : de aanwinsten Thuram, Zambrotta en Gudjohnsen (die wel mocht invallen) zaten op de bank, de Nederlandse internationals Van Bommel en Van Bronckhorst vielen uit de kern, al was dat in het geval van Van Bommel omdat hij mocht onderhandelen over een inmiddels afgeronde transfer naar Bayern München. Toch zijn er volop zorgen. Over het fletse spel van Ronaldinho bijvoorbeeld. De Braziliaan zat tijdens het WK ingekapseld en ingemetseld in de vreemde tactische opties van bondscoach Parreira en wil eerherstel, maar tegen Sevilla toverde hij maar één keer : toen hij op een gegeven moment langs twee man wervelde en zijn gabber Eto’o vrijspeelde.

Het mag zijn dat Ronaldinho pas de training hernam en dus wat ritme mist, enige ongerustheid maakt zich ook van hem meester : hij gaf tijdens de wedstrijd vaak geïrriteerd aanwijzingen, schudde een paar keer mistroostig het hoofd en zoekt naar zichzelf. De eeuwige glimlach is van zijn gezicht verdwenen, de aanstekelijke vreugde in het spel maakt voorlopig plaats voor verkramptheid.