IN DEZE RUBRIEK DIEPT JACQUES SYS ANEKDOTES OP UIT DE KELDER VAN ZIJN GEHEUGEN. VANDAAG: RUDI ALTIG, 50 JAAR GELEDEN WINNAAR VAN DE RONDE VAN VLAANDEREN.
Onlangs was hij te gast in het Centrum van de Ronde van Vlaanderen. Rudi Altig won 50 jaar geleden de Ronde van Vlaanderen en genoot ervan nog even in het verleden te duiken. Hoe hij toen, op 5 april 1964, op 50 kilometer van de aankomst uit een elitegroep ontsnapte. Ondanks een forse tegenwind bereikte de Duitser de aankomst met een voorsprong van meer dan vier minuten. Altig liet in die indrukwekkende rush zijn klasse opspatten. In een goeie dag kon hij verschrikkelijk hard rijden. Ooit vormde hij met Jacques Anquetil ploeg in de koppeltijdrit Trofeo Baracchi en de Fransman, nochtans een gepatenteerde specialist van het chronowerk, had de grootste moeite om het wiel van Altig te houden. Vandaar dan ook dat de Duitser het altijd jammer heeft gevonden dat hij nooit het uurrecord aanviel.
Twee keer hebben we Rudi Altig geïnterviewd, bij hem thuis in Sanzig, op 40 kilometer van Koblenz. Vanuit de living kijk je neer op de Ahrvallei en zie je op een mooie dag de Rijn glinsteren in de zon. Daar leeft Rudi Altig, een paar weken geleden 77 geworden, in alle rust. Ooit was Altig een energieke knokker, een man die met zijn blonde, forse kop en wat gedrongen lichaam de massa elektriseerde. Hij werd aanbeden door een hele natie. Ook vandaag bestaat die blinde adoratie nog altijd want overal waar Altig opduikt klinkt spontaan: “Rudi, wie geht es?” Meer zelfs: met de wereldtitel die Altig in 1966 op de Nürburgring veroverde, het hoogtepunt van zijn carrière, verdient hij vandaag nog altijd geld. Het laat hem toe de hoge levensstandaard van vroeger aan te houden. Rudi Altig was altijd al een man die de bankbiljetten graag deed rollen. “Geld is gemaakt om uit te geven”, vindt hij.
Rudi Altig heeft verschrikkelijk veel geld verdiend, na zijn carrière had hij van zijn rente kunnen leven. Maar toen liep zijn huwelijk spaak en dat kostte hem een bom geld. Nadien hertrouwde hij met een zestien jaar jongere Zwitserse. Rudi Altig wordt nog altijd druk gesolliciteerd in Duitsland. Voor lezingen, voor fietstochtjes en dat soort zaken. Hij laat zich goed betalen en wordt overal voorgesteld als der ex-Weltmeister. De op de Nürburgring behaalde regenboogtrui gaf richting aan zijn leven. Soms vragen mensen hem wel eens wanneer hij die wereldtitel behaalde. Dan vraagt Altig altijd welke titel ze bedoelen. Wat velen vergeten: Altig werd ook drie keer wereldkampioen in de achtervolging, hij was een uitstekende pistier die ook in zesdaagsen de mensen van de banken recht deed veren.
In de Tour van 1969 werd Rudi Altig op het gebruik van amfetamines betrapt. Hij donderde niet van zijn voetstuk. Vandaag nog kadert Altig dat in een maatschappelijk probleem. Met bloeddoping heeft hij het wel moeilijk. En renners die het te gemakkelijk opnemen, sabelt hij neer. Rudi Altig zegt altijd wat hij denkt. In 1977, toen in Duitsland de hype rond Jan Ullrich de kop opstak, werd hij door de ARD-televisie aangetrokken als co-commentator. Hij keek met gevoelens van bewondering naar de machtsexplosie van de nieuwe Duitse wielerheld, die de Tour dat jaar met panache won. Maar hij ergerde zich gruwelijk toen die zijn talent vervolgens te grabbel gooide. Na een paar jaar werd Rudi Altig bedankt voor bewezen diensten. Hij constateerde dat hij kennelijk te kritisch was geweest voor Ullrich.
Het zij zo. Rudi Altig heeft zich nooit de mond laten snoeren. Hij hoeft ook niet meer zo nodig in de belangstelling te staan. ’s Morgens rustig opstaan, in de sauna gaan, wat onder de zonnebank liggen, ontbijten, wat kranten lezen, ’s middags lekker eten, een partijtje tennis en dan ’s avonds een glaasje wijn, meer moet dat niet zijn. Rudi Altig is altijd een bourgondiër geweest, maar je kan hem best niet provoceren. Toen twee motorrijders hem ooit eens van de weg probeerden te rijden stapte hij uit toen ze voor het rood licht stonden, zette de helm van een van die snaken af en sloeg hem gewoon in elkaar. De andere was, gelukkig voor hem, intussen op de vlucht geslagen. Altig schrok achteraf van die uitbarsting van woede: “Het was absoluut tegen mijn aard.”
