Je ziet er geen ongelukkige vrouw uit.

En je ziet dat Laora geen schrik van haar vader heeft. Marco heeft veel meer geduld met haar dan ik. Hij is allesbehalve een macho. Als ik geen zin heb, staat hij in de keuken of gaat rond met de stofzuiger. Het enige waar we allebei niet van houden, dat is strijken. Tijdens mijn zwangerschap was hij extra attentvol. Nochtans had mijn schoonmoeder me voor ik trouwde gewaarschuwd dat hij geen vinger in het huishouden uitstak. Maar hij is me spontaan beginnen te helpen. Ik zou het ook niet kunnen verdragen dat hij zich thuis als een pasja zou gedragen. Dat heb ik van mijn moeder : die heeft altijd gewerkt en is een zeer zelfstandig iemand.

Spreken jullie veel met elkaar ?

Ja, en vooral in de keuken. We zitten trouwens veel in de keuken. De televisie doodt alle gesprekken, vind ik. En dus babbelen we terwijl we aan het koken zijn. Hij belt me ook vaak vanuit de wagen. We praten over de zorgen en problemen die we hebben. Daar geef ik de voorkeur aan. Als je partner gespannen is, merk je dat meteen en als hij dan niet uitlegt wat er scheelt, ga je denken dat het met jou te maken heeft. Dan heb ik veel liever dat ik weet wat er aan de hand is.

Hoe ben je op de naam Laora gekomen ?

We hielden erg veel van de naam Laura, maar niet van de manier waarop die naam in België wordt uitgesproken. Dus opteerden we voor deze schrijfwijze. Dan waren de mensen wel verplicht om die naam uit te spreken zoals wij het wilden.

En ze krijgt straks gezelschap.

Ja, ik ben vijf maanden zwanger. We weten nog niet of het een meisje of een jongen wordt, want het ligt slecht geplaatst om dat vast te stellen. Het is de bedoeling dat we twee of drie kinderen krijgen.

Je bent opgehouden met werken ?

Ik was bediende bij de inlichtingendienst op het stadhuis van Moeskroen. Na de geboorte van Laora ben ik daar nog een paar maanden mee doorgegaan. Voor ik trouwde was ik gerante in een van de winkels van meneer Gaone in La Louvière. Vooral in Moeskroen was er op het werk een prima sfeer. Ik blijf het contact met mijn vroegere collega’s onderhouden.

We brachten Laora naar de crèche toen ze vijf maanden was. Maar dan moesten we om zes uur opstaan. Marco kon het niet aanzien dat ze zo vroeg naar het kinderdagverblijf moest. En zelf heb ik de eerste keer dat we ernaartoe reden de hele tijd geweend. De beslissing moest van mij komen, Marco zou nooit gezegd hebben : stop met werken. Ik heb de beslissing genomen en daar ben ik blij om. Laora groeit thuis veel sneller en beter op dan in het kinderdagverblijf. Nu gaat ze er nog twee keer in de week naartoe omdat ze graag met de andere kindjes speelt.

Heb je zelf nog aan sport gedaan ?

Jazeker. Ik heb paard gereden, gezwommen, atletiek gedaan, volleybal gespeeld. Mijn vader vond dat allemaal goed, tot mijn resultaten op school begonnen te verslechteren. Paardrijden deed ik het liefste, maar dat kon ik echt niet combineren met mijn studies.

Ik zou wel graag hebben dat mijn kinderen aan sport doen. De vraag is : hoe moet je hen daartoe aansporen zonder hen een afkeer te doen krijgen ? Laora trekt in ieder geval weldra naar het zwembad. Ze kan maar beter zo vlug mogelijk leren zwemmen, en dan kan ze zich nog wat afreageren ook.

Hou je van voetbal ?

Ik ben de wedstrijden van Marco beginnen te volgen en tot mijn eigen verbazing ben ik tot een voetbalfan geëvolueerd. Ik ken zelfs de spelers van de buitenlandse clubs, in Sport/Voetbal Magazine lees ik meer dan Marco zelf. Als er over voetbal gedicussieerd wordt, meng ik me graag in het debat. Daarbij kan ik het me niet veroorloven om stommiteiten uit te kramen, want dan wijst Marco me meteen terecht. Waarom zouden gesprekken over voetbal aan mannen voorbehouden zijn ? Ik hou vooral van wedstrijden met veel inzet, en natuurlijk volg ik in de eerste plaats Marco en de spelers die ik ken. Ik moet wel toegeven dat ik van de buitenspelregel geen snars begrijp.

Wat is jouw favoriete hobby ?

Lezen, wat Marco soms nerveus maakt. Soms lees ik zelfs in de wagen. Dan zegt Marco wel eens : je bent toch geen minister ! Ik hou van Mary Higgins Clark en Stephen King. Het gebeurt dat ik in twee boeken tegelijk bezig ben.

door Pascale Pierard