Op 16 december 2009 berichtte Sport/Voetbalmagazine uitvoerig over de Belgische betrokkenheid bij het Europese gokschandaal. Het deed uit de doeken hoe Marijo Cvrtak zich inkocht bij UR Namen, maar ook hoe de problemen bij de toenmalige tweedeklasser al vóór Cvrtak waren begonnen toen eind 2008 een groep Zuid-Italianen onder aanvoering van ene Fabio Cordella aan de boorden van Samber en Maas neerstreek. Beschreven werd hoe het tot een hoog oplopend conflict kwam tussen beide clans, waarna de Italianen afdropen en hun werkterrein verlegden naar de Brusselse derdeklasser Union Sint-Gillis.
Pas bij Union bleek de zogenaamde investeerder achter Cordella Franco Dal Cin te zijn, een zakenman die in 2005 als bestuurder van AC Venezia bij een omkoopzaak betrokken raakte. De Italiaanse voetbalbond schorste hem voor vijf jaar, maar hij ontsnapte aan een strafrechtelijke veroordeling wegens procedurefouten. Tijdens zijn ondervraging zou Dal Cin de aanzet hebben gegeven tot Calciopoli, het grote omkoopschandaal dat een jaar later losbarstte rond Juventusbaas Luciano Moggi. Die bleek via een netwerk van corrupte scheidsrechters jarenlang wedstrijden te hebben gemanipuleerd. Justitie vraagt zich nog altijd af hoe Dal Cin zo goed op de hoogte kon zijn.
Met zijn Italiaanse vennootschap Zerozeronove verwierf Dal Cin gaandeweg de volledige controle over Union. Vandaag laat hij zich er nog zelden zien. Zijn zoon Michele, een spelersmakelaar met connecties in Nigeria, des te meer. In tegenstelling tot zijn vader, die een rol in de schaduw verkiest, zit hij nog steeds in de raad van bestuur. Van Cordella is geen spoor meer. Uit destijds beschikbare documenten rees al het vermoeden dat hier sprake was van een dekmantel voor een witwasoperatie. ‘Is Union na Namen het volgende slachtoffer van de Italianen?’, luidde een retorische kop in dit blad.
Vijftien maanden later is een bevestigend antwoord niet uitgesloten. Tenminste, als we Ante Sapina mogen geloven. Volgens berichten in de Duitse pers zou hij zijn ondervragers in Bochum hebben verteld dat er bij Namen ook “Italianen wedstrijden manipuleerden”. Nog steeds volgens dezelfde bronnen zouden er in het onderzoek inderdaad aanwijzingen zitten dat behalve Sapina’s netwerk nog andere bendes actief waren (en zijn) in het Europese voetbal. Cvrtak zou in dat verband hebben gealludeerd op een “Kroatische gokmaffia die in heel Europa wedstrijden vervalste”.
Ondenkbaar is het niet. Toen Jean-Claude Baudart, destijds voorzitter van UR Namen, in het najaar van 2008 naar de KBVB stapte met vermoedens van omkoping, deed hij dat naar aanleiding van het 0-5-verlies van zijn ploeg tegen FC Brussels. Die prestatie wekte zoveel argwaan dat het nog tijdens de wedstrijd tot een supportersopstand kwam. Op dat moment zwaaiden de Italianen nog de plak in Namen. Afgaand op Sapina’s verklaring heeft er zich toen mogelijk een machtsstrijd afgespeeld, waarbij de kliek rond Cordella en Dal Cin aan het kortste eind trok.
Gokbendes die elkaar vliegen afvangen, zijn minder fictie dan het lijkt. De belangen zijn groot, de rivaliteit dus ook. Sapina vertelde de onderzoekers ook het verhaal van hoe hij te laat kwam om het Champions Leagueduel Debrecen-Fiorentina van 20 oktober 2009 naar zijn hand te zetten. Het plan was om het op een akkoord te gooien met Vukasin Poleksic, de Montenegrijnse doelman van Debrecen. Sapina reed naar eigen zeggen met 100.000 euro naar Wenen, waar een vertrouweling van de doelman het geld in ontvangst zou nemen. Tot een betaling kwam het echter niet, want wat bleek? Poleksic was al omgekocht door een andere clan.
Volgens Sapina was Cvrtak bij de omkooppoging betrokken, maar die ontkende het verhaal bij monde van zijn advocaat meteen, net als Poleksic. Toch schorste de UEFA hem en een ploegmaat omdat ze hadden nagelaten te melden dat ze waren benaderd om het duel te vervalsen. Debrecen-Fiorentina eindigde op 3-4, zes van de zeven doelpunten vielen voor de rust. De UEFA sprak zich er niet over uit of de wedstrijd een normaal verloop had gekend.
