Wat bewonder je aan Arnar ?

Zijn positief denken. Hij is altijd heel optimistisch gestemd. Ik hoor hem zelden of nooit commentaar geven of klagen. Het siert hem dat hij me voortdurend kan opmonteren, want ik blijf nog al eens te vaak stilstaan bij storende details. Eigenlijk zijn we perfect complementair en voor elkaar gemaakt. Misschien wel te mooi om waar te zijn.

Zijn er ook mindere kanten ?

Weinig. Misschien dat hij uit zijn eigen soms geen werk ziet. Maar ik denk dat zoiets wel typisch mannelijk is. Ik bedoel daarmee : Arnar doet alles, maar je moet het hem wel eerst vragen. Als de vuilbak bijvoorbeeld bomvol zit, zal hij blijven duwen om er iets bij te krijgen. Arnar is soms ook wel eens eigenzinnig. Dan mag ik nog op mijn kop staan, hij volgt zijn eigen overtuiging.

Je koopt graag kleding ?

Zoals elke vrouw zeker ? Ik hou van alles wat speciaal is. Het hoeft daarom niet altijd duur te zijn. Ik val op dingen die exclusief zijn, die je bijvoorbeeld niet vindt bij andere mensen. Ik wil gewoon anders zijn. Toen ik mijn studiekeuze moest maken, dacht ik lange tijd ook aan mode. Maar dat mocht niet van mijn ouders.

Je werd uiteindelijk dan maar vroedvrouw in het Gentse UZ.

Voornamelijk het sociale aspect sprak me daar in aan. Ik ben zot van een aantal materiële zaken, maar zoek ook graag voldoening in het geluk van andere mensen. Als het kind dan wordt geboren, is mijn dag ook al grotendeels geslaagd. Ik voel me dan even gelukkig.

Hoe groot is de eigen behoefte aan kinderen ?

Dat valt wel mee hoor. Het is eerder een band met de zwangere vrouw die je hebt. Ik zou ook wel graag kindjes willen, maar dan maar binnen een tweetal jaar. Volgend jaar eerst maar trouwen. Soms kriebelt het wel eens, als je ’s nachts een kindje de fles geeft. Dan kan ik even wegdromen. Maar ik wil eerst nog wat profiteren van onze vrijheid.

Is Arnar de chefkok in huis ?

Nee hoor. Hij kookt alleen maar spaghetti op zaterdag. Dat is zijn vaste ritueel. Dan gaat hij helemaal alleen naar altijd dezelfde supermarkt en maakt het zelf klaar. Daarin is hij onverstoorbaar. Na het eten blijft alles staan. Er wordt geen bord meer afgewassen. ( plagerig) Anders zou hij wel eens een slechte wedstrijd kunnen spelen. Voor Arnar maakt het deel uit van zijn concentratie.

Welke indruk heb je overgehouden aan IJsland ?

Het is moeilijk vergelijkbaar met België. Als ik daar de eerste keer toekwam, was het alsof ik op de maan landde. Zo raar. Het eerste half uur, toen we van de luchthaven naar de ouders van Arnar reden, kwamen we alleen maar opgedroogde lava tegen. Het was er winter en ongelofelijk donker. Er is daar dan maar drie uur licht. Van landschap en natuur is het enorm mooi, terwijl ook de warmwaterbronnen heel leuk zijn.

Al aan gedacht IJslands te leren ?

Natuurlijk, want bij familiebezoeken zit ik er vaak voor niets bij. Ik informeerde in augustus bij de Gentse universiteit en de ambassade. Alleen in Antwerpen werd er blijkbaar een cursus gegeven. Maar ik kreeg ook snel het bericht dat er te weinig geïnteresseerden waren. Ik wacht nog altijd op een antwoord, want zelfstudie lijkt me moeilijk.

Jullie bezoeken geregeld een restaurant ?

Vroeger gebeurde het veel vaker. Toen waren we ook nog twee grote snoepers. Dat vermijden we nu. Bijna altijd kiezen we hetzelfde. We hebben zelfs een favoriet menu : we zijn allebei gek op scampi’s in looksaus, filet pur met peperroomsaus en frietjes en een goede chocolademousse als dessert. Ik heb een keer iets anders genomen. Toen ik mijn garnaalkroket opat, kon ik mijn ogen niet van het bord van Arnar afhouden. Ik was echt jaloers.

door Frédéric Vanheule,

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content