Geen speler die sinds de start van de competitie een grotere impact had op het spel van Waasland-Beveren dan de Senegalese middenvelder Ibrahima Seck. Maak kennis met de Patrick Vieira van het Waasland.
In Bargny volgen ze sinds dit seizoen met meer dan gewone belangstelling de Jupiler League. Het geboortestadje van Ibrahima Seck ligt op zo’n dertig kilometer van Dakar, maar in de praktijk maakt het deel uit van Groot-Dakar. Het is maar een kwestie van tijd voor het helemaal opgeslorpt zal worden door de Senegalese hoofdstad. En dat is niet de enige bedreiging voor het badstadje aan de Atlantische Oceaan. In het zuiden worden de inwoners bestookt door de rookpluimen van de plaatselijke steenkoolcentrale en in het westen vervuilt cementfabriek Sococim, de belangrijkste werkgever in de buurt, de stranden. ‘Als opgroeiende tiener zag ik de grotere jongens een voor een in dienst treden bij Sococim’, vertelt Seck. ‘Sococim is een monument, bekend in Senegal en ver daarbuiten. In grote delen van West-Afrika worden de huizen opgetrokken met het cement dat vervaardigd wordt in deze fabriek. Geraakte je niet binnen bij Sococim, dan ging je aan de slag als visser. Mijn ouders waren een uitzondering in Bargny: mijn vader werkte als bediende in de haven van Dakar, mijn moeder was leerkracht. Daarom had ik het wellicht iets breder thuis dan mijn vriendjes.’
Klopt het dat je een verre buurman was van Cheikhou Kouyaté?
IBRAHIMA SECK: ‘Hij groeide op in Rufisque, dat is niet gek ver van Bargny. Cheikhou is dus een oude bekende, ja. Alle Senegalezen die in eigen land zijn opgegroeid, kennen elkaar. Als we op vakantie zijn in Senegal, zoeken we elkaar op en organiseren we kleine voetbaltoernooitjes. Het komt dan vaak voor dat ik een paar naamgenoten tegenkom. Als je tegen een Seck aanbotst, mag je zeker zijn dat hij uit Senegal komt.’
Heb je gezien je 1,90 meter nooit gedacht aan een carrière in het basketbal?
SECK: ‘Ik heb niets met basketbal. Er gaat niets boven een goede pot voetbal! Maar in Senegal is basketbal immens populair aan het worden. Onze nationale ploeg behoort tot de top drie in Afrika. We hebben zelfs een paar gasten in de NBA zitten. Gorgui Dieng, die bij de Minnesota Timberwolves speelt, is veruit de bekendste.’
Ervaar je je lengte als een voor- of nadeel in een contactsport als voetbal?
SECK: ‘Ik haal er meer voordeel uit dan andersom. Waarom denk je dat ik op corners constant twee spelers aan mijn lijf heb hangen? Ik kan dat begrijpen: als je ziet dat de tegenstander een gevaarlijk wapen heeft, dan zijn alle middelen goed om dat wapen te neutraliseren. Wat mij vooral stoort is dat wij – dan bedoel ik spelers met een buitengewone lengte – stiefmoederlijk behandeld worden door de scheidsrechters.’
Bedoel je dat de perceptie anders is wanneer iemand van jouw kaliber een fout maakt?
SECK: ‘Voilà. Het ziet er bij mij altijd erger uit dan het lijkt. Ik kan haast niet meer in duel gaan zonder teruggefloten te worden. Omgekeerd worden de kleine foutjes op mij niet gefloten. Scheidsrechters denken: een vent met zijn gestel kan net iets meer verdragen dan een andere speler. Ik noem dat fluiten met twee maten en twee gewichten. Neem mijn rode kaart tegen Oostende. Ik kom iets te laat en Yassine El Ghanassy schreeuwt alsof ik hem ter plaatse vermoord heb. Het resultaat: een rechtstreekse rode kaart en twee speeldagen schorsing. Ben ik twintig centimeter kleiner, dan kom ik wellicht weg met een gele kaart.’
GROTE BROER
Vorig seizoen kwam je aan 32 wedstrijden en 2 doelpunten in de Ligue 2. Waarom liet Auxerre je gratis vertrekken?
SECK: ‘Ik had een contract van een jaar getekend en ik had een clausule laten opnemen dat mijn overeenkomst automatisch verlengd zou worden bij een promotie naar de Ligue 1. Auxerre heeft daar niet moeilijk over gedaan. Je weet hoe het gaat tijdens de onderhandelingen: iedereen legt zijn voorwaarden op tafel en op het einde zoek je een compromis. Ze waren dus niet verplicht om die clausule te aanvaarden… We zijn het seizoen uiteindelijk op de zesde plaats geëindigd en dus moest Auxerre mij wel gratis laten vertrekken. Ze hebben mij nog een contractverlenging aangeboden, maar ik zag nog een jaar in tweede klasse niet meer zitten.’
Je kon ook naar Angers. Waarom gaf je de voorkeur aan een kleine ploeg in België?
SECK: ‘Ik hou niet van spelletjes… Met Angers was ik al sinds januari aan het praten, maar de zaken bleven maar aanslepen. Terwijl ik ervan uitga dat je niet vier keer moet afspreken als je een speler echt wilt. Waasland-Beveren was wel meteen concreet. Ik dacht toen: niet twijfelen. Ik kende de club helemaal niet, maar ik vertrouw blind op mijn raadgever Salif Diao en mijn Belgische makelaar (Jacques Lichtenstein, nvdr). Diao is als een grote broer voor mij en hij heeft recht van spreken. Overloop eens zijn carrière: eerst aanvoerder bij Sedan, daarna sterkhouder in het team dat op het WK 2002 Frankrijk versloeg en na dat toernooi versierde hij een transfer naar Liverpool. Hij was een van de eerste Afrikaanse spelers die naar de Premier League trokken. Naar zo iemand moet je wel luisteren.’
TWEE JAAR
Hoe komt het dat je pas op je 27e voor het eerst op het hoogste niveau speelt?
SECK: (zucht) ‘Het heeft inderdaad lang geduurd. Aan mijn kwaliteiten ligt het niet, anders was Waasland-Beveren mij niet komen halen. Misschien kreeg ik niet het vertrouwen van de juiste mensen.’
Op jouw leeftijd heb je geen tijd meer te verliezen. Bij de eerste de beste aanbieding dreigt Beveren je kwijt te raken.
SECK: ‘Zo functioneer ik niet. Ik focus op het heden en dat is Waasland-Beveren. Ik heb wel bewust een contract van twee jaar getekend – wat op zich niet lang is. Ik heb mij voorgenomen om dit seizoen het kampioenschap te leren kennen en vanaf volgend seizoen de beuk erin te gooien.’
Op het veld ben je wel een toonbeeld van kalmte. Zelfs toen je onterecht uitgesloten werd op Oostende reageerde je zen.
SECK: ‘Dat heeft deels met mijn karakter te maken, maar ook deels met mijn rol als ambassadeur van Senegal. Voor mijn transfer naar Waasland-Beveren kende niemand de club, nu wel. Als ik het kot in brand steek in Beveren, dan is dat morgen voorpaginanieuws in Senegal. Ik moet mij dus gedragen.’
DOOR ALAIN ELIASY – FOTO BELGAIMAGE
