Hij wist zich met 1. FC Köln op de valreep te redden, maar zijn vormpiek kwam te laat om door Roberto Martínez in zijn selectie van 26 te worden opgenomen. Bornauw blikt terug en kijkt vooruit.
1. Je hebt met 1. FC Köln barrages moeten spelen om het behoud in de Bundesliga te verzekeren. Hoe heb je dat stresserende seizoenseinde beleefd?
‘Het was erg spannend, we hebben veel emoties doorstaan in enkele dagen tijd. Ik ga niet zeggen dat ik daar dol op ben, maar het was intens en ergens voel ik me wel goed in zo’n situatie. Ik hou er wel van dat er druk op de ketel staat en dat je moet knokken; alles moet geven. Dat zit wel een beetje in mijn DNA.’
2. In de laatste wedstrijd van de reguliere competitie, tegen Schalke 04, maak jij in minuut 86 het beslissende doelpunt dat jullie barragewedstrijden opleverde. Was dat de grootste emotie in je carrière?
‘Ik geloof het wel. Het was alleszins de belangrijkste goal die ik ooit heb gemaakt. Dat zag je ook. Opeens kwam alles eruit. Ik had er behoefte aan om die ongelooflijke druk die op onze schouders rustte, uit mijn lijf te laten komen. We hadden die avond wel niet alles zelf in de hand, maar we wisten wel dat we een goeie kans zouden hebben om minstens de barrages te halen als we wonnen. Daarin volgde dan een enorm stresserende heen- en terugwedstrijd en een feestje dat uiteindelijk erg bescheiden was en zich vooral in de bus en het vliegtuig afspeelde. Vanwege corona konden we dat moment niet delen met onze supporters. Nu ja, dat is niet zo erg. Het is niet als een titelviering. Hier was er meer opluchting dan trots.’
3. Ze zeggen dat die goal en die redding op de valreep voor jou na twee jaar de poort zou openen naar een nieuw avontuur. Ga jij nog in Keulen zijn wanneer de trainingen daar begin juli hervatten?
‘Om te beginnen denk ik niet dat die goal wat dan ook in gang heeft gezet. Er waren voordien clubs die interesse toonden en er zullen nadien ook geïnteresseerden zijn. Voor de rest moet ik daar nog over praten met Daniel ( Van Buyten, nvdr) en mijn familie en daarbij moeten we de juiste vragen stellen. Het is niet zo dat ik absoluut wil vertrekken, maar als de kans zich voordoet om nu een stap hogerop te zetten, dan zou ik wel gek zijn om dat te weigeren.’
4. Er is sprake van Norwich of Wolfsburg… Zou een mooie transfer, naar de Premier League bijvoorbeeld, de pijn een beetje verzachten dat je er niet bij zult zijn op het EK?
‘Zo zou ik dat niet stellen. Ik hoop gewoon dat het mijn kansen zal verhogen voor de komende selecties. Momenteel denk ik niet aan het verleden, ik richt me liever op de toekomst. Gezien mijn situatie mocht ik er natuurlijk wel op hopen om bij de 26 te zijn, maar ik begrijp en aanvaard de keuze van de bondscoach. Het is nu aan mij om me te tonen zodat ik er over achttien maanden bij ben in Qatar.’
5. Eind januari werd er bij jou tijdens een medisch onderzoek een goedaardige bottumor ontdekt, waardoor je in februari geopereerd moest worden. Die operatie verliep echter niet zoals voorzien. Wil je daar nog even op terugkomen?
‘Simpel gezegd heb ik een allergische reactie gehad op het moment van de anesthesie, waardoor ik bijna 24 uur in een coma lag. Ik zweefde even tussen leven en dood. Gelukkig hebben de artsen erg goed en vooral heel snel gereageerd, anders zou het allemaal anders gelopen zijn. In het slechtste geval had ik kunnen doodgaan, of er toch ernstige gevolgen aan overhouden. Maar kijk, ik ben ondertussen weer op mijn beste niveau. Het is bizar om te zeggen, maar ik herinner me er eigenlijk niet veel van, ik sliep. Het was vooral zwaar voor mijn familie.’
