De kwalificatie van Anderlecht en Club Brugge voor de Champions League is tekenend voor een opmerkelijke evolutie bij de Belgische topclubs. Een paar jaar geleden zou Anderlecht zich nog de tanden stuk gebeten hebben op Wisla Krakau, nu plaatste het zich zonder de minste problemen. En wat Club Brugge tegen Borusia Dortmund deed, was helemaal onwaarschijnlijk. Op eigen veld veegden ze de Duitsers vijfenveertig minuten van de grasmat en in Dortmund bleven ze 120 minuten lang vanuit de organisatie spelen, zonder dat er in het radarwerk haperingen optraden. Ik vond het indrukwekkend om zien. En plots merk je dat de Belgische clubs serieus worden genomen. Een paar jaar geleden beschouwde PSV een ploeg als Anderlecht nog als een gemakkelijk hapje, nu hoor je dat ze bij Ajax vol ontzag spreken over Club Brugge, dat ze heel voorzichtig zijn en goed weten dat het moeilijke wedstrijden gaan worden.
Zo hoort het te zijn. Ik vind het ook prima dat de Belgische clubs nu na de loting hun bescheidenheid hebben afgelegd. Terwijl er in het verleden in dat soort omstandigheden hooguit naar de derde plaats gemikt zou worden, spreken sommigen nu hardop van een tweede plek. En waarom niet ? Anderlecht kan op eigen veld iedereen aan, zelfs Bayern München. Ze moeten niet bang zijn van Olympique Lyon, want de Franse competitie heeft niet zo’n hoog niveau. Celtic Glasgow is ook te pakken. Dat heeft wel een paar buitenlanders, maar dat zijn eerder tweederangsfiguren.
Club Brugge zit naar mijn idee in een moeilijker groep. AC Milan is natuurlijk een granieten blok en vooral Celta de Vigo mag niet onderschat worden. Een ploeg die als vierde eindigt in de Spaanse competitie, moet van een heel goed niveau zijn. Daarentegen moet Club met zijn organisatie en fysiek vermogen wel in staat zijn om Ajax van zich af te houden. Een verlenging van het avontuur is voor beide clubs dan ook mogelijk. Los daarvan is het natuurlijk aan de crisis in het internationale topvoetbal te danken, dat de Belgische clubs zo ver komen. Anders kan je spelers als Aruna, Jestrovic en Simons onmogelijk houden.
De successen van Anderlecht en Club Brugge zorgen voor een periode van hoogconjunctuur in het Belgisch voetbal. Daarom ook is het vreemd om telkens weer met de keerzijde van de medaille te worden geconfronteerd. De manier waarop Gaston Vets, de voorzitter van Lierse, de voorbije weken een transfer van Stein Huysegems naar Dynamo Kiev probeerde te forceren, is ronduit schandalig. Waarom stuurt hij hem niet naar Siberië ? Geld is blijkbaar het enige wat telt voor Vets. Wie Huysegems kent, weet dat hij nood heeft aan begeleiding en in Kiev gegarandeerd zou wegkwijnen. Zo’n transfer zou voor hem sportieve zelfmoord zijn. Maar dat telt allemaal niet voor Vets.
Lierse moet wel erg in de financiële problemen zitten om zo te handelen. Ze zien er duidelijk niet goed in hoe ze volgend seizoen anders hun licentie gaan halen. Eerst Kone verkopen en nu zo met Huysegems lopen leuren, het is zoeken naar centen. Gelukkig had ook de technische staf Stein Huysegems geadviseerd om niet naar Kiev te gaan. Wat me anderzijds ook niet gezond lijkt, dat je daarover twee totaal verschillende meningen hebt in een club. Goed dat er met de transfer van Huysegems naar AZ nu een einde is gekomen aan deze zaak.
Door
