Geen dorp of stad zonder voetbalclub. Allemaal hebben ze hun eigenheid. Sport/Voetbalmagazine trekt op ontdekkingstocht en houdt ergens halt.
In het zuiden van de Westhoek ligt de fusiegemeente Heuvelland. Het glooiende landschap zorgde niet verwonderlijk voor de naam van de gemeente. Heuvelland bestaat uit acht piepkleine dorpjes. Eentje daarvan is Nieuwkerke, ook bekend als Neuv-Eglise. De verkeersborden die in twee talen de richting aangeven verraden dat nog geen drie kilometer verderop het Franse grondgebied begint. Dat zorgt ervoor dat de 1500 inwoners zo goed als allemaal tweetalig zijn.
In Nieuwkerke is rust een understatement. Het dorpje kijkt uit op uitgestrekte weilanden waar af en toe een kerktoren bovenuit steekt. Enkel op zondagnamiddag stijgt er midden in een woonwijk wat lawaai op en weerklinkt er af en toe een fluitsignaal. Daar bevinden zich de terreinen van SK Nieuwkerke. In en rond Heuvelland gebeurt voetballen op bescheiden niveau. SKN is in de streek de vreemde eend in de bijt en speelt als enige in tweede provinciale. Stamnummer 8290 werd in 1975 opgericht. Rond de eeuwwisseling slaagde rood-wit erin om een eerste keer te promoveren en zo de laagste regionen van het Belgisch voetbal te verlaten. Intussen handhaaft de club zich al vier seizoenen in tweede provinciale.
SKN telt slechts een honderdtal leden en gedraagt zich als een echte familieclub. Jaar na jaar bestaat de eerste ploeg grotendeels uit dezelfde spelers. Dat maakt dat de voetballers elkaar al lang kennen en er vriendschappen ontstaan. Ook het clubbestuur zorgt ervoor dat de sfeer tussen de spelers goed zit. ‘Iedere maand moeten drie à vier spelers een etentje organiseren voor de anderen. We werken daarvoor met een beurtrol’, vertelt voorzitter Christophe Croquette. ‘Iedereen geeft elkaar ook een kus bij het binnenkomen in de kantine, dat komt door de Franse mentaliteit die hier een invloed heeft.’
Vijf jaar geleden werd Croquette voorzitter van SKN. Dankzij zijn kennissenkring liep het aantal bestuursleden op van een vijftal naar veertien. ‘Een frisse wind kan nooit kwaad. We zijn intussen een zeer actief bestuur en organiseren maandelijks een activiteit om extra geld in het laatje te brengen. Een van die activiteiten is bijvoorbeeld een Soirée Française, een soort kaas- en wijnavond’, vertelt hij. ‘We zijn verplicht om zo veel inspanningen te doen, want onze sponsorregio is beperkt. Enkele kilometers verderop begint Frankrijk en de Fransen willen natuurlijk niet investeren in een Belgische club.’
SKN wil bovendien graag de infrastructuur verbeteren. De huidige kantine werd veertig jaar geleden door vrijwilligers gebouwd en is sterk verouderd. ‘Om respect af te dwingen van onze tegenstanders is er een nieuw gebouw nodig’, legt de voorzitter uit. ‘We hebben bijvoorbeeld maar één toilet voor mannen én vrouwen. Ook mogelijkheden voor mensen met een beperking ontbreken’, zucht Croquette. Alsof het nog niet moeilijk genoeg is voor de club, kreeg SKN de afgelopen jaren ook nog eens geregeld inbrekers over de vloer. Via een crowdfunding kon ze een deel van de gestolen spullen recupereren, maar de bouw van een alarminstallatie en betere sloten brachten extra kosten met zich mee.
Daarnaast heeft SKN nog een ander probleem: de club beschikt over slechts twee pleinen. Op het ene speelt enkel de eerste ploeg zijn wedstrijden. Het bestuur noemt dat nog steeds het ‘nieuwe’ terrein, nochtans is het intussen al bijna twintig jaar oud. Het andere veld waarop alle teams trainen en hun wedstrijden spelen loopt schuin naar beneden. Een hellend vlak om op te voetballen is verre van ideaal.
Kortom, sportief gaat het best goed met rood-wit, maar op andere vlakken heeft het bestuur veel werk voor de boeg. Voor de nieuwe infrastructuur hoopt SKN op hulp van de gemeente. De club is al jaren vragende partij voor een gesprek, pas tijdens de afgelopen verkiezingen beloofde de gemeente dat er iets zou veranderen. ‘Binnenkort hebben we een vergadering met het gemeentebestuur. Onze wensen zijn een nieuw gebouw, een extra terrein en meer parking. We zullen wel horen wat mogelijk is en wat het budget is, maar we beseffen dat het nog enkele jaren zal duren voor er effectief iets verandert.’
