Geen dorp of stad zonder voetbalclub. Allemaal hebben ze hun eigenheid. Sport/Voetbalmagazine trekt op ontdekkingstocht en houdt ergens halt.
Weg van de drukte van het grote Brussel geniet Vlezenbeek in hartje Pajottenland van de stilte. Al zes generaties lang zet de familie Lindemans er een eeuwenoude Pajotse traditie voort. Brouwerij Lindemans blijft trouw aan de artisanale methode van spontane gisting en brouwt er naar hartenlust Kriek en Geuze. Onlangs pakte de lambiekbrouwerij nog drie prijzen op de World Beer Awards 2019. De Oude Kriek Cuvée René, de Gingergueuze en Lindemans Framboise waren de winnaars van dienst.
Aan de andere kant van het dorp draait het niet om artisanale methodes en prestigieuze prijzen, maar om vernieuwing en kleine stapjes vooruit zetten. In het revalidatieziekenhuis Inkendaal proberen patiënten met een neurologische aandoening hun levenskwaliteit te verbeteren. Schrijnende situaties zijn er schering en inslag. Mensen die te maken kregen met een beroerte of een verkeersongeval werken er via op maat gemaakte zorgprogramma’s in alle rust aan hun terugkeer in de maatschappij. Van een rolstoelschommel tot muziekpanelen, van een evenwichtsparcours tot het nabootsen van alledaagse situaties, revalideren gebeurt er op alle mogelijke manieren.
Een deel van het revalidatiecentrum kijkt uit op de kersverse kantine van vierdeprovincialer SK Vlezenbeek. In 2016 zorgde een nieuw ruimtelijk uitvoeringsplan ervoor dat Inkendaal mocht uitbreiden. Het plan vormde ook de velden van SKV om van landbouwgebied tot recreatiezone. Dat betekende een nieuw begin voor de club en dat was broodnodig. Vier jaar eerder was stamnummer 8408 nog op sterven na dood. Geen toeschouwers, een lege kassa, amper twee jeugdploegen, voetbalvelden zonder vergunning die naar beneden hellen, kleedkamers die meer weg hebben van stallen en maar twee à drie bestuursleden.
SKV, opgericht in 1962, vierde op dat moment haar vijftigste verjaardag, maar het werd een feest in mineur. Daarop schreef de club een open brief naar de gemeente om aan te geven hoe erg ze eraan toe was. Toch kwam er niet direct schot in de zaak. Pas toen in 2015 enkele ouders van jeugdspelers in het bestuur stapten, veranderde er echt iets. ‘We wilden enkel bestuurslid worden als de gemeente de club zou helpen. De toestand was echt niet meer van deze eeuw’, legt huidig voorzitter Jurgen Speltincx uit.
Dankzij de gemeente werden de voetbalvelden intussen helemaal heraangelegd en hellen ze niet meer naar beneden. Sinds vorig seizoen is een van de twee terreinen speelklaar. Bij het andere plein is de waterdoorlaatbaarheid nog niet naar wens. Verder zorgde de gemeente ook voor een nieuwe kantine met ruime kleedkamers, die over enkele maanden gebruiksklaar moet zijn. Zelf investeerde blauw-geel in een geïsoleerd dak met zonnepanelen op de oude kantine. Het aftandse gebouw wordt dit seizoen nog gebruikt als cafetaria en zal daarna dienst doen als materiaalruimte.
Ook de eerste ploeg kende een nieuwe start. Toen het huidige bestuur in 2015 haar intrede maakte, had het een gesprek met de spelers. ‘We legden uit dat ze geen loon meer kregen. We waren nog niet uitgesproken of enkelen namen al hun sportzak en verlieten de ruimte. Dat was uiteraard de bedoeling. Degenen die voor het geld kwamen, moesten uit de ploeg. Zo konden we met een propere lei beginnen’, vertelt Speltincx.
De aanpak loont. Er staan opnieuw supporters langs de lijn. Het spelersaantal is van 30 naar 170 gestegen en dankzij besparingen verloopt alles financieel weer naar wens. Ook sportief draait het beter, blauw-geel voert momenteel het klassement aan in vierde provinciale. De club maakt zo kans om voor de tweede keer in haar geschiedenis te promoveren. Onlangs werd SKV door Sport Vlaanderen en MNM zelfs uitgeroepen tot coolste sportclub van Vlaanderen. Dankzij een filmpje met een zelfgemaakt liedje sleepte blauw-geel de prijs in de wacht. Het zegt veel over de transformatie die SKV heeft ondergaan en die duidelijk een invloed op de sfeer heeft. Zoals de club het zo mooi zingt in het lied: ‘Wij zijn Vlezenbeek, we amuseren ons kapot.’
