We waren de club een beetje uit het oog verloren na vier jaar anonimiteit in de Franse Ligue 2, maar enkele maanden na zijn terugkeer in de hoogste afdeling blijkt dat een van de giganten van het Franse voetbal er weer helemaal bovenop is. Achtvoudig landskampioen FC Nantes is dé verrassing van het seizoenbegin en prijkt op een mooie vierde plaats. Dat is geheel onverwacht, want de Kanaries waren maar ternauwernood kunnen promoveren.

Maar misschien berust daarin het succes van deze ploeg. Onder de leiding van coach Michel DerZakarian (een oud-verdediger van Nantes ten tijde van Henri Michel, die het meer van zijn inzet dan van zijn talent moest hebben) hanteert het team heel andere wapens dan het in vroegere tijden gewend was. Toen was het spel van Nantes gebaseerd op passes en beweging, een beetje zoals Barcelona nu. Heden ten dage moet Nantes het vooral hebben van een groot hart, veel engagement en pressing. “Je merkt nu dat de club enorm aan populariteit wint, terwijl veel fans haar de afgelopen jaren de rug toe keerden”, zegt Loïc Folliot, journalist bij Ouest France. “Dat valt voor een groot stuk te verklaren door de nederigheid van de spelers.”

Het huidige succes is in elk geval niet te danken aan een doelbewust beleid van het bestuur. De club werd bedreigd met een transferverbod na de heisa rond de overgang van Ismaël Bangoura en besloot dan maar van de nood een deugd te maken en gewoon de groep van vorig seizoen, die uit de Ligue 2 was gepromoveerd, bijeen te houden. En dat werkt! In de meest recente wedstrijd stonden er bij Nantes tien spelers op het veld die ook een niveau lager hebben gespeeld.

Wat de fans van Nantes vooral opvalt, is dat de spelers aan hun mentaliteit van vorig seizoen nog wat extra techniek hebben weten toe te voegen. “We stellen vast dat ze het niveau van de Ligue 1 perfect aankunnen en dat had niemand verwacht”, voegt Folliot eraan toe. “Ze hielden gelijke tred met PSG en ze klopten Rennes, twee ploegen die technisch sterker werden ingeschat.”

Sinds het begin van het seizoen steunen de Kanaries op een centrale as met doelman Rémy Riou (niet te verwarren met ex-Carolo Rudy Riou), een verdediging die weinig goals pakt en vooraan goalgetter Filip Djordjevic, die vorig seizoen twintig goals maakte en nu met acht stuks Edinson Cavani en Zlatan Ibrahimovic naar de kroon steekt. Djordjevic speelde al voor Nantes vóór de club naar tweede zakte, maar wou er blijven omdat hij zijn loon mocht behouden, de club een warm hart toedraagt en geen interessante aanbiedingen kreeg. Dat laatste is nu anders: Lazio zit achter hem aan.

De goede resultaten zijn eveneens het resultaat van het feit dat de flamboyante voorzitter Waldemar Kita, die vaak bekritiseerd werd omdat hij de ziel van familieclub FC Nantes verkocht zou hebben, zich wat terughoudender heeft opgesteld. Voordien regeerde hij de club vanuit Parijs, maar de laatste tweeënhalf jaar heeft hij het dagelijks bestuur overgelaten aan zijn zoon, die heel de week in Nantes verblijft.

Binnen de club begint men wel nog niet te zweven, er dreigt nog altijd een transferverbod gedurende twee mercato’s. “Om van een renaissance te spreken is het nog te vroeg”, zegt Der Zakarian. “We hebben de club nog maar net weer op de rails gekregen en de waarden teruggevonden die we een tijdje uit het oog verloren hadden. Dat moeten we nu eerst bestendigen.”

DOOR STÉPHANE VANDE VELDE