Niet eens drie jaar na de oprichting maakt Limburg United al kans op een eerste prijs: de beker van België. Dan moeten de Limburgers aanstaande zondag wel voorbij succesploeg BC Oostende. ‘Onze speelstijl ambeteert hen’, weet coach Brian Lynch.
Eerlijk is eerlijk. Sommigen hadden misschien liever Okapi Aalstar in deze bekerfinale gezien. Vorst Nationaal is een grote zaal (8000 plaatsen) en met de trouwe Okapiaanhang ben je zeker van voldoende enthousiastelingen in de tribunes. Ook al maakt voorzitter Maarten Bostyn zich sterk dat er 2000 supporters naar Brussel zullen afzakken, bij Limburg United – dat Aalstar in de halve finales uit de beker knikkerde – blijft dat toch een vraagteken. Net zoals toen de club van start ging in het seizoen 2014/15. Over de sportieve waarde van het team was het bestuur redelijk gerust, vertelde manager Danny Marguillier bij aanvang van dat debuutseizoen. De knowhow van sportief directeur Odell Hodge en trainer Brian Lynch (beiden ex-Bree), en vooral hun contactenboekje stonden daarvoor garant. Maar zouden de supporters volgen? Daar lagen toch enkele Limburgse basketbobo’s wakker van. Provinciegouverneur Herman Reynders bijvoorbeeld, zelf ex-basketbalinternational en achter de coulissen iemand die al jaren ijverde om na de degradatie van Bree in 2008 eindelijk weer een Limburgse club in de hoogste basketbalafdeling te krijgen. Of zoals de jonge zakenlui Maarten Bostyn en Tom Heeren, respectievelijk voorzitter en hoofdsponsor (met doe-het-zelfketen Hubo behoort de familie Heeren tot de top 500 van rijkste Belgen) van Limburg United.
In minder dan een jaar tijd hadden ze een werkbudget rond van anderhalf miljoen euro. Terwijl een budget van iets meer dan de helft daarvan al volstond om een C-licentie te krijgen voor eerste klasse. Een huzarenstukje en toonbeeld van de wil om in Limburg weer topbasketbal aan te bieden. De eerste poging om een nieuwe fanbase aan te spreken liep echter uit op een fiasco: de fandag lokte amper geïnteresseerden. Zo werd het een nerveus aftellen tot de allereerste competitiewedstrijd op 3 oktober 2014 in de Alverberg in Hasselt. Een sporthal zonder noemenswaardige basketbalhistorie, met bovendien de nieuwigheid dat Limburg United er zijn thuiswedstrijden zou afwerken op vrijdagavond.
OOSTENDE AMBETEREN
Die oorspronkelijke vraagtekens werden snel van tafel geveegd. Na goed een half seizoen eerste klasse hadden Brian Lynch en zijn nieuw samengestelde ploeg acht overwinningen uit dertien wedstrijden. Sportief zat het snor, ook al kwam er wat kritiek op het feit dat de ploeg voornamelijk op Amerikaanse spelers steunde. Het publiek volgde snel. Met gemiddeld 1700 toeschouwers per thuiswedstrijd bleek de keuze voor vrijdagavondbasketbal en het ‘afterwork-gevoel’ een voltreffer.
Die tendens zette zich door in seizoen twee. Een goed gevulde zaal en op het parket een team dat dankzij zijn snelle en attractieve transitiebasketbal tot ver in de play-offs meedraaide. Een stijl die Brian Lynch overnam van zijn coach bij Bree destijds: Chris Finch. De Amerikaan, tegenwoordig NBA-coach bij de Denver Nuggets, geldt als de mentor van Lynch. ‘We hebben geregeld contact. Soms wisselen we ideeën uit of bellen we over spelers. Finch is een absolute topcoach. Bij Bree toonde hij ons hoe je met dit systeem toch succes kan boeken zonder echte topspelers in je team’, legt Lynch uit. ‘Het laat veel ruimte voor persoonlijk initiatief in aanvallend opzicht en het lijkt soms alsof mijn spelers zomaar wat doen, maar vergis je niet: er komt wel degelijk tactiek bij kijken. Hoe creëer je ruimte voor een ploegmaat? Wanneer zet je een screen? Het is mijn taak daar een structuur in te krijgen. Ik vind het belangrijk dat je als coach een eigen stijl hebt. De mijne is uptempobasketbal. Als je een open shot kan nemen na vier seconden balbezit, waarom zou je dat dan niet doen?’
Een strategie waar de meningen over verdeeld zijn, het maakt van Limburg United een zeer onvoorspelbare ploeg, in staat tot het beste en het slechtste. Nogal afhankelijk van het afstandsschot en de vorm van de dag. ‘Dat is waar, maar het maakt ons ook onvoorspelbaar voor de tegenstander. Het is moeilijk om ons te scouten’, grijnst Lynch.
Vorig seizoen wist Limburg United op die manier zelfs het onaantastbaar gewaande BC Oostende van meestercoach Dario Gjergja aan het twijfelen te brengen: de kustploeg had in de halve finales van de play-offs vijf wedstrijden nodig om voorbij de Limburgers te geraken. Iets waarop ze in de Alverberg terecht fier zijn. Lynch: ‘Ik denk dat onze speelstijl hen ambeteert. Hoewel we nog niet lang bestaan, hebben we al enkele pittige duels uitgevochten met Oostende, in die mate dat je al kan spreken van een gezonde rivaliteit tussen beide teams. De bekerfinale wordt een geweldige opportuniteit voor deze ploeg om een eerste trofee in de clubgeschiedenis te winnen: het hangt van één wedstrijd af. Maar laat het duidelijk zijn: wij blijven in elk opzicht de underdog. Oostende heeft de voorbije jaren alles gewonnen, we hebben weinig te verliezen. Ook voor mij is dit de eerste bekerfinale, dus ik heb geen idee wat te verwachten.’
PLACE TO BE
De bekerfinale geeft Limburg United een welgekomen boost nadat het dit seizoen zijn start mistte en meteen bleek hoe broos het opgebouwde krediet bij de lokale basketballiefhebber is. De Alverberg liep niet meer vol. Lynch neemt als coach de verantwoordelijkheid op zich: ‘We speelden echt slecht, verloren twaalf keer op rij. Ik kan begrijpen dat de supporters dan thuis blijven.’
Maar dan toont deze nieuwe club wat ze onderscheidt van veel andere eersteklassers en al zeker van het vroegere Bree: geduld en ratio. De positie van Lynch, die in 2014 een contract ondertekende voor vijf seizoenen, werd op geen enkel moment in vraag gesteld. Integendeel. Lynch: ‘Er was niet één stem die om mijn ontslag vroeg. Dat is uniek. Het zijn jonge, realistische zakenmensen die deze club runnen. Er hangen niet allerlei figuren rond het bestuur van wie je eigenlijk niet goed weet wat hun bedoelingen zijn. Dat was bij Bree (dat in 2010 failliet werd verklaard, nvdr) wel het geval. D’Or Fischer of Dorom Perkins waren dure vogels, dat soort toppers kunnen wij nu niet halen. Net daardoor geloof ik zo in dit project.’
Maarten Bostyn en Tom Heeren zijn de spilfiguren in dat bestuurlijke verhaal. Bostyn (35), van opleiding advocaat met ook ervaring als eventorganisator en als raadsman bij voetbalclub STVV, benadrukte in de media al eens dat de band tussen technische staf en bestuur het zakelijke aspect overstijgt. Hij gelooft rotsvast in het potentieel van de club en wijst daarvoor naar de goed draaiende vip- en businessarrangementen. ‘Elke thuiswedstrijd ontvangen wij een vijfhonderdtal gasten in onze viptent’, zegt de man die bij de vier genomineerden behoort voor Limburgs Jong Ondernemer van het Jaar 2017. ‘De verdere uitbreiding van die businesscommunity is mijn prioriteit, alleen zo verstevig je de fundamenten van een topsportclub. Je moet niet rekenen op goodwill, wij moeten dé place to be worden om op vrijdagavond te netwerken en het weekend in te zetten.’
De verlenging van het contract met hoofdsponsor Hubo voor twee jaar is een volgende stap in de uitbouw van Limburg United. Al betekent dat niet meteen een verhoging van het budget, dat is nog steeds van dezelfde grootte als waarmee de club in 2014 van start ging: 1,5 miljoen euro. Bostyn: ‘Wij benaderen dit project bedrijfsmatig. Het is niet omdat we twee goede campagnes draaien dat we plots zwaardere investeringen gaan doen. Zo hebben we ervoor gekozen niet mee te gaan in het opbod van loonsverhogingen bij onze spelers van vorig seizoen, daarom moesten we deze zomer nagenoeg onze hele kern vernieuwen. Dat neemt tijd in beslag en zeker als er dan ook nog eens ongelooflijk veel pech met blessures bij komt. Het is de voornaamste verklaring voor onze gemiste start. Dat het publiek dan minder talrijk afzakt naar de Alverberg is te verwachten. Al had dat ook te maken met een overaanbod van wedstrijden – Europees, beker en competitie – en het feit dat er veel midweekwedstrijden tussen zaten. We hebben in die heenronde amper op onze vertrouwde vrijdagavond kunnen spelen en dat bleek toch een succesformule. Met deze bekerfinale voel je dat het enthousiasme rond deze club teruggekeerd is. Een fanbase opbouwen kost tijd, maar prijzen winnen kan dat proces versnellen.’
DOOR MATTHIAS STOCKMANS – FOTO’S BELGAIMAGE
‘Hoewel onze club nog niet lang bestaat, heerst er al een gezonde rivaliteit tussen ons en Oostende.’ – BRIAN LYNCH
