Het gaat goed met het bedrijf Club Brugge, maar het kan nog beter. Bedrijfsleider Filips Dhondt waarschuwt voor verzuring en manke vergelijkingen. ‘Ik vrees dat we in België een self-fulfilling prophecy aan het creëren zijn.’ Een wadde ?

De cijfers spreken in zijn voordeel : de inkomsten uit de competitie stegen sinds zijn komst naar Club Brugge, vier jaar geleden, met 64,82 procent, exclusief nationaal en Europees bekervoetbal. Puur, zonder een euro meer aan tv-gelden. “Dat resulteerde grosso modo in een budgetstijging van tien tot vijftien miljoen euro. Met dat grote verschil,” verduidelijkte Filips Dhondt twee weken geleden in Sport/Voetbal Magazine, “dat wij in ons budget enkel het nettoresultaat van exploitaties opnemen en niet, zoals de meeste clubs, de omzet.”

De bedrijfsleider van Club Brugge benadrukt dat er veel meer onder bedrijfsleiding valt dat het zuiver commerciële en begint met vier andere belangrijke zaken aan te stippen. “Eén : ticketting. Op dat vlak boekten we de voorbije vier jaar spectaculaire resultaten en het blijft nog altijd stijgen. Ondertussen gaat het al bijna om een verdubbeling. Twee jaar geleden maakten we een sprong naar een gemiddeld aantal toeschouwers in competitie van 20.960, vorig jaar naar 23.750 en nu weer naar 24.450. Bovendien is de sfeer verbeterd in het stadion, de entertainmentwaarde gestegen. Uiteraard door de sportieve prestaties, maar ook door een aantal initiatieven.

“Twee : wedstrijdorganisatie. Die werd geoptimaliseerd, ook daar besteedden we heel veel aandacht aan. Crowd- controle, zorgen dat de publiciteit in orde is, dat de restaurants goed lopen enzovoort. Alles erop en eraan. Vorig seizoen ontvingen we zonder incidenten een kleine 600.000 mensen. Maar dat went snel, hé.

“Drie : infrastructuur. Op dat gebied proberen we de dingen stelselmatig aan te pakken. Kleedkamers, trainersbureau, administratief centrum, themacafé, restaurantzalen die uitgebreid, aangepast, gemoderniseerd zijn. En dan moet je de zaken uiteraard doorlopend blijven opvolgen.

“Vier : imago. Huisstijl, begeleiding van de media, website, alle externe communicatie. Ook dat werd geprofessionaliseerd, ook op dat gebied staan we stukken sterker dan voordien.”

Komen we bij het zuiver commerciële, waarvoor Club Brugge zes jaar geleden Evarist Moonen, de topman van Adidas België, binnenhaalde. Onlangs kwam er met Dieter Pont een assistent bij. “We tekenden zopas een contract met een nieuwe partner”, meldt Dhondt. “View Interim. Bedoeling is een trein te creëren met Dexia als locomotief, Adidas als ondersteunende locomotief en daar negen wagonnetjes achter. Een elftal. We zitten al aan acht en we zijn nog in onderhandeling met een aantal bedrijven.”

Maar het is in het oosten dat de lamp brandt. Samsung betaalt Chelsea 75 miljoen euro, de Chinese overheid zou Barcelona voor Peking 2008 19 miljoen euro betalen. Ook Club Brugge werkt op de Aziatische markt. “Want wij zitten hier natuurlijk in een kleine markt. Tien miljoen inwoners, waarvan vijf miljoen Vlamingen. En het zijn die vijf miljoen die we aanspreken, want van onze 70.000 fankaarthouders komt er maar een vijf procent uit Wallonië. De beperking door onze kleinere markt is een harde realiteit, maar daar leggen we ons niet bij neer. We zijn bezig met de complexe Aziatische piste en we willen door een Loyalty Card ook nog beter infiltreren op de bestaande markt.

“Een investeringsfonds biedt ook mogelijkheden, zowel in de richting van spelersmateriaal als in die van infra-structuur, want ook daar mag je niet blijven stilstaan. We moeten in ons stadion mogelijkheden creëren om te beantwoorden aan de interesse en ook daar moet je creatief in zijn. De boarding is bijvoorbeeld volzet, maar tegen Anderlecht zullen we met 3D-doeken achter de goals bijkomende publicitaire mogelijkheden creëren. En er is meer dan alleen maar de grote projecten. Dat de gele vluchtpoorten nu weggehaald konden worden, lijkt misschien een kleinigheid, maar van immens belang voor die paar honderd mensen die als in een gevangeniscel door tralies naar de match moesten kijken. Daar werken wij ook aan.

“We leven in de realiteit en daar proberen we het maximum uit te halen. We houden de ogen open, documenteren ons en kijken wat we binnen de context van Club Brugge kunnen realiseren. Veel mensen zijn verblind door de mogelijkheden van de absolute top. Vlakke vergelijkingen kan je niet maken. Je moet dat in zijn perspectief kunnen plaatsen. Als bij AZ 67 die voorzitter wegvalt, stuikt het in elkaar. Ook de vergelijking met PSV loopt mank, want daar kunnen ze altijd op Philips rekenen. Ik lees dat het jaarlijkse kostenbudget 50 miljoen euro bedraagt, de vaste inkomsten 35 miljoen euro en de schuldenlast 124 miljoen euro. Tja. Ik zie er ook goede zaken, maar die hangen af van het risico dat je wil nemen en van hoe sterk je in noodsituaties bent ingedekt.”

Dhondt waarschuwt voor de toenemende verzuring in de Belgische voetbalwereld. “Ik vind dat we onszelf niet te petieterig mogen voorstellen en moeten opletten dat we de tak niet afzagen waar we allemaal opzitten. Dan praat ik over pers, maar ook over supporters, beleidsmensen, spelers, trainers. Kritische kanttekeningen zijn welkom en waar we kunnen verbeteren… graag ! Maar als ik van een voor mij heel attractieve match als Club Brugge tegen Standard ’s anderendaags in een aantal dagbladen lees dat het een slechte topper was, dan vrees ik dat we een self-fulfilling prophecy aan het creëren zijn. Dat iedereen op den duur zal geloven dat het allemaal zo slecht is, dat de supporters zullen thuisblijven, de sponsors afhaken en het daardoor ook echt slecht en almaar slechter zal worden.

“We moeten een beetje oppassen met wat we allemaal verklaren. Als er gezegd wordt dat de lage tv-inkomsten als excuus gebruikt worden om het eigen onvermogen te verdoezelen… Tja. Ik las onlangs een studie : in Italië bedraagt het tv-geld 70, 75 tot 80 procent van het budget ! Juventus vangt 65 miljoen euro. De stadionexploitatie vertegenwoordigt er 8 procent van het budget. Juventus heeft gemiddeld 28.900 toeschouwers. Dat is iets meer dan Club Brugge. Wij tellen 70.000 fankaarthouders, Arsenal 80.000. Als je het gemiddelde aantal toeschouwers in wereldsteden bekijkt, stel je vast dat het niet veel hoger ligt dan bij ons. Het verschil zit hem in de markt die zoveel groter is, wat resulteert in een groot stuk tv-rechten. Ik stel bovendien vast dat die in Nederland en Frankrijk verhoudingsgewijs vijf euro per inwoner bedragen, terwijl hier tot nu toe slechts anderhalve euro. We kunnen zoals een aantal clubs in Italië zelf onze tv-rechten verkopen, maar dan zullen we ongetwijfeld afgeschoten worden omdat we de solidariteit doorbreken.”

“Laat ons zeggen dat we de laatste jaren serieuze stappen zetten”, besluit Filips Dhondt, luchtfietser noch tribunespeler. “Uiteraard is het de bedoeling om er nog meer te zetten, maar we oordeelden dat we eerst de eigen werking moesten verbeteren. Professionaliseren. Optimaliseren wat er is. We weten dat er nog veel mogelijkheden zijn en natuurlijk zouden wij die stappen allemaal liever snel dan traag zetten. Maar ik kom maar naar buiten met iets als het goed gefundeerd, zeker en rond is. Dat is mijn stijl. Ik wil eerst goed stappen en dan lopen. Momenteel zijn we snel aan het stappen ( lacht).”

door Christian Vandenabeele

‘We weten dat er nog veel mogelijkheden zijn.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content