Philippe Collin zet vandaag zijn petje van Anderlecht af en dat van de KBVB op. Hij praat over de voorbije WK-kwalificatie, de passie van Marc Wilmots, het loonbriefje van Georges Leekens, de mondigheid van Vincent Kompany en de uitspraken van Bart De Wever.

Ondanks de tegenvallende resultaten van de club van zijn hart, Anderlecht, is het een ontspannen man die ons in zijn bureau in Neerpede ontvangt. Philippe Collin, voorzitter van de Technische Commissie van de Belgische voetbalbond en secretaris-generaal van Anderlecht, kijkt terug op de afgelopen campagne van de Rode Duivels en blikt vooruit naar de uitdagingen die de komende maanden wachten.

Was de kwalificatie voor het WK een opluchting voor u?

Philippe Collin: “Het hangt ervan af hoe ver je teruggaat in de tijd. Anderhalf jaar geleden moesten we plots op zoek naar een nieuwe trainer en hadden we een jonge ploeg die nog maturiteit miste. Je denkt dan wel dat er veel mogelijk is, maar zeker ben je nog niet. Op dat moment was Brazilië nog heel ver weg. Maar dan kwam de herfst en begonnen we goed aan de reeks. Zeker na de 0-3-overwinning in Servië begon het geloof echt te groeien.”

Was u bang voor de verplaatsingen naar Schotland en Kroatië terwijl het hele land de Duivels al in Brazilië zag?

“Een rampscenario bleef nog altijd mogelijk, maar het was geen verrassing voor me dat Kroatië als eerste kraakte. Ik vond dat de Kroaten in het eerste deel van hun campagne al een paar keer goed weggekomen waren. De afrekening moest er ooit eens komen.”

Hoe verklaart u dat België geen enkele uitschuiver maakte?

“De maturiteit die we vroeger misten, is er tegenwoordig wel, nu alle spelers in de grootste Europese competities spelen. Daarnaast hebben we nu ook een absolute topdoelman. De verdedigers weten dat ze een haast onfeilbare keeper achter zich hebben, waardoor ze de hele match sereen blijven en ook hoger durven te spelen. Ik kan me trouwens geen Belgische ploeg herinneren die ver geraakt is op een toernooi zonder een echte topkeeper.”

De afgelopen maanden hoorden we wederzijdse liefdesverklaringen tussen Marc Wilmots en uzelf. In het begin was u nochtans niet overtuigd.

“Je kunt onmogelijk zeker zijn van iemand die haast geen ervaring kan voorleggen. Als T1 had Marc Wilmots er alleen zes maanden bij Schalke en nog eens zes maanden in Sint-Truiden op zitten. Ik had hem wel twee jaar aan het werk gezien als assistent van Dick Advocaat en van Georges Leekens, maar de rol van een T2 is niet te vergelijken met die van een T1. Bovendien wist ik niet wat hij op tactisch vlak voorstelde. Maar hij heeft me overtuigd tijdens de twee voorbereidingsmatchen, tegen Montenegro en Engeland.”

Een 2-2-gelijkspel en een 1-0-nederlaag…

“Ja, maar het belangrijkste was de manier waarop hij de spelwijze bijgestuurd heeft. En het feit dat de hele kern achter hem stond.”

De legende wil dat u de definitieve keuze voor Wilmots heeft gemaakt aan hole nummer 14.

“Ik stond inderdaad op het golfterrein. (lacht) Het regende die dag pijpenstelen, ik was helemaal doorweekt en ik was eigenlijk meer aan het nadenken dan aan het golfen. Ik sloeg wel op het balletje, maar het was eigenlijk meer voor de vorm. Toen ik bij de 14e hole beland was, kwam ik tot het besef dat ik een grote fout aan het maken was. We moesten Wilmots zo snel mogelijk vastleggen, zodat iedereen hem als onze eerste keus zou zien. Je moet je wel verplaatsen in de context van dat moment: na die twee oefenduels had ik 30 tot 40 kandidaturen binnengekregen. Niet alle waren even ernstig, ook de coach van de wereldkampioen tafelvoetbal heeft zich aangemeld. (lacht) Er waren wel twee Belgische zwaargewichten in de running: Erik Gerets en Michel Preud’homme. Iedereen wilde hen, maar het bleek moeilijk om hen te halen.”

Financieel?

“Onder andere. De voorzitter van Al-Shabab wilde Preud’homme ook niet laten gaan.”

Als sjeik Khaleed Bin Sultan het licht wel op groen had gezet, had Preud’homme de nationale ploeg dan mogen combineren met Al-Shabab?

“Ik heb die optie onderzocht, maar ik geloof niet dat dat een goede oplossing was geweest. Daarnaast was er op dat moment nog de piste-Gerets.”

Gerets heeft nooit de indruk gegeven echt warm te lopen voor de Duivels.

“Er speelde bij hem een aantal zaken in zijn privéleven, waar ik niet over wil uitweiden. Een deel van de pers kantte zich ook radicaal tegen Wilmots.”

U heeft sms’en ontvangen van Vlaamse journalisten die u aanmaanden om Wilmots niet te nemen?

“Ja. Maar ik zeg niet van wie die sms’en kwamen.”

Heette uw favoriet Ralf Rangnick?

“Neen, maar de Duitser was wel een van de kandidaten. Ik heb hem één keer gesproken en hij heeft toen een goede indruk gemaakt. Bovendien had hij de nodige referenties. Anderzijds had ik hem nooit op een oefenveld bezig gezien en kende ik zijn parcours niet zo goed. Terwijl er niet veel tijd meer overbleef voor de start van de kwalificatiecampagne en Wilmots de groep tenminste al kende. En de spelers schoven hem zelf ook naar voren.”

U heeft zich onlangs laten ontvallen dat Wilmots u verbaasd heeft.

“Zeker op tactisch vlak. Wilmots blijkt erg gepassioneerd te werk te gaan en hij is ook iemand die eindeloos nadenkt over elk detail. Om iets kleins te noemen: tegenwoordig moeten de spelers in de luchthaven niet meer op hun bagage wachten. Ze houden hun handbagage bij zich en alle vloeistoffen worden samen getransporteerd in een grote koffer. Dat lijkt een detail, maar het levert wel telkens een halfuur tijdwinst op.”

Voelde u druk van de buitenwereld toen u voor Wilmots koos?

“Die was er zeker.”

Meer dan bij Leekens?

“Leekens was een logische keuze te noemen. Advocaat, dat was een grote naam en een financiële krachttoer. Wilmots daarentegen was nieuw en riskant.”

Kon u uit de kandidaturen opmaken dat er een groot geloof was in deze gouden generatie?

“Op dat moment nog niet, neen. Er was zeker geen grote interesse in de Duivels. Om daarvan te spreken, hadden zich meer trainers met internationale uitstraling moeten melden.”

De eisen van Advocaat

Heeft de Belgische voetbalbond nu echt een beter imago?

“In het sportieve departement van de bond is alles veranderd. Niet dat alles slecht was, maar de mensen die er waren, zaten er al vijftien jaar. Het was hoog tijd om meer mensen uit het voetbal aan boord te nemen. Ik heb voor namen als Johan Walem, Paul Allaerts, Gert Verheyen en Thierry Siquet gekozen. Toen ik bij de Technische Commissie kwam, heb ik duidelijk gemaakt dat ik liever voor kwaliteit koos, ook al kost dat altijd meer. Men zei toen de hele tijd dat we binnen ons budget moesten blijven en over elke 5000 euro werd er getwist. We moesten absoluut weg uit dat financiële keurslijf. Twee jaar geleden mocht elk lid van het Uitvoerend Comité ook nog zijn zegje doen. Dus moest ik voor elke beslissing langs 23 mensen, die allemaal over contracten wilden discussiëren. Daarna moest ik dan terug naar de trainer die we wilden. Die situatie was onhandelbaar geworden. Voor ons was Advocaat misschien een dure vogel, maar Rusland heeft hij elf keer meer gekost!”

Die politiek kan wel leiden tot buitensporige contracten, zoals dat van Leekens.

“In tegenstelling tot wat men beweert, had Leekens niet hetzelfde contract als Advocaat. Zijn salaris lag zo’n tien à vijftien procent lager.”

En dat van Wilmots?

“Wilmots verdient iets minder dan Leekens destijds. Maar met 26 punten staan hem dan weer veel premies te wachten.”

In de reorganisatie van de bond bent u wel een pion verloren: Benoît Thans, die ontslagen werd als technisch directeur. Waarom hebt u hem vervangen?

“Hij kreeg zware kritiek, vooral langs Franstalige zijde. Zijn werkmethodes sloegen niet echt aan. Veel meer kan ik daar niet over kwijt.”

Is de basis van het huidige succes gelegd onder Advocaat?

“Mogelijk.”

Advocaat liet u verstaan niet op de bond te kunnen werken omdat hij er zelfs geen eigen bureau had. Hoe hebt u daarop gereageerd?

“Het kwam er op zijn Hollands uit, met de deur in huis, zoals we onze noorderburen kennen. (glimlacht) Advocaat begon meteen eisen te stellen: hij wilde onmiddellijk een eigen bureau en het beste hotel van Brussel. Ik vond dat lichtjes excessief.”

De ‘excessieve’ eisen van Advocaat zijn intussen wel vaste prik bij de Duivels.

“We logeren met de Duivels intussen niet meer in het Conradhotel, hé. Zelfs met de kortingen die we er kregen, kwam het duurder uit dan ons huidige hotel, het Crowne Plaza. Maar we zijn vooral veranderd omdat het Conrad niet aan onze behoeften voldeed. Het ligt in hartje Brussel, niet ideaal dus. Het klopt wel dat elke speler nu zijn eigen kamer heeft en dat is inderdaad een erfenis van Advocaat. Maar we zitten nog ver van de standaarden van bepaalde landen. De Duitsers trekken met hun hele familie naar Brazilië. Ze boeken er duplexwoningen en de spelers vertrekken pas twee dagen voor een match op afzondering in… een andere kamer van hetzelfde hotel. Dat betekent dat de Duitse bond minstens honderd kamers boekt! Dan spreek je over gigantische budgetten, die wij niet hebben.”

Voor het verblijf in Brazilië lijkt de voorkeur van de bond naar São Paulo te gaan.

“We wachten de loting af alvorens te beslissen. Als we al onze matchen in het noorden spelen, zullen we daar wel moeten logeren, ook al is het er warmer en vochtiger. In het noorden is alles ook minder goed georganiseerd dan in het zuiden, dat je met Europa kunt vergelijken. Ik vind ook dat we geen hotel in een stad moeten nemen, eerder iets dat meer afgelegen ligt. Bij voorkeur een resort waar veel activiteiten mogelijk zijn.”

Op welke financiële return rekent u voor de afgelopen campagne?

“Ik denk dat vooral onze merchandising er wel bij zal varen. Voorlopig spreken we enkel over de binnenlandse markt, maar de inkomsten kunnen snel oplopen als we ons ook op de Europese of zelfs de Aziatische markt kunnen gooien.”

Vreest u niet dat politici er nu als de kippen bij zullen zijn om een graantje mee te pikken van de populariteit van de Duivels?

“Als men ons succes tracht te recupereren, zal het alleszins op nationaal niveau zijn. Bart De Wever heeft een grote fout begaan door te zeggen dat je voetbal en politiek niet moet mengen. Daardoor heeft hij een extra waarde gegeven aan de Rode Duivels. Hij had gewoon moeten zeggen: ‘Bravo aan de Belgen.’ U ziet, De Wever is toch niet zonder gebreken.” (lacht)

De lippen van Kompany

Wat valt u op bij deze kern?

“Dat ze geen druk lijken te voelen. Ik zie niemand in de groep die panikeert en ook niemand die een match al vier keer in zijn hoofd heeft gespeeld voor hij op de mat komt. Filip De Wilde was destijds zo iemand.”

Welke speler springt er voor u uit?

Axel Witsel. Hij is de draaischijf van dit elftal. Hij is… perfect, ook al is hij niet noodzakelijk de mooiste speler om aan het werk te zien.”

Welke rol heeft Vincent Kompany?

“Hij is de baas. Je moet hem eens aan tafel zien zitten met de spelers. Alle jongeren hangen aan zijn lippen. Als de spelersraad bijeenkomt met TimmySimons, DanielVan Buyten, ThomasVermaelen en NicolasLombaerts is Vincent degene die 90 procent van de tijd aan het woord is. Toen we over de premies onderhandelden, bedacht ik me dat hij het verkeerd aan het inschatten was en dat hij er niet als winnaar zou uitkomen. Het bleek geen fout: hij had het algemene belang bewust boven zijn eigen belangen geplaatst.”

Trekt hij het laken niet te veel naar zich toe?

“Dat denk ik niet. Voorlopig alleszins niet. Misschien dat de zaken over een jaar over vier weer anders liggen.”

Valt hij niet uit zijn rol door een documentaire over de Duivels aan zijn eigen productiehuis Bonka Circus toe te vertrouwen?

“De spelers en hun managers zijn van alles op de hoogte gebracht en uiteindelijk heeft de voltallige spelersgroep haar fiat gegeven. Bij het bespreken van de premies en de portretrechten is dat allemaal duidelijk doorgenomen. Weet u, Kompany had het half miljoen euro dat hij in BX Brussels investeert evengoed in zijn portefeuille kunnen houden. Dat geld heeft hij van zijn contract bij Warrior, goed voor een miljoen per jaar, waarvan hij de helft dus in zijn club steekt. Hij is niet zo op geld belust als men beweert, ook al doet hij graag zaken.”

Open je als bond zo geen doos van Pandora? Stel je voor dat elke speler zijn eisen begint te stellen.

“Zo eenvoudig is dat niet. Elke aanvraag moet langs de groep en langs ons passeren.”

U wilt nog voor het WK met Wilmots onderhandelen over een nieuw contract. Waarom?

“Omdat hij zich in de kwalificatiecampagne al voldoende bewezen heeft. De resultaten op het WK zullen geen afbreuk doen aan de kwaliteit van Wilmots’ werk. Zelfs al raken we niet door de groepsfase.”

Wat als de groep plots een andere richting uit wil dan de trainer?

“In dat geval zit ik met een probleem. Maar ik zie het niet snel gebeuren en daarom ben ik bereid het risico te nemen.” ?

DOOR STÉPHANE VANDE VELDE – BEELDEN: CHRISTOPHE KETELS/IMAGEGLOBE

“Wilmots verdient minder dan Leekens destijds.”

“Als de spelersraad bijeenkomt, is Vincent Kompany negentig procent van de tijd aan het woord.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content