‘SOMS ROEPEN SUPPORTERS: ‘JE VADER WAS BETER…”

© BELGAIMAGE

In de lagere regionen van het voetbal bots je soms op verrassende verhalen. Deze week: Alessio Staelens (22), ex-speler van Cercle Brugge en zoon van Lorenzo, nu draaischijf van Royal Knokke Football Club en medewerker bij Kip aan ’t spit Filip en Joke.

‘Ik ben hier met Cercle op afzondering geweest’, lacht Alessio Staelens, stipt op tijd, in de bar van Hotel Van der Valk in Oostkamp. Twee seizoenen voetbalde hij bij de A-kern van groen-zwart, waarmee hij in mei 2013 op het veld van White Star tijdens de eindronde met drie tweedeklassers debuteerde. Toen Cercle het behoud in de Jupiler Pro League kon verzekeren, zette Staelens zijn handtekening onder een profcontract voor drie seizoenen. Hij moest nog 19 jaar worden, vader Lorenzo – T1 van groen-zwart – zag dat het goed was.

‘Een bevestiging dat ik op de goede weg was. Ik had er ook alles voor gedaan en gelaten. Heel jong doorgeschoven naar de beloften, op de tien veel gescoord, extra uren in de fitness, bijtrainen, zelden uitgaan’, zegt de middenvelder, die het seizoen erna 16 keer – meestal invalbeurten – met het eerste elftal mocht opdraven. De play-offwedstrijd in Mechelen, waar hij in de basis stond, werd zijn laatste in het groen-zwarte shirt. Het seizoen erna trok hij naar KMSK Deinze, een derdeklasser.

‘Voor mijn ontwikkeling moest ik elke week spelen, zei pa. Ik had al twee of drie jaar bij de beloften gevoetbald, maar uiteindelijk blijft dat jeugdvoetbal, waar individuele fouten als jeugdzonden worden afgedaan. Winnen of verliezen maakte weinig uit, terwijl de inzet in derde klasse veel groter was. Je speelt met oudere gasten die nog een job naast het voetbal hebben, voor de centen spelen en van hun kl… maken als je in de fout gaat.’

En, geeft hij toe: ‘In mijn eerste seizoenen in de A-kern was pa assistent van Bob Peeters en – later – Foeke Booy, die de eindverantwoordelijkheid hadden. Toen hij T1 werd, was het voor niemand gemakkelijk. Hij had meer stress en nam dat ook mee naar huis, terwijl ik de zoon van de trainer was. De meeste spelers gingen daar goed mee om, maar toch… Als we iets gingen eten of drinken, dan hadden sommigen misschien het gevoel dat ze moesten opletten wat ze zegden.’

AFZAKKEN

Derde klasse, een totaal ander voetbal. Kleine veldjes, technisch minder zuiver, meer contacten en harder dan in eerste klasse. Maar: leerrijk voor een voetballer die net twintig jaar was geworden. ‘Het was niet gemakkelijk om een stap terug te zetten, maar voor een derdeklasser was het vrij professioneel. Kleding die altijd klaarlag, een kiné op de club…. En: het was een bewuste keuze. Alleen door elke week te spelen kon ik meer inhoud en volume krijgen.’

Een goed seizoen, waarin hij van zijn trainers – Yves Van Borm, vanaf januari Jan Ceulemans – veel vertrouwen kreeg. Hij was er graag gebleven, maar móést naar het Jan Breydelstadion terugkeren. Daar regeerde Koning Onrust. Na het ontslag in oktober 2014 van… Lorenzo Staelens, werd opvolger Arnar Vidarsson in maart doorgestuurd en slaagde ook Dennis van Wijk er niet in om de degradatie te vermijden. ‘Deinze wilde me houden, maar Cercle wilde absoluut nog een transfersom. Er waren goede scoutingverslagen binnengekomen, hoorde ik, maar ik werd toch zonder uitleg naar de beloften gestuurd. De situatie met pa heeft wellicht meegespeeld.’

Staelens ging een week testen bij Boulogne-sur-Mer, derde klasse, maar net als in Deinze was ook aan de Opaalkust geen budget beschikbaar. De twijfels slopen in het jonge hoofd. ‘De volgende stap had Cercle Brugge of een andere tweedeklasser moeten zijn. Zoals nog veel andere spelers, bij welke club dan ook, overkomen is: beslissingen van trainers of bestuursleden kunnen een carrière bepalen.

‘Maar ik moet ook toegeven dat ik tijdens mijn invalbeurten nooit het verschil kon maken, al kon dat na Deinze – met een jaar meer ervaring – en een reeks lager misschien wel. Ik wilde de concurrentie aangaan met Thibaut Van Acker, Karel Van Roose en Faris Haroun, maar kreeg nooit de kans. Ik mocht trainen met de beloften, in de wedstrijden mochten de trainers me niet opstellen. Gelukkig hebben Jimmy De Wulf en Wouter Artz er bij het bestuur voor gepleit om me toch matchen te laten spelen. Dat gaf een goed gevoel, maar na anderhalve maand mocht ik plots toch gratis vertrekken.’

Naar KVK Westhoek, een vierdeklasser. ‘Een mentale tik, maar beter dan een heel seizoen bij de beloften spelen.’ Na Nieuwjaar begon hij te werken, bij Kip aan ’t spit Filip en Joke. Een totaal andere wereld. Drie dagen per week op de markten van Maldegem, Dilbeek en Tielt. Op dinsdag in het atelier. ”s Morgens om vier uur opstaan, dat was toch wennen na een paar jaar waarin ik alleen aan voetbal moest denken. Maar ik doe het graag.’

KAPPERSDIPLOMA

Alessio begon net als vader te voetballen bij White Star Lauwe en speelde achtereenvolgens bij Excelsior Moeskroen, KV Kortrijk en Club Brugge, waar hij na het tweede middelbaar een punt achter zijn studie zette. ‘Ik tenniste en voetbalde op een degelijk niveau, de combinatie met een hele dag op school zitten was onmogelijk.’

Via de middenjury behaalde hij geen drie jaar erna zijn diploma middelbaar onderwijs (sport en lichamelijke opvoeding), waarna hij alles op het voetbal zette. Samen met vader volgde hij met succes een avondcursus elektriciteit – Lorenzo haakte af – en behaalde een kappersdiploma. ‘Daar had ik graag iets mee gedaan, maar de meeste kapsalons zoeken personeel voor de weekends en met het voetbal ligt dat moeilijker.’

Na een degelijk jaar in de Westhoek tekende hij de voorbije zomer bij Royal Knokke Football Club, vorig seizoen kampioen in vierde klasse, dat met ambitie in de Tweede Amateurliga A startte. De club, die in 2013 nog in tweede provinciale voetbalde, is aan een opmerkelijk parcours bezig en nestelde zich vlot in de top drie. De plannen voor een nieuw stadion liggen klaar. ‘De voorzitter, Vincent Van Honsebrouck, hoopt op termijn op promotie naar de Eerste Amateurliga’, zegt Staelens, die zijn dromen nog niet heeft opgeborgen.

‘Ik ben nog altijd maar 22 jaar. Ooit nog in eerste klasse voetballen is wellicht onhaalbaar, maar een reeks lager is wel nog mogelijk. Denk ik. De tijden zijn natuurlijk veranderd, maar mijn pa vertrok pas op zijn 23e van White Star naar KV Kortrijk. Ik heb videobeelden uit zijn carrière gezien, waarbij vooral opviel hoe traag er toen werd gevoetbald.’

Schuilt er een Lorenzo in Alessio? ‘De manier van lopen is te vergelijken, al had hij meer loopvermogen en was hij verdedigend iets sterker. Ik begon als diepe spits, maar ik heb het spel liever voor mij. In Knokke, waar ik van Yves Van Borm veel vertrouwen krijg, speel ik op de zes of de acht.’

Soms, klinkt het, wéégt de familienaam. Zoals vorig seizoen, op Ninove, toen thuissupporters hem aan de zijlijn voortdurend jenden. ‘Ik deed niets verkeerd en toch hoorde ik ze voortdurend roepen. ‘Je vader was beter…’ (lacht) Een beetje uit je kot proberen te lokken, hé. Maar daardoor speel ik alleen maar beter.’

Wie ideeën heeft voor een opmerkelijk, origineel en verrassend verhaal voor de rubriek ‘In de schaduw’, mag de redactie e-mailen op sportmagazine@roularta.be.

DOOR CHRIS TETAERT – FOTO BELGAIMAGE

”s Morgens om vier uur opstaan, dat was toch wennen na een paar jaar waarin ik alleen aan voetbal moest denken.’ – ALESSIO STAELENS

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content