Het zuidwesten van Engeland, een van de ferventste voetbalregio’s, herleeft dit seizoen. In het St Mary’s Stadium van South-ampton geniet men momenteel met volle teugen van de knallende competitiestart die trainer Mauricio Pochettino en zijn discipelen neerzetten. Southampton volgt zowaar in de slipstream van de grote Engelse clubs. De Saints zijn de enige outsider in de top acht van de Premier League en charmeren met hun manier van voetballen. En dat amper een jaar na hun terugkeer op het hoogste niveau.
Anderzijds zou het te ver gaan om van een verrassing te spreken, want Southampton spendeerde in de zomer 44 miljoen aan Victor Wanyama (Celtic), Pablo Osvaldo (AS Roma) en Dejan Lovren (Lyon).
De wederopstanding dateert in feite van 2009, toen de Duits-Zwitserse investeerder Markus Liebherr de club – op dat moment wegkwijnend in de League One (derde klasse) – redde van het failliet. In amper vier jaar tijd slaagden de Zuid-Engelsen erin om weer op te klimmen tot bij de elite en zich daar ook te handhaven. Opvallend in dat succesverhaal: alles gebeurde met dezelfde centrale as. Aanvoerder Adam Lallana, spits Rickie Lambert en de Portugese verdediger José Fonte liepen er al bij in de League One en vormen ook nu de ruggengraat van het elftal. Helaas voor hem kon de mecenas zelf niet genieten van deze triomfen, Markus Liebherr overleed in 2010. Dezer dagen is het zijn dochter Katharina die de honneurs waarneemt.
Het huidige succes kwam er niet zonder slag of stoot. De hand van Pochettino (ex-trainer van Espanyol) is onmiskenbaar, maar toch kreeg de Argentijn aanvankelijk heel wat tegenwind. Dat had alles te maken met het ontslag van zijn voorganger, Nigel Adkins, in januari 2013. Adkins was de architect van de twee opeenvolgende promoties en parkeerde Southampton in die eerste maanden Premier League ook netjes buiten de degradatiezone. De media en de publieke opinie reageerden verontwaardigd toen Adkins, nota bene na een zege tegen Aston Villa en een gelijkspel tegen Chelsea, de laan werd uitgestuurd. Zelfs Sir Alex Ferguson ging zich ermee moeien.
“Het lijkt voor de buitenwereld misschien een harde beslissing, maar het was het bes-te wat we konden doen”, verdedigde clubvoorzitter Nicola Cortese zich. “Ik wil niet wachten tot we vijf wedstrijden op een rij verliezen alvorens in te grijpen”, aldus de voormalige Italiaanse bankier, die door de familie Liebherr in de voorzittersrol werd geduwd. Cortese staat bekend als een koele zakenman, maar dan wel eentje met ambitie en respect voor de tradities van zijn club. Het was Cortese die Pochettino ging halen, een coach die nu vanuit alle hoeken lof krijgt. In vergelijking met Adkins kiest de ex-verdediger van PSG in de eerste plaats voor een strikte defensieve organisatie. Samen met AS Roma en Lille kan Southampton momenteel de beste verdedigende statistieken voorleggen in het Europese clubvoetbal. Vorig seizoen hadden de Saints na negen speeldagen al 26 goals geïncasseerd, nu zitten ze aan amper drie tegengoals. In grote mate ook te danken aan de puike prestaties van de Poolse doelman Artur Boruc, overgekomen van Celtic Glasgow.
De filosofie van Pochettino stoelt op een mix van de Spaanse school (defensieve organisatie en veelvuldig balbezit) en de Engelse stijl. Daarnaast wil de Argentijn ook het belang van de jeugdacademie niet verloren laten gaan, de voorbije jaren kwam daar immers heel wat talent uit voort. Denk maar aan Theo Walcott, Gareth Bale en Alex Oxlade-Chamberlain. Die jeugdpolitiek rendeert nu al, in de huidige ploeg staan drie jongeren van achttien jaar te popelen om hun kunnen aan heel Europa te tonen: linksachter Luke Shaw, middenvelder Calum Chambers en flankaanvaller James Ward-Prowse. Southampton bewijst daarmee dat het kan: een buitenlandse eigenaar, een buitenlandse voorzitter en toch een toekomst op Engelse leest geschoeid.
DOOR STÉPHANE VANDE VELDE
