Tot alles bereid om Thorgan Hazard en Junior Malanda aan de Gaverbeek te houden, schikte Patrick Decuyper zich gewillig naar de grillen van machtige makelaars en verknalde door foute gokken en slechte communicatie zijn geloofwaardigheid. Welkom in een wereld van geraffineerde netwerken en opportunistisch gemarchandeer.

Een zelden gezien schouwspel, vorige vrijdag in het Regenboogstadion. Ruim twaalf uur nadat de club het nieuws lanceerde over de kapiteinswissel tussen Thorgan Hazard en Davy De fauw stuurt Francky Dury zijn kat naar de persmeeting, maar katapulteert vicekapitein Karel D’Haene het bericht over de zogenaamde eensgezind genomen beslissing naar de prullenmand. Opvallend rechtuit bevestigt hij wat Sport/Voetbalmagazine ’s morgens op zijn website aan het licht heeft gebracht: de grote onvrede binnen de spelersgroep over de gedwongen aanvoerderswissel. Noch min noch meer een eis van Hazards makelaar John Bico Penaque, die de kapiteinsband – gekoppeld aan een centrale positie en het rugnummer tien – zogezegd noodzakelijk achtte om Chelsea te overtuigen de Waal nog een seizoen in Waregem te houden.

Onzin, zeggen insiders die vertrouwd zijn met de Londense club en weten dat ze zich daar niet met dat soort pietluttigheden bezighouden. Voorwaarden zijn het die alleen tussen Bico en Decuyper zijn onderhandeld. Later naïef verpakt in het officiële communiqué als zijnde ‘goed voor Hazards ontwikkeling’. Een halve dag later meteen genuanceerd door D’Haene: “Vooral goed voor Bico’s portemonnee…” Veelzeggend voor de interne verhoudingen is dat Decuyper in zijn publieke verweer zijn coach terechtwijst. Volgens de CEO was Dury met de voorwaarden akkoord gegaan tijdens een meeting met Bico in Zaventem. De coach betwist dat. Een centrale rol, tot daaraan toe, maar het nummer tien is voor hem pas bespreekbaar als Franck Berrier zou vertrekken. Over de band liet hij wel de deur open. Daar zou hij zijn aanvoerder te gepasten tijde op aanspreken. Decuyper en Bico hoorden hierin drie keer een volmondig ja. De spelers aanhoorden beide versies en weten het ook niet meer.

Wanneer Hazard, na amper twee weken trainen, op de eerste speeldag tegen Lierse meteen in de basis start (en uitgroeit tot matchwinnaar), staat Bico’s imposante lijf toch op ontploffen als hij De fauw als kapitein het veld ziet opstappen. Als een razende wekker loopt hij af in een inderhaast belegd conclaaf met Decuyper en Dury. Hij dreigt: geen aanvoerdersband op PSV, twee dagen later, staat gelijk met een vertrek van Hazard. Decuyper voert de druk op en Dury ziet zich alsnog verplicht het nieuws de ochtend van de match in Eindhoven aan zijn aanvoerder mee te delen. Die is er het hart van in. Dury houdt het gesprek snel voor bekeken en stelt een gebroken De fauw voorlopig gerust: hij zal ’s avonds de band dragen. Maar het kwaad is geschied. De wanprestatie in het Philipsstadion enkele uren later is het niet onlogische gevolg.

Moedige Hazard

Opnieuw twee dagen later zitten De fauw en D’Haene samen met Decuyper en Bico. Die laatste, nóg kwader dan na de match op Lierse, houdt voet bij stuk. De fauw moet kiezen: zijn gele band afstaan of als aanvoerder alle spelers meetrekken in een boycot, iets waar vooral Mbaye Leye op aanstuurt. Met de rug tegen de muur opteert hij voor het eerste en op donderdagavond licht de nu ex-kapitein de rest van de spelersgroep in via sms.

Op vrijdagochtend barst de bom helemaal. Decuyper ontsteekt in razernij wanneer blijkt dat iemand de diepe onvrede heeft gelekt aan dit magazine. Hij beschuldigt zijn verbouwereerde trainer openlijk voor de ogen van enkele medewerkers. Ook bij de spelers is de woede nog altijd groot. Over de kapiteinswissel, maar nóg meer over de (alweer) slechte communicatie van Decuyper en Dury, nadat alles wekenlang boven hun hoofden werd bedisseld en ze plots voor een voldongen feit werden geplaatst.

De zaak neemt een verrassende wending wanneer op zaterdag tegen KV Kortrijk niet Hazard, maar toch weer De fauw zijn ploeg aanvoert. Nog voor de matchbespreking spreekt Hazard, na een onderhoud met De fauw en daarna met Dury, de rest van groep toe. Hij doet afstand van de band en roept De fauw uit tot de echte kapitein. De oude/nieuwe aanvoerder licht Decuyper in, die akkoord gaat. Hazard zegt zijn makelaar zelf te zullen informeren. Vragen over Bico’s invloed op de beslissing wimpelt hij af. “C’est moi qui va décider.” Hijzelf beslist.

Vrij baan voor Duplus

Opvallend dat een speler zijn makelaar terugwijst, terwijl Decuyper en Dury zich wel plooiden naar Bico, wiens invloed aan de Gaverbeek steeds groter wordt. “Daar hebben wij onze bedenkingen bij”, zegt vicekapitein D’Haene op de persconferentie. “Blijkbaar komen hij en Patrick goed overeen. Maar wat er allemaal speelt op dat niveau, dat weten wij niet.” Ook de kleedkamer heeft in de gaten hoe sinds januari nagenoeg alle nieuwkomers (Frédéric Duplus, Danilo Sarkic, Julien Toudic), intussen weer uitgeleende spelers (Mansour Diop, ElhadjiNdoye) en doorgestuurde testers (Frédéric Sammaritano, Loïc Damour, Ilias Maatoug) uit de portefeuille van John Bico of van diens goede vriend Mogi Bayat komen. En dat zonder dat ze ooit zijn gescout.

Neem nu de Fransman Duplus. Zonder medeweten van Dury in juni plots overgekomen van FC Sochaux-Montbéliard als doublure voor… De fauw. Geen toeval, zo blijkt. Decuyper heeft geen hoge dunk van de voetballende kwaliteiten van zijn aanvoerder. Vandaar ook dat een verlenging van diens in juni 2014 aflopende contract uitblijft. De 23-jarige Duplus past volgens de CEO beter in de jeugdvisie van de club. “Maar ook en vooral in de visie van John Bico”, weten insiders, die er tegelijk op wijzen dat Decuyper zijn eigen argument onderuithaalt door Dury met Julien Toudic een al 27-jarige aanvaller zonder referenties in de maag te splitsen. Een transfer van Mogi Bayat, of wat dacht u.

Duidelijk is na het leggen van de puzzel dat de aanvoerderssoap niet los kan worden gezien van de transfer van Duplus. Door De fauw af te zetten als kapitein en vroeg of laat een vertrek te forceren – wat de rechtsachter ook overwoog – moest de weg worden vrijgemaakt voor de speler uit de Bicostal. Een bevestiging van de vermoedens die binnen de spelersgroep al leefden.

Senegalese ‘parels’

Decuyper, Bico én Bayat: het zijn intussen zes handen op één buik. Andere makelaars raken niet meer voorbij de voicemail van de CEO van Essevee. Blind vaart hij op zijn twee rechterhanden. Iets wat begint in de winter van 2012 wanneer hij kennismaakt met Big John. Het blijkt liefde op het eerste gezicht. Eind januari 2012 al is de eerste baby een feit: Chahir Belghazouani, die een contract voor een halfjaar met optie tekent. Tot ergernis van Decuyper krijgt de Fransman van Dury amper spelgelegenheid. Hij vertrekt na het seizoen.

Decuyper blijft niettemin in nauw contact met Bico, onder de indruk als hij is van de connecties van de 39-jarige spelershandelaar uit Guinee-Bissau, het West-Afrikaanse land waar hij ook officieel is gedomicilieerd. Bico, dan al de zaakwaarnemer van de Hazardbroers, maakte eerder naam als ontdekker van Franck Ribéry, al liep hun samenwerking uit op een vechtscheiding toen de Fransman in 2005 van Galatasaray naar Marseille verkaste en een andere makelaar in de arm nam.

Begin juli 2012 werpt de relatie met Bico haar eerste echte vruchten af. De Afrikaan speelt een belangrijke adviserende rol in de gesprekken tussen de vader van Junior Malanda en Zulte Waregem bij diens transfer vanuit Lille. Een maand later ziet Decuyper de makelaar in het Belgium House op de Olympische Spelen in Londen, waar de broers Hazard geïnterviewd worden als nieuwe Chelseaspelers. Bico vraagt of Zulte Waregem de optie van Belghazouani toch niet wil lichten, maar Decuyper heeft iets beters in gedachten: een uitleenbeurt van Thorgan Hazard. Bico en Chelsea gaan akkoord en eind augustus strijkt de Belgische jeugdinternational neer aan de Gaverbeek.

De contacten met Bico worden steeds inniger. Op uitnodiging van de makelaar trekt Decuyper eind november 2012 naar de Premier Leaguematch Chelsea-Manchester United. Hij vergezelt hem ook naar de Senegalese hoofdstad Dakar. Decuyper bezoekt er een voetbalschool en tikt twee Senegalezen op de kop: Elhadji Ndoye (20) en Mansour Diop (23). “Ik denk dat hij (Bico, nvdr) er met deze twee alweer recht op zit”, bewierookt Decuyper zijn reiscompagnon in een interview. Beide spelers krijgen een contract tot 2015, maar kunnen Dury op de winterstage in Marbella allerminst overtuigen. Op de laatste dag van de wintermercato worden Diop en Ndoye uitgeleend aan FC Brussels.

Spookfirma uit Dubai

Ook dat blijkt geen toeval. John Bico heeft er zich opgeworpen als ‘contactpersoon’ tussen voorzitter Johan Vermeersch en een investeringsgroep uit Dubai, Gulf Dynamic Challenges. Vermeersch trekt in januari 2013 met Bico zelfs naar de Golfstaat, waar hij de Algerijnse bedrijfsleider Jemal Bin Ferah ontmoet. Er wordt een intentieverklaring getekend om een nieuwe vennootschap op te richten die de leiding van de club in handen zal nemen. Bico en de GDC-groep verbinden zich er ook toe om nieuwe spelers aan te brengen. Op 31 januari 2013 arriveren er liefst dertien nieuwkomers in Molenbeek, onder wie dus de twee Waregemse Senegalezen.

Begin april blaast Vermeersch de samenwerking met Bico en GDC op. Volgens hem is van de beloofde bedragen slechts een eerste storting van 100.000 euro verricht. Daardoor moest de club, dixit Vermeersch, zelf opdraaien voor de lonen van de dertien spelers, hoewel Bico die op zich zou nemen. De voorzitter pakt ook uit met een officiële nota van Apex Juris, een advocatenbureau in Dubai, waaruit moet blijken dat Gulf Dynamic Challenges een spookfirma is. Vermeersch laat onze redactie weten dat hij een rechtszaak is begonnen tegen Bico, met een schadeclaim van ruim 800.000 euro. De zaak zal in september voorkomen bij de Brusselse rechtbank van eerste aanleg. Vermeersch heeft naar eigen zeggen ook alle documenten overgemaakt aan de juridische dienst van de Belgische bond en wil nog klacht neerleggen bij de FIFA.

Bico, die Vermeersch ervan beschuldigt de eerste 100.000 euro niet te hebben gebruikt voor de lonen van spelers, laat zich niet ontmoedigen door de breuk en vindt een nieuwe prooi: het financieel noodlijdende White Star Woluwe. GDC en Bico vereffenen de schulden, veranderen de naam in White Star Bruxelles en stellen met Moïse Boissy, Nourredine Zaiour (beiden ex-FC Brussels) en Pierre François (ex-Standard) respectievelijk een nieuw hoofd scouting, een sportief en een algemene directeur aan. Bico wordt alleen ‘adviseur’ omdat hij als makelaar geen officiële functie in een club mag bekleden. Toch blijkt uit alles dat hij de touwtjes in handen heeft bij WS Brussel.

Voorzitter Michel Farin en trainer Felice Mazzu stappen na de machtsgreep van Bico snel op. Die laatste wordt in juni vervangen door Jean-Guy Wallemme, maar die krijgt eind juli op zijn beurt zijn C4, waarna de onbekende Senegalees Abdou Karim Ba overneemt. Die is, als persoonlijke vriend van Bico, milder in zijn oordeel dan Wallemme, die de kwaliteiten van de ruim twíntig (!) nieuwe spelers, aangebracht door Big John, als onvoldoende voor tweede klasse bestempelde. Onder de nieuwkomers: de twee Senegalezen van Zulte Waregem (overgekomen van FC Brussels), Loïc Damour en Ilias Maatoug, die beiden in de voorbereiding bij Essevee testten, én Kylian, de derde van de vier Hazardbroers. Zowel Eden als Thorgan komen hem op 6 juli in Waregem aanmoedigen in de oefenmatch tussen de West-Vlamingen en White Star Bruxelles.

Bico in Oostende

Dat Decuyper en Bico tijdens hun etentjes nog andere zaken dan het schuiven met spelers bespreken, blijkt ook tijdens de stamnummersoap eind mei. Na het verscheuren van het fameuze wc-papiertje belooft Decuyper KV Oostendevoorzitter Yves Lejaeghere mee te helpen zoeken naar een mogelijke overnemer voor diens aandelen. De week erna zitten beiden voor de eerste en enige keer samen en stelt Decuyper een ontmoeting met – jawel – John Bico voor. Gezien de ontwikkelingen bij Brussels en WS Woluwe ketst Lejaeghere dat meteen af. Intussen wordt in het Antwerpse stadsbestuur, waarmee Decuyper lang heeft onderhandeld over het stamnummer van Essevee, gewag gemaakt van een nieuwe kandidaat voor een verhuizing naar het Kiel: White Star Woluwe/ Bruxelles…

De verwevenheid van Decuyper in het netwerk van Bico is zonneklaar, al kost Zulte Waregem dat (voorlopig) veel minder dan toen de CEO zich in 2011 liet inpakken door de beruchte Bosnisch-Servische makelaar Vlado Lemic. Een duister avontuur dat een diep gat sloeg in de Waregemse kas, met als grootste miskleunen de komst van een onbekwame, maar peperdure technisch directeur (Hans Gillhaus) en drie kostelijke Balkantieners, onder wie Aleksandr Trajkovski, van wie de return on investment heel mager uitviel. Bico’s poulains daarentegen kwamen transfervrij en kregen een vrij beperkt contract. “En toen Decuyper de rekening maakte tussen wat die kleinere garnalen kosten en wat de relatie met Bico hem heeft opgeleverd (de deal met Hazard, nvdr) en wat dat in de toekomst mogelijk nog kan opbrengen, dan moest hij niet lang twijfelen”, zegt een insider. “Dat het kot daardoor alweer op stelten stond, zal hem worst wezen.”

Mentaal oplapwerk

Daar lijkt het inderdaad stilaan op. Sinds Zulte Waregem vorig seizoen als vicekampioen afsloot, is Decuyper niet opgehouden de club in roekeloze avonturen te storten. In enkele maanden tijd gokte en verloor hij met Junior Malanda, reed hij de verhuiswagen naar Antwerpen voor en promoveerde hij een armband tot halszaak.

Voor de aanleiding tot de breuk met Malanda moeten we terug naar januari. De Belgische belofte-international is bezig aan een sterk eerste seizoen bij de profs. Dat heeft geresulteerd in de belangstelling van enkele buitenlandse clubs. Fulham is het concreetst. De Londense club wil per direct 2,5 miljoen euro op tafel leggen. Via een aantal bonussen – afhankelijk van Malanda’s speelminuten en eventuele selecties voor de Rode Duivels – kan daar nog eens 2 miljoen bij komen. Alles staat zwart op wit op papier. 4,5 miljoen voor een achttienjarige debutant met amper een half seizoen topvoetbal in de benen: de lucratiefste transfer ooit aan de Gaverbeek is in de maak. Maar Decuyper verpinkt niet. Hij heeft zich het hoofd nog maar eens op hol laten brengen door Mogi Bayat, die schermt met een nog verleidelijker voorstel namens Udinese. Een voorstel waar vooral Zulte Waregem en Bayat beter van worden. Malanda weet nergens van. Er breekt iets. Januari verstrijkt en van een Italiaans bod komt niets in huis. Malanda blijft waar hij is, in Waregem.

Daar meet Francky Dury de schade op. De coach ziet een speler wiens hoofd niet meer naar voetballen staat. De ontgoocheling over de misgelopen transfer naar de Premier League is te groot. Ook bij Malanda’s vader, die te midden van een steeds wisselde stoet spelershandelaars de zaken van zijn zoon behartigt. Dury besluit om zijn middenvelder niet te selecteren tegen Cercle Brugge en alle aandacht naar het mentale oplapwerk te laten gaan. Op steun van hogerhand hoeft hij niet te rekenen. Decuyper denkt er niet aan het jongerencontract van zijn achttienjarige sterkhouder op te waarderen, ook al staat diens nettomaandloon van 1200 euro lang niet meer in verhouding tot zijn sportieve belang noch zijn marktwaarde. Geen voetballer met een beetje naam en faam die voor die peulschil zijn veters strikt. Ook Malanda niet. Een laatste poging van Decuyper om dan toch een beetje opslag te geven, wordt afgewezen. Bij speler en vader gaat de knop om.

Onwerkbare situatie

Coup de théâtre op 1 juli. Malanda stuurt die ochtend zijn kat naar de training. Negen dagen later duikt hij weer op, 25 kilometer verder in Roeselare. Daar, bij tweedeklasser KSV, zwaait Didier Frenay de plak. Het is de vader van Ilombe Mboyo die pa Malanda in contact heeft gebracht met de spelersmakelaar. Frenay ontvangt hem met open armen. Hij nodigt Malanda uit om mee te komen trainen op Schiervelde en zelfs een oefenwedstrijd mee te spelen.

Malanda’s entree brengt een indrukwekkende invasie van testers op gang. Stuk voor stuk vrienden van Mboyo en Malanda die van Frenay mogen komen testen. De voorbereiding van de tweedeklasser loopt in het honderd. Luc Devroe wordt gedegradeerd van sportief manager tot taxichauffeur voor jongens die niet eens blijken te kunnen voetballen. Er ontstaat een onwerkbare situatie waarmee niemand gelukkig is. Ook de trainers Sergiy Serebrennikov en Wim De Corte niet, maar zij verbijten hun ergernis – Frenay is hun makelaar. In de Roeselaarse bestuurskamer aanzien ze met lede ogen hoe die laatste hun club gebruikt/misbruikt om beide op een toptransfer azende spelers en hun onberekenbare vaders aan zijn kant te houden.

Hún club? Dream on. Nog even en de rol van de huidige aandeelhouders is uitgespeeld. Hun aandelen zijn inmiddels verkocht. Aan Frenay? Natuurlijk niet (zie kader). Hij dient rekening te houden met hetzelfde FIFA-verbod dat ook door John Bico wordt omzeild. Frenay onderhandelde de overname namens Global Football Solutions, een Zwitserse vennootschap die onlangs speciaal is opgericht voor deze aandelenoverdracht en waarover – zoals over Gulf Dynamic Challenges in het opvallend vergelijkbare White Star Bruxellesverhaal – voorlopig weinig bekend is. Behalve dan dat de oprichter een intimus is van Frenay. Een wonderlijk toeval voor wie in toeval gelooft. Voor alle anderen is duidelijk dat Global Football Solutions Frenay moet toelaten zijn activiteiten bij KSV Roeselare verder te ontplooien. Hij mag er dan officieel geen functie bekleden, achter de schermen weet iedereen wel beter. Alles wijst erop dat hij zoals Bico bij WS Bruxelles de man is die aan de touwtjes trekt. Als er in de media uitspraken worden gedaan over het spelersbeleid van de tweedeklasser, komen ze ook uit zijn mond. De beslissing om Malanda te laten meetrainen kwam van hem. En welke makelaar trekt nu zelf nog de kicksen aan om op training een balletje mee te trappen, tenzij die club zijn eigen speeltuin is?

Goodwill

Vorige week kreeg ook de Malandahistorie een verrassende ontknoping. De middenvelder tekende voor vijf jaar bij VfL Wolfsburg, maar wordt minstens het eerste halfjaar uitgeleend aan zijn ex-club. Op de parking van het PSV-stadion vielen de speler en Francky Dury elkaar dankbaar in de armen. De Duitsers, aan wie Frenay een halfjaar geleden Ivan Perisic al sleet, zouden 2,2 miljoen euro hebben neergeteld, waarvan iets meer dan de helft naar Zulte Waregem gaat. Enkele miljoenen minder dan waar Decuyper in januari nog op gokte met Udinese, tot hij zijn hand overspeelde. Sindsdien hing de Waregemse CEO in dit dossier af van de goodwill van Frenay, voor wie de zomer dankzij Malanda, Tom De Sutter en Global Football Solutions niet meer stuk kan.

Zo bracht Decuyper zichzelf in een vreemde, duale situatie: in de transferonderhandelingen rond Malanda en Hazard plat op de buik gaan voor twee managers, waarbij hij de niet-reglementaire positie als makelaar/clubeigenaar van de ene (Frenay) aanklaagt, en tegelijkertijd nauw samenwerkt met de andere (Bico) die er dezelfde praktijken op nahoudt. Het voornaamste slachtoffer: zijn eigen geloofwaardigheid.

DOOR JONAS CRETEUR EN JAN HAUSPIE

Als een razende wekker loopt Bico af in een inderhaast belegd conclaaf met Decuyper en Dury.

Door De fauw af te zetten als kapitein moest de weg worden vrijgemaakt voor Duplus.