Emile Mpenza, Gonzalo Sorondo en Miljenko Mumlek zijn de nieuwe aanwinsten van Standard. Baadt Sclessin in de weelde ? ‘Veel liever dit dan een gebrek aan keuzemogelijkheden.’

Standard draait op volle toeren. Het resultaat van een jaar werk – het was onzinnig om ditzelfde resultaat in enkele weken tijd te eisen van Robert Waseige, de ex-bondscoach die ongeveer een jaar geleden de bons kreeg bij de Rouches. Iets waarop zijn opvolger niet wenst terug te komen want, zegt Dominique D’Onofrio, “het verleden is het verleden”.

Even geduldig als vastberaden heeft D’Onofrio een tactisch concept gesmeed, waarvan niet meer wordt afgeweken. Geen Europees ticket ? Jammer, maar aan de stabiliteit van de veldbezetting mocht dat niets veranderen, vond de coach. En dus werd er deze zomer gekocht met die veldbezetting als referentiekader. Spelers zijn gekomen, spelers zijn gegaan, maar gebleven is alvast de tactische visie : Standard blijft zweren bij een 4-3-1-2, met in bepaalde omstandigheden de variant 4-3-2-1.

Alles werd in gereedheid gebracht om dat plan te doen slagen. De trans-fers van Alexandros Kaklamanos en Sambegou Bangoura (in mindere mate Papy Kimoto) spraken tot de verbeelding. Daarbovenop keerde Jurgen Cavens naar de club terug. En nog was het niet voldoende. In de voorbije dagen realiseerde Standard nog eens drie extra transfers : Emile Mpenza, Gonzalo Sorondo en Miljenko Mumlek. Met andere woorden : een bijkomende aanvaller, verdediger en middenvelder.

Baadt Standard nu in de luxe ? Dominique D’Onofrio vindt niet dat hij te veel van het goede heeft. “Voor de match in Lierse waren Bangoura en Kaklamanos onzeker. Met één aanvaller meer in mijn kern had ik één van die twee kunnen laten rusten. Of kan ik zelfs een rotatiesysteem invoeren.”

Die aanvaller meer heeft D’Onofrio nu met Emile Mpenza wel in huis. Maar hoezo rotatiesysteem ? Kan de coach het zich straks veroorloven een fitte Mpenza aan de bank te kluisteren ? Er schuilt een financieel verhaaltje achter die overgang en er is bovendien de populariteit en het talent van de speler. “Mpenza is niet heilig”, stelt D’Onofrio vast. “We hebben hier iets degelijks en geloofwaardigs neergezet en aan dat systeem gaan we niet meer morrelen. We zullen het zeker niet veranderen voor één speler. Maar een speler als Emile Mpenza verhoogt wel het aantal keuzemogelijkheden.

“Voor onze tegenstanders kan het gevaar van Standard van alle kanten komen, we hebben in onze ploeg vele middelen en veel verschillende mensen om offensieve druk te zetten. Tot en met Dragutinovic. Ter compensatie moeten Jonathan Walasiak op rechts en Papy Kimoto op links de zones bewaken, zorgen dat we als team niet in defensief opzicht het evenwicht verliezen, bijvoorbeeld bij een oprukken van Onder Turaci of Gonzague Van Doo-ren. Als de omstandigheden het toelaten, kunnen Walasiak en Kimoto zich ook aanvallend uitleven. Maar offensief staan we sterk, ook met Moreira, onze nummer 10 die eigenlijk meer voetbalt als een 9,5. Hij vindt Bangoura en Kaklamanos inmiddels bijna blindelings. De wisselwerking tussen die twee spitsen verbetert ook zienderogen. Vergeet voorts Aliyu Datti niet : wanneer die invalt, is dat vaak beslissend. Kortom, tactisch hebben we mogelijkheden zat. Die luxe moet ook Emile Mpenza ten goede komen, terwijl hij zelf de luxe nog vergroot.”

Ondanks die luxe blijft er een knoop : wie zal bij Standard voor de doelpunten zorgen ? Kaklamanos, Bangoura en Mpenza verenigen samen veel kwaliteiten, maar loepzuivere afwerkers kunnen ze bezwaarlijk genoemd worden. D’Onofrio : “Een goede aanvaller moet niet noodzakelijk een prijsschutter zijn. Welke ploeg zou nu Emile Mpenza niet willen ? Oké, hij is geen scoringsmachine. Maar wat een présence ! Als Emile over al zijn mogelijkheden beschikt, kan hij in elke club meedraaien. Bij Anderlecht scoort Aruna Dindane toch ook niet aan de lopende band ? Is dat dan een slechte aanvaller misschien ? Ivica Mornar is evenmin iemand die karrenvrachten goals maakt, maar hij weegt wel op elke verdediging. Of neem nu Club Brugge. Waar loopt daar dan die specifieke doelschutter rond ? Maar ze hadden vorig seizoen wel de meeste goals. Nee, indien Emilie tien keer scoort, maar ondertussen de anderen beter doet spelen en scoren, dan zal ik tevreden zijn.”

En is iedereen bij Standard tevreden met de komst van Mpenza ? Want allicht verwijst hij straks iemand naar de bank. Zo mag je niet redeneren, meent D’Onofrio. “Allicht is de groep geschrokken van die transfers van de voorbije week. Het tegenovergestelde zou pas onrustbarend geweest zijn. Wel, er zal bij Standard een positieve concurrentie heersen. Een competitie werk je niet af met elf spelers. Vorig jaar kenden we een moeizaam einde van het kampioenschap, omdat de ploeg op zijn tandvlees zat. Dat we toen geen frisse spelers konden inbrengen, heeft ons mogelijk dat Europees ticket gekost. We waren toen voorin ook veel te afhankelijk van Ole-Martin Aarst. Nu kunnen we veel gevarieerder aanvallen. En er zal speeltijd zijn voor iedereen. Ik bevind me alleszins veel liever in deze situatie – ook al moet je soms moeilijke keuzes maken – dan in een situatie waarin er zich een gebrek aan keuzemogelijkheden voordoet.”

Dat Emile Mpenza best (of louter ?) rendeert als aanvaller van een counterploeg, betwist D’Onofrio. “Emile is bij Schalke veel veelzijdiger geworden dan iedereen veronderstelt. Ik kan hem hier aan de zijde van iedereen opstellen. Bangoura, Kaklamanos, Datti, Moreira, maar zelfs Walasiak, El Yamani, Cavens. Noem maar op. Of we kunnen driehoekjes vormen. Emile kan overal oplossingen aanreiken – met zijn scherpe demarrage en crochet zeker ook op de korte ruimte. Men kent Emile vooral van de sprints die hij trekt. En het is waar : met zijn snelheid is hij onhoudbaar. Natuurlijk is het de bedoeling dat we hem in de vrijgekomen ruimten sturen. Maar Emile kan ook goed kaatsen en niemand in België en wie weet Europa is zo wendbaar als hij. Een bal terugleggen, zich in dezelfde beweging omdraaien en wegspur-ten : dat is een dodelijk wapen.”

De brede spelerskern verschaft D’Onofrio nog een extra voordeel, weet hij. Straks is het namelijk weer de eindronde van de Coupe d’Afrique des Nations, de Afrikaanse landenbeker. En dan moet Standard het een tijdlang doen zonder Bangoura, Datti, Joseph Enakarhire, Kimoto en/of Godwin Okpara. D’Onofrio wil straks niet met een onthoofd team verder, vandaar die versterkingen. “Mpenza, Sorondo en Mumlek zijn ervaren spelers. Spelers die al iets hebben meegemaakt. Dat geldt ook voor Sorondo, ja. Die is nog jong, akkoord, maar hij zit wel bij de nationale ploeg van zijn land. Ik kan hem achteraan gebruiken of als verdedigende middenvelder in de plaats van Okpara. Mumlek kan op links uit de voeten, kan daar de rol van Kimoto overnemen. Maar ik kan hem ook centraal uitspelen en hem de functie van Moreira geven. Voor bijna elke positie in het team heb ik nu wisselstukken.”

door Pierre Bilic

‘Ik verander het tactisch systeem niet meer. Ook niet voor Emile Mpenza.’ (Dominique D’Onofrio)

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content