Hij heeft, zegt Abdelmalek Cherrad, een bladzijde omgedraaid door bij AA Gent te tekenen. ‘Anders kom ik niet vooruit.’

A bdelmalekCherrad (23) : “Ik voel me goed. Het is niet slecht hier. Gent is een beetje hetzelfde soort club als Nice. Nice is een kleine club qui essaie de bricoler met een beperkt budget. Ik hou wel van die uitdaging. Bij Nice heb ik acht jaar gespeeld, dus daar zaten wel wat meer automatismen. Hier is alles nieuw, maar mijn aanpassing is vlot verlopen want ik ben un mec assez sociable. Ik hou van lachen, plezier maken en dat hebben de andere spelers goed begrepen.

“Ik was zestien en een half toen ik in de eerste ploeg van Nice kwam. Ik ben laat met voetballen begonnen : op mijn twaalfde pas ben ik bij Grenoble beginnen te trainen. Na drie jaar ben ik naar het centre de formation van Nice gegaan. Ik zat na een tijdje bij de reserven, waar ik de beste schutter van de poule was. Maar de trainer zag het niet zo in mij. Tegen Le Mans maakte ik vervolgens het doelpunt waardoor we naar eerste klasse konden. Toen kwam er een andere trainer en kon ik in eerste klasse voetballen.

“Eigenlijk was ik zesde aanvaller, waardoor ze mij twee jaar geleden al vroegen of ik niet uitgeleend wou worden. Maar ik wou blijven en ik ben titularis geworden. Niet door blessures van anderen, neen, neen, Toen de trainer, een Duitser, zei dat ik zesde aanvaller was en maar beter kon vertrekken, heb ik hem één vraag gesteld : zal je wie op training de beste is laten spelen ? Hij zei van wel, dus heb ik geantwoord : goed, dan blijf ik. Ik was zeker van wat ik kon.

“We speelden met twee voorin : Diawara, Laslandes of ik, of met één spits. Diawara speelt nu in Qatar en ik kreeg ook voorstellen uit die hoek. Vier jaar kon ik ernaartoe, maar ik ben pas 23, ik voel me daar nog te jong voor. Geld is niet het belangrijkste op dit moment.

“Tegen Nantes heb ik eens ge- scoord met een volley van op dertig meter. Een schot dat tussen de kee- per en de paal ging. Ik had net daarvoor in een duel een tik gekregen, dus ik liep wat geënerveerd ( lachje). Ik ben nogal opportunistisch, zie je, maar er zijn nog dingen waaraan ik moet werken. Mijn kopspel naar doel bijvoorbeeld, al lukt de bal deviëren wel aardig. Verder moet het trappen met mijn linker ook verbeteren en moet ik negentig minuten lang lucide blijven. De druk, de stress, de vermoeidheid maken dat ik niet altijd de controle bewaar. Maar die concentratie tot in de laatste vijf minuten blijven bewaren is wel wat ik probeer.

“Waar ik het vroeger moeilijk mee had, is dat ik me amuseerde in de kleedkamer, maar dat bleef doortrekken op het veld. Terwijl je daar toch een knop moet kunnen omdraaien. Ik ben serieuzer nu. Ze zeggen in Nice misschien wel dat ik jonger ben dan mijn leeftijd, maar ik hou nu eenmaal van rigoler met iedereen. Maar op het veld wil ik honderd procent geconcentreerd zijn. Ik heb moeten leren niet alleen te willen scoren, maar ook de keeper te willen doden. Weet je, ik had vroeger een Italiaanse trainer onder wie ik niet veel speelde, maar uit de trainingen heb ik zijn cultuur van winnen opgepikt. Nu speel ik om te winnen, of het om biljarten of voetballen gaat. Savioli, die Italiaanse trainer, heeft me veel pijn gedaan, maar mij ook veel bijgebracht.

“In Nice had ik het geluk al vrij jong meteen met profs te kunnen werken. Daardoor heb ik vooruitgang geboekt. In Grenoble was ik gewoon pas te kijken wat ik moest doen als ik de bal kreeg, bij Nice moest je voordien al weten wat je ging doen. Ook aan mijn sprint hebben ze gewerkt. Ik nam, zagen ze, veel te grote stappen, waardoor je niet zo snel vooruit komt. Nu neem ik in de démarrage kleinere stappen, is de coördinatie beter, waardoor ik een paar honderdsten van een seconde win. Ook dat heeft mij al doelpunten opgeleverd.

“Ik weet het, Grenoble zou je eerder associëren met de wintersport, maar er is ook industrie en er wonen veel Algerijnen. Mijn ouders zijn er als arbeiders in 1973 gekomen. Mijn vader is er in 1980 overleden. Ik was de jongste en misschien wel de meest verwende. Ik heb nooit iets te kort gehad, maar nu ik wat ouder ben, besef ik pas hoe moeilijk het voor mijn moeder geweest moet zijn om dat allemaal voor mekaar te krijgen. Ik heb twee broers, met wie ik door die hele affaire ( ze zouden hun broer afgeperst hebben en de voorzitter van Nice hebben bedreigd omdat ze vonden dat hij te weinig speelde, waarna Cherrad naar Etoile de Tunis vluchtte, nvdr) geen contact meer heb, en ook nog halfbroers, met wie ik het wel heel goed kan vinden. Mijn vader was twee keer getrouwd, zie je.

“In de kwartfinale van de Afrikacup, tegen Marokko, scoorde ik met het hoofd. Maar daarna liep ik een spierscheur op, waarna ik problemen kreeg met twee broers van mij en ook nog eens een polsblessure opliep. Tussendoor speelde ik alleen een paar wedstrijden voor de nationale ploeg. Kortom, ik heb eigenlijk door dat alles vijf maanden niet gespeeld op niveau. Kijk hier ( toont zijn pols). Ik heb me moeten laten opereren nadat ik met mijn zoontje op de arm bij mijn moeder mijn evenwicht verloor en met mijn hand door een raam viel. Toen ik het terugtrok, heb ik me gesneden, het hing helemaal slap.

“Ik hou me nu bezig met mijn gezin. Ik beschouw dietwee niet langer als mijn broers. Die banden heb ik doorgesneden, want ze hadden mijn carrière kunnen ruïneren. Er zijn toen dingen in de pers verschenen die helemaal verkeerd zijn, als zou ik in casino’s rondhangen of schulden hebben. Helemaal fout. Dat heeft mij pijn gedaan. Ik probeer me daarom nu op het voetbal te concentreren en het verleden achter mij te laten. Anders kom ik niet vooruit.

“Men heeft mij destijds ook niet veel vertrouwen gegeven. Twaalf doelpunten in negenentachtig wedstrijden is niet veel, zeg je, maar veel wedstrijden speelde ik maar twee minuten. Leekens is een trainer die het recht in mijn gezicht zal zeggen als ik niet goed genoeg ben om te spelen. Maar wat ik op training van de ploeg zie, belooft voor de toekomst. Ik heb zolang zitten wachten op speeltijd, dat het mij om het even is in welk systeem ze mij uitspelen. Ik wil nu vooral weer winnen en doelpunten maken.”

door Raoul De Groote

‘Bij Nice hebben ze aan mijn sprint gewerkt.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content