Mama Carrasco heeft het WK aan de zijde van haar zoon beleefd.
Carmen Carrasco: ‘Dankzij het WK hebben we wat quality time met de familie kunnen organiseren. Aangezien Yannick al een tijdje weg is uit Brussel zijn onze familiemomenten eerder schaars geworden. Vanaf de kwartfinales mochten we een kamer nemen in het spelershotel in Moskou en ik heb dus veel tijd kunnen doorbrengen met Yannick en zijn vrouw. En Yannick heeft zich wat bezig kunnen houden met zijn broer van 16 jaar en zijn zus van 14 jaar. Normaal zijn ze alle drie onafscheidelijk – ze hebben een bijzonder hechte relatie – maar door het voetbal zien ze elkaar nog maar weinig.
Ik las ergens dat Carrasco een fiasco was. Is dat niet een beetje buiten proportie?’ Carmen Carrasco
‘Op het EK van twee jaar geleden in Frankrijk koos Marc Wilmots ervoor om de spelers helemaal af te schermen van hun familie. Roberto Martínez ging voor een totaal andere aanpak en dat werd erg geapprecieerd door de spelers. Het was een komen en gaan van kinderen, spelersvrouwen en ouders. Je zag spelers wandelingen maken door het park, fietsen of tafeltennissen met hun partner. Die momenten van verstrooiing hebben Yannick deugd gedaan. Hij sprak weinig over voetbal. Hij heeft zijn verwijdering uit de basisploeg goed verteerd. Hij zei dan: ‘Als er iemand beter is, dan moet ik de keuze van de trainer respecteren.’ De commentaren die in de media verschenen waren wel pijnlijk. Niet voor Yannick – door zo jong de ouderlijke cocon te verlaten, heeft hij vanzelf een olifantenvel gekweekt – maar hij had te doen met zijn vrouw, zijn broer, zijn zus en zijn mama. Wij werden namelijk ook met de kritiek geconfronteerd. Bij momenten werden de spelers de hemel ingeprezen, maar na een mindere match werden ze als schietschijf gebruikt. Bij het minste foutje werden ze afgemaakt. Bepaalde spelers werden onheus behandeld. Ik las ergens dat Carrasco een fiasco was. Is dat niet een beetje buiten proportie? Als mama van Yannick kan ik de zaken wellicht niet objectief bekijken, maar ik krijg er hartzeer van.
‘Het is héél gemakkelijk om kritiek te geven. Maar mensen weten niet welke weg mijn zoon heeft afgelegd sinds hij thuis is vertrokken. Zijn parcours was hobbelig, de weg lag bezaaid met hindernissen. Daarom heb ik moeite als de kritiek venijnig wordt. Op het WK was Yannick goed tegen Tunesië en speelde hij minder tegen Japan. Hij heeft er niets op tegen als dat zo wordt weergegeven. Maar er is een grens die je niet mag overschrijden. Bon, Yannick was lang niet de enige speler die hard werd aangepakt door de journalisten. Gelukkig hadden ze veel aan elkaar. Als je zoals bij de Rode Duivels kan terugvallen op een groep die goed aan elkaar hangt, dan kan je een tegenslag sneller te boven komen. Je kan er niet naast kijken: sinds de aanstelling van Martínez is de band tussen de spelers er alleen maar sterker op geworden.’
