Manchester United leende Eddie Johnson en Phil Bardsley uit aan Antwerp en die vinden dat, ahum, heel fijn. ‘We denken aan onze carrière.’

Twee spelers met een rood truitje zijn het die vrijdag als allerlaatste de training op het hoofdterrein van Antwerp (Royal FC) verlaten. PhilBardsley en EddieJohnson blijven namelijk balletjes op doel trappen. Ja, Phil Bardsley en Eddie Johnson blijven zelfs balletjes trappen tot ze in de gang naar de kleedkamer zijn ! MarcGrosjean had ze de avond voordien even de levieten gelezen. Hij wou wel eens wat meer betrokkenheid zien in plaats van al dat over en weer gevlieg naar Manchester. Penibel als de situatie van de club is, lopen ze met hun kwaliteiten maar beter in de pas.

Johnson, de aanvaller, weten ze op de Bosuil, valt nog wel te coachen, Bardsley, de verdediger, daarentegen, laat zich vooral kennen als een nukkig heerschap waar ook de trainer moeilijk vat op krijgt. Niet geheel toevallig wellicht was het ook Bardsley die met twee keer geel al eens van het veld werd gestuurd. Johnson deed al zeven keer mee met Antwerp en maakte daarbij twee goals. Bardsley speelde vijf wedstrijden en scoorde niet.

Sympathieke guitigaards zijn het zeker, maar hoe oprecht altijd in hun antwoorden als de heikele vragen worden gesteld ? Groot is vooraf onze vrees met Johnson en Bardsley twee lads te treffen met door de mangel van een mediatrainer gehaalde replieken. Spelers die volhouden hoe fantastisch ze Antwerp en de samenwerking wel vinden, maar er ondertussen misschien iets anders van denken. Of op de vraag hoezeer ze begaan zijn met de strijd om het behoud van de club al even gladjes antwoorden dat ze echte Antwerp- boys zijn . Zouden ze, hoewel ze al vaak terugkeerden naar huis, durven zeggen dat ze zich goed aanpassen ? Zouden ze ?

Hoe maken jullie het, jongens ?

PhilBardsley : “We passen ons goed aan en we proberen ons de resterende tijd nog te amuseren hier. Maar het is anders, gewoon. De training is anders, de levenswijze…”

EddieJohnson : “… Uiteraard de taal ook, leven weg van huis, je draai vinden in een nieuwe stad. Er zijn wel een paar dingen waaraan je je moet aanpassen. Maar dat lukt ons redelijk, anders zouden we hier niet met de eenzaamheid kunnen omgaan.”

Wel, wel. Maar jullie gaan wel erg vaak terug naar Engeland, klagen ze op Antwerp.

Bardsley : “Hij raakte geblesseerd aan zijn hamstrings en voet en ik raakte drie weken later geblesseerd aan de achillespees en moest een inspuiting krijgen, waardoor ik drie, vier weken weg was. Dan moet je daarna geduld hebben om weer je weg in de ploeg te vinden. Gelukkig hebben we hier een snookerhall gevonden waar ik Eddie ondertussen wat lessen kan geven ( grijnst).”

Johnson : “Dat we terug moeten bij een blessure is een insurance thing. Onze verzekering verplicht ons, geloof ik, altijd terug te gaan om zeker te zijn dat alles in orde is.”

Maar jullie gaan tot ongenoegen van de trainer ook te onpas zomaar eens over en weer.

Johnson : “Dat is om onze familie te zien, maar dat gebeurt niet elke week. De vlucht neemt maar twee uur in beslag. Je kan dat dus makkelijk op een dag voor elkaar krijgen.”

Hoezeer ervaren jullie de stress van de degradatiestrijd ?

Johnson : “Zolang we hier zijn, zien we onszelf als spelers van Antwerp, niet van United. Elke week moet je strijden voor de punten, zelfs in de laatste wedstrijd zullen we alles moeten geven. Wat het zwaar maakt, want we hebben er allebei een lang seizoen op zitten : in de eerste helft van het seizoen speelden we bij Manchester heel veel wedstrijden.”

Hoe zien jullie het niveau en de manier van voetballen hier ?

Bardsley : ” At the end of the day moet je bedenken dat je in de eerste ploeg staat in de Belgische eerste klasse. Daar denken we positief over, dat is voor ons het opstapje naar een hoger niveau. Hopelijk kunnen we die progressie aanhouden en Antwerp in eerste houden.”

Johnson : “Het tactisch systeem, bijvoorbeeld, is wel anders. In Engeland is het een standaard vlakke 4-4-2, hier meer met een ruit op het middenveld. Daar moet je je snel aan aanpassen, want we kwamen meteen na onze komst in de ploeg terecht. Maar in United leer je daarmee om te gaan. We gaan met United veel op tournee in Europa en leren dan het Europees voetbal kennen.”

Beleven jullie wedstrijden anders dan Belgische spelers ?

Bardsley : “Wel, euh…

Johnson : “… Pas op wat je zegt…”

Bardsley : “… Neen. Onlangs verbleven we samen met de groep in een hotel en konden we wat teamspirit kweken. Dat was een goeie zaak, want we kenden niet zoveel spelers. ”

Hoe kijken ze in Manchester United tegen de samenwerking met Antwerp aan ?

Johnson : “We dachten niet in termen van : het zal niet leuk zijn. Wel in termen van onze voetbalcarrière. Ik zie het niet als iets slechts, gewoon als een volgende stap in mijn carrière.”

Krijg je vrijwillig de keuze ?

Johnson : “De club vraagt het je. Ze lieten ons een dag naar hier komen om een kijkje te nemen en daarna hebben we toegezegd.”

Bardsley : “Hopelijk worden we snel opgeroepen voor de eerste ploeg ginder.”

Wat niet makkelijk zal zijn in zo’n sterrenteam.

Bardsley : “Maar we zitten natuurlijk ook niet zonder reden bij de reserven van Manchester United.”

Johnson : “Je moet gewoon hard werken en je belangrijkste doel moet zijn elke keer een stap voorwaarts te maken. Werk je hard, dan zal United je daarvoor belonen.”

Bardsley : ” JimRyan superviseert alles. De ene dag trainen we met de -17, de andere dag kan het met de eerste ploeg zijn. Per leeftijdsgroep heb je een trainer, dus je werkt vaak met iemand anders.”

Johnson : “We weten wat we moeten doen : het is gewoon het competitieve element. In de jeugd van Manchester United speel je niet voor prijzen. Hier speel je om erin te blijven, in die competitiviteit zit voor ons de winst. Gewoon worden aan spelen in een eerste ploeg.”

Bardsley : “We zijn profvoetballers, dus we kunnen niet de hele tijd drinken en in de disco rondhangen, you know. We weten wat we moeten doen als we het veld opkomen Vorig jaar waren we de bekerwinnaars bij de jeugd, speelden we bij de reserven van Manchester United en konden we al eens proeven van de eerste ploeg. We hopen via Antwerp verder te raken bij United. Behalve als een ervaring moeten we ons verblijf bij Antwerp ook als een learning curve zien. Bij Manchester United krijg je alles op een plaatje : er zijn faciliteiten, de luxe. Zien dat je niet alles zomaar krijgt in het leven maakt deel uit van ons groeiproces.”

Johnson : “Het was goed voor ons om naar hier te komen en de andere kant van het voetbal eens te zien. In United heb je alles wat je nodig hebt, hier is het… anders. Ik zal niet zeggen slechter of wat dan ook, gewoon anders.”

Bardsley : “De spelers die hier al gepasseerd zijn, zeiden het ons ook : ‘Hier heb je iets om voor te spelen.’ Met Manchester hadden we toch de reservecompetitie niet meer kunnen winnen, de kloof was te groot geworden. Wedstrijden als met Antwerp zijn de next step up voor ons. Maar het is leuk af en toe eens naar huis te kunnen en de familie te zien, you know. Vooral Eddie, die is getrouwd, zie je ( vette grijns).”

Johnson : “Ha ( vettegrijns) !”

Well done, lads.

Johnson : “Komaan Phil, we gaan snookeren.”

Bardsley : “( Tot ons 🙂 Cheers, mate !”

door Raoul De Groote

‘Hopelijk worden we snel opgeroepen voor de eerste ploeg van United.’ (Phil Bardsley)

‘Het is goed ook eens de andere kant van het voetbal te zien.’ (Eddie Johnson)