Geen dorp of stad zonder voetbalclub. Allemaal hebben ze hun eigenheid. Sport/Voetbalmagazine trekt op ontdekkingstocht en houdt ergens halt.
Een goed bereikbare streek, vlak bij de hoofdstad en waar je nog kan genieten van wat groen. Dat is de ruime regio rond Brussel. Nieuwe gebouwen rijzen er als paddenstoelen uit de grond. Dat is logisch, want onderzoek van Statistiek Vlaanderen wijst uit dat vooral het gebied rond het Brussels Hoofdstedelijk Gewest de komende jaren een sterke stijging van het bevolkingsaantal zal zien.
Vooral jonge gezinnen vestigen zich er graag. Heel wat oud-studenten komen terecht in de randgemeenten van de steden waar ze hun studententijd beleefden. Zo gaat het ook in Rotselaar, dat zich op tien kilometer van studentenstad Leuven bevindt. Jonge gezinnen zijn er schering en inslag. Voor de periode 2018-2028 heeft de gemeente dan ook een verwachte, bovengemiddelde groei van 7,1 procent.
Niet enkel Leuven, maar ook Werchter oefent een invloed uit op buurgemeente Rotselaar. Zo hebben de inwoners van Rotselaar het voordeel dat ze geen honderden euro’s hoeven neer te tellen om te genieten van Rock Werchter. Wanneer de wind tijdens het festival goed zit, kunnen ze er immers mee dansen en zingen op de muziek. Maar er is meer dan dat, want de festiviteiten in Werchter hebben ook een effect op het verenigingsleven van Rotselaar.
Voetbalclub Sportief Rotselaar profiteert bijvoorbeeld mee van het succes van het muziekfestival. Ongeveer een vijfde van de jaarlijkse inkomsten haalt de club uit Werchter. ‘Vlak naast de festivalterreinen baten wij een drank- en eetstand uit en houden we een parking open. Dat is enorm lucratief’, legt voorzitter Frank Lammens uit. ‘Als het festival morgen ophoudt te bestaan, dan hebben we een serieus probleem. Een paar jaar geleden was er een zeer natte editie en dat voelen we nu nog.’
Zoals bij zoveel voetbalclubs is financieel rondkomen ook bij Sportief Rotselaar een uitdaging. ‘Na de mindere editie van Werchter moesten we de winstpremies van onze spelers verlagen met 20 procent. We plafonneerden die premies intussen ook. Zo betalen we de eerste 40 punten aan 100 procent, daarna halveren we de lonen. Sindsdien zijn trouwens ook de verliespremies afgeschaft en verhoogden we het lidgeld wat.’ Het bestuur laat bovendien de eerste ploeg bewust op zaterdagavond spelen om zo wat extra geld uit de kantine te genereren. ‘Dat helpt want supporters blijven langer hangen op zaterdag omdat ze de dag erna niet moeten werken.’
De natte Werchtereditie dateert van 2016. Sportief Rotselaar was toen net gepromoveerd naar tweede provinciale. Een sportief succes, want de club kende een turbulente geschiedenis. In 1966 werd ze opgericht onder de naam VC Rotselaar. Stamnummer 6906 klom snel op naar de nationale reeksen en schopte het zelfs tot tweede klasse. Op dat moment was er nog iemand die veel geld in de club pompte. Maar na tien jaar nationaal voetbal in de jaren 70 en 80 kende ze een even snelle terugkeer naar de lagere provinciale regionen. De geldschieter vertrok en dat resulteerde uiteindelijk in een faillissement in de jaren 90. In 1994 werd er met een schone lei gestart en veranderde de naam naar Sportief Rotselaar. Het stamnummer bleef behouden en geel-blauw kwam er weer bovenop.
Momenteel is de titel in tweede provinciale mogelijk en sinds 2012 maakt de club gebruik van de nieuwe sportinfrastructuur van Sportoase Ter Heide in de Torenstraat. Het initiatief voor de nieuwe infrastructuur kwam van de gemeente. Een polyvalente zaal met ruime kleedkamers en twee kunstgrasvelden zijn het resultaat. Sportief Rotselaar betaalt jaarlijks 50.000 euro huur, maar krijgt er veel voor terug. ‘Sinds de verandering van locatie is ons spelersaantal enorm gegroeid. Voordien hadden we ongeveer 150 leden, nu zijn dat er al snel 550. Dat is ook ons maximum, er is een ledenstop’, vertelt de voorzitter.
Toen Lammens elf jaar geleden voorzitter werd, was de jeugdwerking een mager beestje. Hij is blij dat dat veranderd is. ‘Ons volgende doel is om de jeugdspelers te laten doorstromen naar de eerste ploeg. Al zal dat nog wel even duren. Wij zijn realistisch en geven onszelf nog vijf jaar.’
