Als de splitsing van de Belgische voetbalbond erdoor komt, dreigde Luciano D’Onofrio, vicevoorzitter van Standard, ermee met zijn club naar de Franse liga te verhuizen. Volgens UEFA-woordvoerder William Gaillard en de Franse voetbalbond is dat onmogelijk, maar advocaat Luc Misson denkt daar anders over. William Gaillard over de obstakels: “Een ploeg moet deelnemen aan een competitie onder de auspiciën van zijn eigen federatie. In dit geval is dat nog steeds de Belgische voetbalbond. Zolang het Belgische kampioenschap bestaat, kan Standard dus niet deelnemen aan de Franse tegenhanger. De zaak kan wel ingewikkelder worden als er in België twéé voetbalbonden zouden bestaan en één nationale ploeg. Dan hebben we met een uniek geval te maken. Onze juristen zouden dat dan eens moeten bekijken.”
Zelfs als de UEFA een afwijking voor Standard zou toestaan, dan nog moet de Luikse club de Franse voetbalbond overtuigen. En daar worden ze niet echt warm van dat idee. Standard zou eerst een lidnummer moeten aanvragen bij de Franse bond. Elke club die een nummer krijgt, moet dan onderaan de ladder beginnen. “Bovendien moet elke club die een nummer wil ontvangen, voldoen aan een pak voorwaarden”, laten ze bij de Franse voetbalbond weten. “Een van die voorwaarden is van geografische aard: de club die een nummer aanvraagt, moet een adres hebben op het grondgebied van een van de liga’s die aangesloten zijn bij de Franse voetbalbond. Welnu, Standard heeft geen adres op Frans grondgebied.”
Volgens advocaat Luc Misson kunnen al die obstakels echter opgeheven worden: “Volgens een arrest van het Hof van Justitie van 1974 wordt voetbal beschouwd als een economische activiteit. Voetbal valt dus onder het verdrag van Rome. In die context kunnen voetbalclubs als ondernemingen genieten van het vrije verkeer van personen én van diensten. Net zoals een Duits bedrijf als Mercedes zijn diensten mag gaan verlenen in bijvoorbeeld Italië, zou een Belgische club als Standard zijn economische activiteit mogen gaan uitoefenen in een ander EU-land. Natuurlijk zal dat niet zomaar in een-twee-drie kunnen. Er moet immers rekening gehouden worden met de regeltjes en de tradities van de nationale kampioenschappen. Dat kan een interessante confrontatie opleveren tussen de sportieve regels aan de ene kant en het Europese recht aan de andere kant.” Misson ziet nog andere problemen: “Als de voetbalbond gesplitst wordt, kan men zich afvragen of het wettelijk te rechtvaardigen is dat de Vlaamse vleugel méér subsidies zou ontvangen dan de Waalse. Bovendien is men geneigd om clubs uit de derde, tweede en eerste klasse te beschouwen als bedrijven. En volgens de wet van de vrije concurrentie is het verboden om overheidssubsidies te geven aan bedrijven.” Wordt ongetwijfeld vervolgd.
stéphane vande velde
