Het is altijd wat met de Rouches. Net wanneer je een jubelverhaal plant, gaan ze de boot in. Zaterdag loerde de crisis om de hoek maar tegen de gedoodverfde kandidaat-kampioen speelde Standard opnieuw zijn beste voetbal. Door zijn functie vooraf in vraag te stellen gaf trainer José Riga zijn spelers een perfect excuus om, zonder dat ze met de vinger gewezen zouden worden, hem als een steen te laten vallen. Hun inzet toonde dat de spelers op zijn minst nog even hun truitje willen natmaken voor club, publiek en trainer.

Toch zijn de kritieken van de voorbije weken hard aangekomen bij de Luikenaar, die door de fans wordt beschouwd als een marionet van Roland Duchâtelet. Tochblijft hij al vanaf zijn aantreden benadrukken dat hij zich liet overhalen door ondervoorzitter Bruno Venanzi en sportief directeur Axel Lawarée, enniet door Duchâtelet, met wie hij naar eigen zeggen amper contact heeft. Met hem doorgaan wordt moeilijk. Als Luikenaar mocht Riga ervaren dat hij lang niet zo populair was als Mircea Rednic, Michel Preud’homme, Laszlo Bölöni of zelfs Ivan Vukomanovic. Wat hem vooral aangewreven werd, waren zijn tactische en personeelswissels. Door thuis tegen Gent de basiself te wijzigen en in de verdediging een rotatiesysteem op te zetten, verstoorde de trainer het vertrouwen en de automatismen die gegroeid waren na twee uitstekende eerste wedstrijden in play-off 1.

Zaterdag stond Jelle Van Damme opnieuw in de basis. Van Damme zelf ziet een verlengd verblijf bij de Rouches wel zitten, omgekeerd dringt ook niemand aan op zijn vertrek. Alleen wil de linksachter spelen. Van Damme wacht dus nog even af wie er straks trainer wordt.

Als het op het veld klikt, heeft Riga met Geoffrey Mujangi Bia, Mehdi Carcela, Igor De Camargo en Imoh Ezekiel een aanvallend kwartet dat elke tegenstander opzij kan zetten. Carcela is, als hij fit is, zowat de meest getalenteerde speler in eerste klasse, Bia is aan zijn beste seizoen bezig, De Camargo is niet stijlrijk maar wel nuttig, en Ezekiel kan met zijn snelheid iedereen in de problemen brengen.

Het punt is dat het voornoemde kwartet al even onregelmatig presteert, ook in de weken van de waarheid. “Anderlecht en Club blijven topaffiches”, legt Riga de vinger op de wonde. “Het is al een stuk minder sexy om uit bij Kortrijk en Charleroi te gaan spelen. Misschien heeft dat meegespeeld. Ik leg de nadruk op ‘misschien’, want anders gaan ze ook zeggen dat ik te kritisch ben voor de spelers.”

Wanneer een paar belangrijke spelers niet thuis geven, heeft Riga weinig achter de hand. Op Juliende Sart en in mindere mate DinoArslanagic na komen de bankzitters niet aan de hielen van de elf titularissen.

Om volgend seizoen een vooraanstaande rol te spelen moet Standard tegelijk zijn basisspelers behouden én versterking aantrekken, wetende dat het niet simpel wordt om Ezekiel aan boord te houden en Bia te overtuigen om nog langer te spelen voor een publiek dat hem niet graag heeft.

DOOR STÉPHANE VANDE VELDE EN GEERT FOUTRÉ

Hun inzet toonde dat de spelers op zijn minst nog even hun truitje willen natmaken voor club, publiek en trainer.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content