Met een sterke prestatie nam Standardspits Frédéric Bulot een deel van het vraagteken weg dat achter zijn naam stond, maar de kritiek bij het transferbeleid van Roland Duchâtelet en Jean-François de Sart blijft groot. Dat Ron Jans anderhalve week geleden aangaf dat van alle aanwinsten enkel doelman Eiji Kawashima fysiek in orde was bij zijn komst, was veelzeggend.

Twee weken geleden tegen Gent stond Kawashima als enige van de elf nieuwe spelers op het veld. Op zijn lijn heeft hij fantastische reflexen, maar bij het uitkomen en zijn positiespel toont de doelman zich niet altijd zeker. Daarom wekte hij wel de interesse van Engelse clubs, maar kochten ze hem niet. Kawashima (900 speelminuten op 900) is een goeie doelman, maar wint hij ook punten, zoals zijn voorgangers Bolat en Runje?

Voorin toonde Frédéric Bulot (558 minuten op 900, twee goals) tegen Anderlecht de kwaliteiten die hem bij zijn komst toegedicht werden, maar die tot dan niet opgevallen waren. Het etiket ‘duurste aankoop’ leek de voormalige spits van Caen, ondanks het vertrouwen dat Jans hem gaf, de benen af te snijden.

Marvin Ogunjimi (248/900 minuten) werd door De Sart de beste spits in de Belgische competitie genoemd, maar eerst paste hij niet in Jans’ 4-3-3, als diepe spits, en later sukkelde hij met de schildklier en bleef het onduidelijk wie hem nu eigenlijk naar Celtic wilde laten gaan. Zijn goeie prestatie tegen Moeskroen leek hem te lanceren, maar tot eenieders verbazing bleef hij tegen Anderlecht op de bank.

Een nog groter mysterie is Dudu Biton (130/900 minuten, één goal, kostprijs: 800.000 euro), zondag verrassend aan de aftrap maar tot dan amper 60 minuten op het veld. Kan het dat een spits die niet geblesseerd was bij zijn komst, bij zijn vorige club Wisla Krakau regelmatig meespeelde, tien matchen nodig had voor hij fysiek in orde was? Of vindt Jans zijn aanvaller gewoon niet goed genoeg?

Na de vele fouten in de verdediging stelde de Nederlandse coach achterin Yohan Tavares op naast Laurent Ciman, maar tegen Kortrijk en Anderlecht kon die niet overtuigen. Zondag werd hij al bij de rust vervangen door de herstelde Kanu. Tavares (136/900 minuten, kostprijs 700.000 euro) komt wel uit blessure en verdient krediet.

Astrit Ajdarevic (405/900 minuten, één goal) kostte 1,7 miljoen euro en werd aangekondigd als een technisch vaardige speler. Het is nog niet duidelijk wat zijn beste positie is: op de flank, als tweede spits of achter de spitsen. Aan inzet ontbreekt het hem niet, liet hij ook zondag opmerken bij zijn invalbeurt, maar of hij een toegevoegde waarde brengt dan wel een dure bankzitter is, staat nog niet vast.

Ezekiel Fryers (90/900 minuten) werd gehaald als wisseloplossing voor Sébastien Pocognoli maar toen die zondag onbeschikbaar was, zette Jans wél Daniel Opare linksback. Danny Verbeek (21), Ivan Bulos (19), Luis Phellype (19) en Guillermo Mendez (18) kwamen gratis en voor één jaar. Van hen werd niet direct verwacht dat ze Standard iets zouden bijbrengen.

In vergelijking met de andere clubs van de G5 gaf Standard sinds de overname door Roland Duchâtelet minder geld uit aan transfers. Het spendeerde 11 miljoen euro, en haalde 35 miljoen binnen met de verkoop van spelers.

Zelfs afgelopen zomer kreeg Standard meer geld binnen (6,3 miljoen voor Felipe, Gohi Bi Cyriac en Mémé Tchité) dan het uitgaf. Ter vergelijking: Club Brugge gaf in dezelfde periode 20,2 miljoen uit aan nieuwe spelers en recupereerde 15,8 miljoen. Genk gaf 15,3 miljoen uit, Anderlecht 12 miljoen. Enkel AA Gent besteedde minder geld aan nieuwe spelers (5,8 miljoen).

Wel haalde Standard de meeste nieuwe spelers in die periode (26 tegenover 21 voor Club, 19 bij Genk, 18 bij Gent en 14 bij Anderlecht).

Wie naar de verhouding prijs-rendement kijkt, stelt vast dat Standard niet bij de beste leerlingen van eerste klasse hoort, met 2 miljoen voor Bulot, 1,7 miljoen voor William Vainqueur en Ajdarevic en 1,5 miljoen voor Yoni Buyens. Het investeerde onvoldoende om een topploeg tussen de lijnen te kunnen brengen, en als het investeert, geeft het te veel geld uit aan spelers die tot vandaag onvoldoende presteerden in verhouding tot hun prijskaartje.

door stéphane vande velde

Wie naar prijs-rendement kijkt, stelt vast dat Standard niet bij de beste leerlingen van eerste klasse hoort.