De topper, gezien door de ogen van een reeks waarnemers die elk vijf vragen kregen. ‘Standard dacht veel te defensief.’ Maar eensluidend klinkt het wel waarschuwend : ‘Anderlecht is hiermee nog geen kampioen.’
DE VRAGEN
1. Wat vond u van het niveau van de topper tussen Anderlecht en Standard ?
2. Welke speler maakte individueel het verschil ?
3. Waarom won Anderlecht ? Welke factoren bepaalden de 2-0-eindstand ?
4. Wat had Standard anders moeten doen om een nederlaag te vermijden ?
5. Wat zijn de consequenties voor de rest van het kampioenschap ?
1. Tomislav Ivic
“Dat viel al bij al goed mee, alhoewel ik toch verschillen zag bij beide ploegen. Ik merkte bij de twee teams een heel geëngageerd middenveld, waarbij er harde duels werden uitgevochten. Uiteindelijk waren er drie beslissende momenten : de penalty voor Pär Zetterberg na amper zeven minuten, het schot van Karel Geraerts op de dwarslat en de 1-0 van Serhat Akin. Na die openingstreffer toonde Anderlecht zijn waarde : het speelde beter op balbezit en bracht beter combinatievoetbal. Op die manier was de eerste helft snel voorbij, omdat Anderlecht de partij in handen had. Na de rust werd er overgeschakeld naar de vijfde versnelling. Standard probeerde met Christian Negouai voorin een targetman te posteren, waardoor Mohamed Tchité minder ruimte kreeg om in de diepte te gaan. Automatisch leidde dat tot veel lange ballen vanuit de verdediging, waardoor je op het middenveld in de woestijn rondliep. Op een bepaald moment stond Standard met vier spitsen op het veld, maar ze slaagden er niet in kansen af te dwingen. Anderlecht speelde een mooi kat-en-muisspelletje, kreeg meer mogelijkheden om te counteren en won verdiend. Scheidsrechter Johny Ver Eecke verdient zeker een pluim. Hij voelde het spel goed aan en toonde bijna geen kaarten.”
2. “Zonder twijfel Zetterberg, die het spel opentrok en de beste man op het veld was. Herpakte zich zeer sterk na die penaltymisser, wat duidt op een enorme mentale kracht. Die vrije trap was fenomenaal. Vedran Runje had geen enkele kans om te reageren. Voor de rest maakte die wel een goede indruk. Zeker technisch en qua communicatie. Vedran is niet alleen sterk op zijn lijn, maar neemt ook deel aan het spel. Met zijn verre uittrappen, is hij zelfs de eerste aanvaller.”
3. “De psychologische spanning van het moeten winnen zette zich om in een gezonde agressiviteit op het veld. Ik zag verbetenheid, veel meer winnaarsmentaliteit en ervaring. Bart Goor, Yves Vanderhaeghe en Zetterberg weten perfect hoe ze een tegenstander moeten vastzetten en kennen goed hun positie. Uitgekookte voetballers, die optimaal kunnen profiteren van de fouten van de andere ploeg. Heb je gezien hoe Grégory Pujol en Serhat Akin mee verdedigden bij balverlies en daardoor zorgden voor een overtalsituatie op het middenveld, waardoor Standard verstikte ? Anderzijds moet Anderlecht ook goed beseffen dat je met een Zetterberg in de Champions League nooit ver zal komen. Die wordt daar gewoon opgegeten, omdat er veel korter wordt gedekt.”
4. “Standard vertrok te veel vanuit het idee dat een gelijkspel volstond. De meeste spelers waren te relaxed in hun hoofd, toonden te veel respect. Bovendien zijn ze toch te afhankelijk van de stilstaande fasen en de vrije trappen van Milan Rapaic. Engagement en veel beweging volstaan niet in de topwedstrijden. Ook het spelen met drie verdedigende middenvelders was iets te defensief gedacht. Daardoor kroop de ploeg te ver achteruit. Standard maakte dit seizoen minder doelpunten dan Anderlecht, omdat het de ploeg aan evenwicht ontbreekt. Om pressing te kunnen spelen, moet je over zes aanvallende aanjagers beschikken en een viertal pure verdedigers. Er is meer dynamiek nodig, ze kunnen nog te weinig terugvallen op een vast systeem. Ik mis een stevig blok op het middenveld en een leider, iemand die voor rust kan zorgen of het vuur wat kan aanwakkeren. Dus : Sérgio Conceição had voor een meerwaarde kunnen zorgen.”
5. “Anderlecht is nog geen kampioen. Het is afhankelijk van de mentaliteit waarmee AA Gent en Zulte Waregem straks op het veld komen. Standard moet dus nog niet wanhopen, maar moet nu eens goed stilstaan bij de zwakke punten in de ploeg. Die moet je zo snel mogelijk proberen weg te werken, zeker als je volgend seizoen Europees moet spelen. Fysiek zit het allemaal goed in mekaar, maar tegen teams die georganiseerd spelen, verloren ze punten.”
Francky Dury
1. “Eigenlijk viel dat wat tegen. Anderlecht ging er wel vol voor, maar Standard was positioneel en voetbaltactisch bijzonder zwak. Ze kozen, waarschijnlijk door het puntje voorsprong in het klassement, voor de slechtst mogelijke oplossing : namelijk Anderlecht op de eigen helft opvangen. Dat is om problemen vragen. Ze wilden daarmee de ruimte beperken in de rug van hun verdediging, een net vormen rond PärZetterberg en de bal laten aan Yves Vanderhaeghe. De verkeerde keuze, want Anderlecht is een ploeg die bijzonder sterk is in de combinatie, iets wat Standard niet kan. Puur voetballend kunnen ze te weinig voor gevaar zorgen. Zij staan symbool voor powerplayvoetbal, zijn een ploeg die snel vooruit voetbalt en de diepte opzoekt met Mohamed Tchité. De actiemakers zitten op de flanken, met Milan Rapaic, Almani Moreira, Marius Niculae of Serhiy Kovalenko. Wat balcirculatie betreft maakt dat uw systeem heel kwetsbaar. Bedoeling is de bal snel in de zestien meter te brengen, waar ze met Karel Geraerts over een ideale infiltrerende kracht beschikken. Nu plooiden ze ver terug, wat koel werd afgestraft door Anderlecht. Verder zag ik een sublieme scheidsrechter Ver Eecke. Gewoon schitterend. Hij anticipeerde perfect op het vroege strafschopgeval, hij mag terugkijken op een vlekkeloze partij. Ik verwachtte alleen iets meer verantwoordelijkheid van zijn assistenten bij de elleboog van Jorge Costa.”
2. “Ik keek met veel interesse naar Grégory Pujol. Die jongen maakte indruk en legde heel duidelijk de zwakte van de verdediging van Standard bloot. Een verstandige voetballer die altijd aanspeelbaar is en goed kan kaatsen. Zetterberg heeft natuurlijke klasse, routine en geduld om zijn momenten te kiezen. De eerste 25 minuten kreeg hij weinig ballen, hij moest gewoon wachten tot hij vrijkwam. Reageerde fantastisch na die gemiste penalty.”
3. “Simpel : tactisch vernuft. Frank Vercauteren vond al enkele weken de oplossing, door Zetterberg iets dieper te laten spelen dan Bart Goor, die kan terugvallen op zijn actieradius, en Vanderhaeghe, die positioneel goed zijn taak vervult. Bovendien maken ze heel goed gebruik van de ruimte, kunnen ze ook pressing op de helft van de tegenstander brengen. Wat me daarbij nog het meest verbaasde, is dat Anderlecht in het eerste halfuur meer fouten maakte dan Standard. Dat duidt op engagement en agressiviteit.”
4. “Het was on-Standardachtig. Ik zag weinig verweer en veel makke lammetjes, met als randbemerking dat Jorge Costa alweer zijn frustratie botvierde na het tweede doelpunt met een elleboog in het aangezicht van Christian Wilhelmsson, die niet in de match zat. Sorry, maar zo iemand hoort niet thuis in het voetbal. In balbezit moest Siramana Dembele te veel lopen met de bal aan de voet, wat betekende dat er weinig afspeelmogelijkheden waren en hij zijn positiespel als defensieve middenvelder uit het oog verloor. Anderlecht slaagde erin om Grégory Pujol perfect uit te spelen tegen de twee centrale verdedigers Mohammed Sarr en Jorge Costa, die heel zwak speelden. Pujol stond altijd tussen beiden en won bijna elk luchtduel. Een grote fout was ook dat Geraerts en Christian Negouai voor de rust te veel ruimte weggaven aan Vanderhaeghe.”
5. “Standard zit in achtervolging, mentaal was dit een zware tik. Gans Luik smacht naar een nieuw succes, hé. De druk is groot. Dit weekend wordt cruciaal voor Anderlecht. Als AA Gent thuis niet dezelfde fout maakt als Standard, voor het eigen doel gaan kruipen, maar voor de voetballende oplossing kiest, dan kunnen ze hun rol als scherprechter nog vervullen.”
Herman Vermeulen
1. “Abnormaal. Anderlecht hoefde niet super te zijn om dit duel te winnen, wat me sterk verwonderde van een partij die bepalend kon zijn voor het kampioenschap. De eerste tien minuten klapte de buitenspelval van Standard al tweemaal bijna niet dicht, je zag hen zo achteruit kruipen. Dat is zelfmoordvoetbal, de perfecte weergave van de Russische roulette. Toen wist ik het : dit wordt voor hen een wedstrijdje minuten aftellen. Ik vond Ver Eecke zeer goed, consequent en met de nodige autoriteit.”
2. “Moeilijk, want collectief was Anderlecht heel sterk. Pär Zetterberg was met zekerheid een bepalende factor, net zoals Karel Geraerts. Die handsbal zegt veel over het feit dat de stress de bovenhand haalde op de rust. Maar anderzijds zie je dan ook het andere uiterste, waarbij hij zijn voetbaltalent etaleert, door met links de bal uit de lucht te halen en vol op de voet op de dwarslat te trappen. Eerst als een plechtige communicant grabbelen en dan schieten als een wereldkampioen…”
3. ” Frank Vercauteren kon twee zaken doen. Ofwel spelen vanuit een behoudende aanpak en kijken naar het wedstrijdverloop, in de hoop te kunnen groeien in het duel. Maar hij opteerde blijkbaar bewust voor de agressieve methode, door hoog te spelen op de helft van de tegenstander om zo het resultaat proberen te forceren. Snel druk zetten op de bal, de flanken dichthouden om het opkomen van Philippe Léonard en Eric Deflandre te verhinderen. Achteraf bekeken de juiste keuze.”
4. “Standard speelde zoals de meeste ploegen uit de rechterkolom zich aandienen. In blok op de eigen helft gaan spelen, resultaatvoetbal brengen en hopen op een counter. Die keuze wordt hen wat opgedrongen, omdat ze zich dienen aan te passen aan de beperkingen van hun ploeg. Zeker niet de gunstigste keuze van Dominique D’Onofrio. Milan Rapaic – met zijn juiste voorzetten voor de mannen in de zestien meter – en Almani Moreira – door zijn individuele actie – zijn spelers voor het spel op de korte ruimte. Zij moeten op de helft van de tegenstander kunnen spelen, want missen verdedigende kwaliteiten. Nu moesten ze van te ver komen, konden ze die afstand vanop de eigen helft niet overbruggen. Door Christian Negouai naar achter te trekken bij het begin van de wedstrijd, stond Tchité geisoleerd.”
5. “Anderlecht mag in principe deze goede uitgangspositie niet meer uit handen geven. Standard incasseerde een mokerslag, maar deed het zichzelf grotendeels aan. Ik vrees dat ze nu eerder naar Club Brugge zullen kijken voor de tweede plaats, dan alsnog te dromen van het kampioenschap.”
Georges Heylens
1. “Een goeie wedstrijd, zonder meer. Geen topper, daarvoor was het verschil tussen de twee ploegen te groot.”
2. “Ik zou liever over een compartiment spreken dan over een individu : het middenveld van Anderlecht. Tegen vijf Standardspelers hebben zij het grotendeels met drie gered, dat moet je flikken. Die mannen zijn oud, maar het is op nationaal niveau zoals de wijn : hoe ouder hoe beter. Ik denk dat het bestuur hier zijn macht moet tonen en nu PärZetterberg moet overtuigen er nog een jaartje bij te doen. Zijn nieuwe functie kunnen ze anders invullen, je kan er voorwaarden aan verbinden, zijn rol goed definiëren, maar het zou zonde zijn als hij nu stopt. Mocht dat toch gebeuren, dan zie ik op de Belgische velden maar één vervanger : Mbark Boussoufa.”
3. en 4. “Bepalend was de kracht van het Brusselse middenveld, gekoppeld aan de in mijn ogen vreemde aanpak van Standard, dat een unieke kans liet liggen. Winst op Anderlecht en ze waren kampioen. Dus moet je aanvallen, vastzetten, niet doen wat ze voor de rust deden en mikken op de organisatie. Het is ze misschien zo gelukt in Brugge gelijk te spelen, maar sorry, het Brugge van dit seizoen, dat zoekt en tast, is geen grote ploeg. Daar gelijk spelen en denken dat je het op dezelfde manier in Brussel kan, is zand in je eigen ogen gooien. Het middenveld van Anderlecht is gemiddeld 35 jaar, die mannen moet je met veel druk en overtal kapot spelen. Idem met de verdediging, De Man heeft lef en kwaliteiten, trekt goed zijn streng, maar die mag nooit zo’n goeie eerste helft spelen als vrijdag.”
5. “Ik denk dat Anderlecht hiermee 60 procent kans maakt op de titel. Geen 100 procent, neen, daarvoor was het dit jaar iets te wisselvallig. Het geluk van de Brusselaars is wellicht wel dat Gent dit seizoen niet meer kan rekenen op Boussoufa. Dat maakt die opdracht iets minder zwaar. Ik zie op de laatste speeldag niks meer veranderen, wie zondagavond aan de leiding staat, wordt kampioen.”
Eddy Snelders
1. “Geen topniveau, zeker niet. Spannend maar kwalitatief niet hoogstaand.”
2. “Voor mij maakte een afwezige het verschil : Oguchi Onyewu. Veel meer dan Conceição telde zijn afwezigheid. Omdat hij mentaal bepalend is en sportief van belang. In Brugge zorgde hij ervoor dat het verschil beperkt bleef. Bij Anderlecht vond ik Pujol sterk. Het eerste kwartier had hij het lastig, maar nadien toonde hij zich in de beweging technisch heel goed. Zetterberg kwam een hele tijd weinig in het spel voor, de vrije man was Vanderhaeghe. Yves deed het goed, al blijft hij eerder een breker dan een bouwer. Achterin signaleer ik de prestatie van De Man. Ik geef eerlijk toe : Tihinen-De Man, dat koppel was voor mij een vraagteken. Europees zeker, qua kracht komen die twee iets te kort. Maar zowel op Brugge als tegen Standard speelden ze samen goed, al maakte Standard het hen voor de rust wel makkelijk. Europees blijft het wel een pijnpunt, Juhasz is een goeie, maar Anderlecht moet daar een krachtig iemand zoeken.”
3. “Anderlecht was beter als ploeg. Standard heeft gemikt op het defensieve, met een dubbele gordel en één spits. Het verschil werd gemaakt op twee vrije trappen, maar ondanks die organisatie slaagde Anderlecht er toch in om voor de rust vier open kansen te versieren.”
4. “Standard had in mijn ogen niet de intentie om te voetballen. Ze hebben gemikt op een organisatie die punten opleverde in Brugge, in Charleroi, op Beveren, thuis tegen Roeselare zelfs… Te weinig. Moreira was niet goed, maar werd ook niet goed aangespeeld en had een rol op de flank, niet centraal. Negouai moest aanvallend meer brengen, maar hij is wél een verdedigende middenvelder, hé. Ooit in lagere reeksen nog spits, maar wat betekent dat ? Runje wil duidelijk de nul houden en verder rekenen ze op een stilstaande fase.”
5. “Anderlecht is nog geen kampioen. Ik dacht zoiets na hun uitzege in Brugge, maar nadien bleek dat de Brusselaars dit seizoen geen ploeg hebben die de regelmaat heeft van een kampioen met voorsprong.”
Benoît Thans
1. “Niet negatief en dat was gezien de aanloop al iets. Ik had een wedstrijd met nog veel meer fouten verwacht, met veel agressie, maar op één elleboog van Costa na is die uitgebleven. Gezien hoe Tchité een kansrijke aanval afbrak en de bal buiten trapte omdat een spits van Anderlecht gekwetst op de grond lag ? Zo’n staaltje van fair play verdient alle lof.”
2. “De afwezigheid van Onyewu, wiens fysiek overwicht ik miste. Bij Anderlecht zag ik een zeer sterke Pujol die behoorlijk wat duels won en Vanderhaeghe die uitstekend werkte en profiteerde van de vrijheid. De Man was defensief uitstekend, terwijl Zitka zijn verdediging geruststelde met zijn tussenkomsten. In de as was in elke lijn iemand goed op dreef, en dan heb je een sterke ploeg. Bij Standard faalde vooral Negouai. Tchité was aanwezig, deed wat hij kon. Runje was een schaars lichtpunt.”
3. “Anderlecht wilde winnen, veel meer dan Standard. Vreemd, want bij winst van de Rouches was het beslist en dit was zeker geen groots Anderlecht.”
4. “Ik ben geen trainer, maar was verbaasd door de aanpak voor de rust en de keuzes erna. Offer bij een achterstand Costa op, of Sarr eventueel, en speel achterin met drie. Ga voor kracht, laat Negouai staan, geef Tchité iemand in steun, gooi die lange bal, haal Moreira centraal want op de flank heb je daar niks aan… Ze hebben nu gemikt op hun kracht, de defensieve organisatie, maar tegen Anderlecht volstaat zoiets niet.”
5. “Alles kan nog, maar ik denk dat de supporters zwaar teleurgesteld zijn. Standard heeft een unieke kans laten liggen, een kans die het dit seizoen niet meer krijgt.”
FRéDéRIC VANHEULE EN PETER T’KINT
DOOR WIM DE CONINCK
