tom saintfiet is bondscoach van namibië, een buurland van zuid-afrika.Het eerste WK op Afrikaanse bodem zit er op. Vier weken na de openingswedstrijd van het grootste sportevenement ter wereld bleken bijna alle angsten ongegrond te zijn geweest. De slogan ‘voetbal, een feest’ was helemaal van toepassing op dit negentiende WK. Mensen van verschillende landen, culturen en rassen vierden samen feest. Je kon gerust met je Argentijnse shirt en sjaal tussen de fans van Chili en Brazilië gaan zitten. Iedereen respecteerde elkaar en iedereen genoot. De glimlach op straat, in het fandorp of op de tribune overheerste elke angst. Hopelijk opent dit de deuren voor een (voetbal)wereld van respect, vrede en tolerantie.

Alles liep vrij gesmeerd. Er waren geen terreuraanslagen, rassenrellen of aanvallen op spelersbussen zoals werd gevreesd na het Togo-incident tijdens het Afrikaanse landenkam-pioenschap in Angola eerder dit jaar. Oké, er waren een paar schoonheidsfoutjes, zoals die Italiaanse fan die het veld opliep tijdens de halve finale tussen Spanje en Duitsland, of die Engelse fan die zijn team opwachtte in de kleedkamer. Hier en daar werd een journalist of fan overvallen, maar toch, het ongemak was minimaal. Behalve dan voor Lutz, mijn Duitse keeperstrainer, die zowel in de luchthaven van Johannesburg als in die van Kaapstad moest vaststellen dat zijn bagage wat lichter was geworden. Twee maatpakken, een winterjas en twee paar schoenen worden nu door iemand anders gedragen.

Maar nogmaals, dit WK was een succes en ook Sepp Blatter schreeuwt het van de daken, trots op ‘zijn’ keuze. Hij startte meteen de propaganda voor de Olympische droom die Zuid-Afrika nu heeft: Durban zou in 2020 het Olympische vuur moeten herbergen.

Maar u en ik, als voetballiefhebber, tellen nu elke seconde af naar het volgende WK, in 2014 in Brazilië. Ik voorspel dat ook het land van de samba de komende vier jaar veel zal af te rekenen hebben met vooroordelen en twijfels, waarna we met z’n allen zullen vaststellen dat ook daar weer alles pico bello verloopt.

Ook de Zuid-Afrikaanse bond kijkt al vooruit. Ze stelde een opvolger aan voor haar vertrekkende coach, de Braziliaan Carlos Alberto Parreira. De Zuid-Afrikaan Pitso Mosimane heeft nu als opdracht de Bafana Bafana de komende jaren naar successen te leiden en vooral richting Brazilië. ‘Pitso wie’, hoor ik de meesten onder u al zeggen, behalve dan in het Kempense Berlaar, dichtbij Lier, want daar kennen ze Pitso Mosimane zeker nog. De nieuwe bondscoach van Zuid-Afrika speelde in het seizoen 1996/97 voor de eens zo ambitieuze derdeklasser FC Rita Berlaar. Tja, de wereld is klein.

“De nieuwe bondscoach van Zuid-Afrika speelde in het seizoen 1996/97 voor FC Rita Berlaar.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content