Op nog natte fundamenten, zo verwoordde trainer Jacky Mathijssen het, stelde Beerschot AC zich zaterdag voor aan zijn eigen publiek. In een beklijvende match zag het Kiel een hoopgevende prestatie waarop voortgebouwd kan worden. ‘We vulden als team onze rol in, die van katalysator voor wat hier aan het ontstaan is.’

Voor de eerste officiële thuismatch van Beerschot AC, een wedstrijd tegen titelkandidaat AA Gent, daagden 7355 toeschouwers op. Het hervonden enthousiasme rond de club, waarvan sprake is sinds vastgoedmakelaar Patrick Vanoppen de plak zwaait op het Kiel, moet dus voorlopig niet overdreven worden. Om extra volk naar het Kiel te lokken zal kennelijk meer nodig zijn dan ingrijpende veranderingen in de clubnaam, het logo, de bestuursploeg, de sportieve staf en de spelersgroep. Puntengewin, dáár draait het om in de voetbalwereld en daar ontbrak het de vorige seizoenen aan. De centrale vraag is of de metamorfose van de afgelopen maanden iets zal veranderen aan dat aspect. Iedereen keek dan ook halsreikend uit naar wat Beerschot in zijn eerste twee wedstrijden op de mat zou brengen.

Jeugd in de wachtkamer

Jacky Mathijssen begon beide matchen met een 4-3-3-opstelling. Op het middenveld zette hij telkens een driehoek, met de punt naar achteren. Van de rist onbekende nieuwkomers in de kern van Beerschot verschenen er in Genk, op speeldag 1, drie aan de aftrap: rechtsback Dor Malul (22), middenvelder Uros Delic (24) en spits Roei Dayan (26).

Hoewel vooraf vaak gesproken werd over de jeugdigheid en onervarenheid van de groep, was van de overige veldspelers kapitein Gary Kagelmacher diegene met de minste ervaring in de Belgische eerste klasse; vóór dit seizoen speelde hij in 27 matchen van Germinal Beerschot. Een gebrek aan maturiteit zou dus geenszins als excuus gebruikt kunnen worden. Terwijl in de Cristal Arena de gemiddelde leeftijd van de elf basisspelers van RC Genk 24,5 jaar bedroeg, lag dat getal bij Beerschot een pak hoger: 26,9 jaar. De jeugd, “die”, dixit Vanoppen bij zijn aantreden, “kansen zal krijgen”, moet blijkbaar nog even in de wachtkamer blijven.

Wat Beerschot in Genk liet zien, was niet bepaald veelbelovend. Enkele ongelukkige acties deden de fans al snel checken of er in hun broekzak een zakdoek zat. Zo trapte, na een nog behoorlijk begin, spits Sherjill MacDonald in de 12e minuut bij een hoekschop de bal lullig over de achterlijn nog voor die ook maar in de buurt van de eerste paal kwam. Drie minuten later beging Kagelmacher, die een nerveuze indruk maakte, een wilde overtreding op Daniel Pudil. De aanvoerder van de Ratten mocht van geluk spreken dat hij naast de bal ook de Tsjech miste, op een haar na weliswaar. Twintig minuten later trapte doelman Kristof Maes bij een uittrap de bal gewoon over de zijlijn, iets wat hem in de tweede helft nog eens zou overkomen.

Bijsturen op het middenveld

In iets meer dan een halfuur voetbalde RC Genk een 3-0-voorsprong bij elkaar. Bij de openingstreffer had Dániel Tözsér meeval, omdat zijn afstandsschot afweek op Tomislav Mikulic, maar Beerschot liet de Hongaar wel vrij aanleggen. In de 30e minuut kon middenvelder Wim De Decker niet verhinderen dat Elyaniv Barda een gemeten voorzet van Pudil binnenkopte en vier minuten later stuurde David Hubert vanuit de tweede lijn een kruisraket voorbij Maes. Terwijl de kapitein van RC Genk zijn wereldgoal vierde, kreeg De Decker een ferme bolwassing van Mikulic en liep Kagelmacher op Delic te foeteren. Een minuut eerder had immers ook Pudil vrijwel ongehinderd een kanonbal van buiten het strafschopgebied mogen afvuren, net zoals Tözsér bij de eerste goal. Het was dan ook geen toeval dat linksback Peter Van der Heyden zaterdag in de Gazet van Antwerpen zei dat de eerste helft in Genk duidelijk gemaakt had dat er op tactisch vlak iets opgelost moest worden: “Bijvoorbeeld de vraag wanneer en waar onze drie centrale middenvelders hun mannetje moeten volgen.”

Beerschot zorgde zelf amper voor doelgevaar in de Cristal Arena. De mannen van het tv-programma Stadion vonden met veel goede wil twee kansjes van de Ratten om in hun samenvatting te gebruiken. Doelman László Köteles van RC Genk had met geen van beide ook maar het minste probleem. Toch kon Beerschot een kwartier voor het einde nog scoren, zij het vanaf de stip, maar Kagelmacher geloofde na zijn doelpunt kennelijk niet dat zijn team in het resterende kwartier nog wat kon rapen, want in plaats van de bal direct uit de netten te halen en vlug naar de eigen speelhelft te lopen, ging hij rustig de meegereisde fans groeten.

De terugkeer van Losada

Zaterdag bracht Mathijssen drie jongens aan de aftrap die in Genk niet speelden. Hoewel doelman Kristof Maes in de Cristal Arena niet veel te verwijten viel, moest hij afgelopen weekend toch naar de bank verhuizen, om plaats te maken voor Thomas Kaminski. Mathijssen had die laatste anderhalve week geleden uit de selectie gelaten omdat hij door een toernooi met de nationale jeugd een deel van de voorbereiding op de match tegen Genk had gemist, maar Kaminski, die nog altijd gelinkt wordt aan Anderlecht, was vorig seizoen een van de weinige lichtpunten op het Kiel en is op het mentale vlak sterker dan Maes. Tome Pachovski moet zich voorlopig tevreden stellen met een rol als derde keeper.

Naast Kaminski verschenen ook spits Ibrahima Sidibe en middenvelder Hernán Losada afgelopen weekend voor het eerst in Beerschotshirt aan de aftrap van een officiële match. De eerste was volgens Mathijssen in Genk nog niet helemaal fit, de tweede zat op speeldag 1 nog een dag schorsing uit. Zaterdag moesten Dayan en ouderdomsdeken Bart Goor plaats ruimen voor de Senegalees en de Argentijn. Ook zonder de 38-jarige Goor kon jeugdigheid overigens opnieuw in geen geval als excuus gebruikt worden; de gemiddelde leeftijd lag bij Beerschot en Gent ongeveer even hoog: 26 jaar.

Oog voor de man

Het vuur zat zaterdag meteen in de match. Al in de tweede minuut kwam aanvaller Guillaume François voor doelman Frank Boeckx van AA Gent, nadat Sidibe en Alpha Ba in een kopduel de bal gemist hadden en het leer over César Arzo heen botste. Het was een joekel van een kans, zo had Beerschot er tijdens de negentig minuten in Genk geen gehad, maar François wrong ze de nek om. De bedrijvigheid van de jonge Waal is lovenswaardig en zijn acties zijn soms goed, maar het levert allemaal zo weinig op. Twee minuten later haalde Ba Sidibe neer in het strafschopgebied en mocht Kagelmacher zijn tweede penalty van het seizoen nemen. Net als in Genk miste hij niet: 1-0.

In een spektakelrijke eerste helft haalde Gent de bovenhand en de Oost-Vlamingen verzilverden die overmacht ook. Na 15 minuten liet rechtsachter Malul van Beerschot zich ringeloren door Zlatan Ljubijankic, die er 1-1 van maakte. Kagelmacher, eigenlijk een centrumverdediger, moest in het vervolg van de wedstrijd rechts achteraan meer dan eens de meubelen redden, waardoor een aandachtspunt in het team duidelijk bloot kwam te liggen. Malul liet tot nog toe op offensief vlak mooiere dingen zien dan op defensief vlak, het was geen toeval dat de strafschop in Genk er kwam na een fout op hem.

Mathijssen zag elders op het veld echter een groter probleem. De Beerschottrainer gaf na de wedstrijd aan dat er volgens hem tijdens de eerste helft centraal op het middenveld iets schortte, op dezelfde plaats dus als waar Van der Heyden in Genk een probleem gezien had. De Decker en Delic hadden afgelopen weekend in de eerste 45 minuten nochtans meer oog voor Jesper Jørgensen en Tim Smolders dan anderhalve week geleden voor Tözsér en Hubert, maar, zo vond Mathijssen zaterdag: “Onze verdedigende middenvelders waren in de eerste helft te veel met de bal en te weinig met de man bezig. Vandaaruit liepen we regelmatig achter de feiten aan. De controle van Gent was iets te comfortabel. Dan moet je korter zijn, de man opzoeken. Toen dat gebeurde, zag je dat de wedstrijd een ander spelbeeld kreeg.”

Gretige indruk

Vóór Mathijssen had kunnen bijsturen, was Beerschot evenwel op achterstand gekomen, net als in Genk door een afgeweken schot. Het was Bernd Thijs die bij een vrijschop de 1-2 binnentrapte, via de te vroeg uit het muurtje gekomen Delic. In de 65e minuut kwam François dicht bij de 2-2, maar opnieuw miste hij een huizenhoge kans. Ze was vergelijkbaar met die in de 2e minuut. Weer trapte de Waal het leer voorlangs. Het dreef MacDonald tot wanhoop, hij had François de bal toegespeeld na een knappe actie. Bijna sloeg de Nederlander uit frustratie zichzelf in het gezicht. Begrijpelijk, want mocht François gescoord hebben, dan stond er achter de naam van MacDonald nu al een assist. Dat is belangrijk, omdat een spits nog altijd op zijn statistiekjes afgerekend wordt en omdat de cijfertjes van het nummer 8 van Beerschot de afgelopen seizoenen niet bepaald flitsend waren. In het tussenseizoen zag het er zelfs een tijd naar uit dat MacDonald zou moeten vertrekken. Positief voor hem is alvast dat zijn acties zaterdag veel snediger waren dan in Genk.

Vijf minuten na de tweede misser van François bracht Sidibe de bordjes toch weer in evenwicht. De Senegalees zorgde na een mooie pass van De Decker voor de 2-2-eindstand, waardoor na twee wedstrijden op het rapport van Beerschot een 1 op 6 staat. Een goed cijfer is dat niet, maar toch dook het Kiel zaterdag met een positief gevoel de nacht in, omdat de tegenstand in de eerste matchen niet van de poes was (de kampioen en de vijfde van vorig seizoen), omdat iedereen lijkt te beseffen dat het inpassen van de nieuwe jongens wat tijd vraagt en vooral omdat Beerschot een gretige indruk liet. De woorden die Vanoppen vooraf uitgesproken had, “ik wil dat ze hun kop ervoor leggen, zoals ik elke dag doe”, waren duidelijk niet in dovemansoren gevallen. Met resultaat; de fans waren zaterdag op bepaalde momenten aan het stampvoeten van plezier, dat was jaren geleden.

“We beseften als groep heel goed dat we ons vandaag moesten presenteren aan een hoop mensen die de afgelopen maanden op alle niveaus heel veel energie staken in deze club”, zei Mathijssen zaterdag na de wedstrijd. “Daarin mochten we absoluut niet ontgoochelen. Die mensen kunnen zich optrekken aan wat we lieten zien. We vulden als team onze rol in, die van katalysator voor wat hier aan het ontstaan is.” Mathijssen noemde dat “misschien nog belangrijker dan het punt” dat zijn team op zak stak en zei dat hij ook blij was dat zijn team ten opzichte van de match in Genk een stap vooruitgezet had. Ten slotte liet Mathijssen niet na om er veelvuldig op te wijzen dat Beerschot AC een proces is dat pas begint.

Back in business?

Te hopen valt nu dat wat zijn ploeg zaterdag toonde, niet louter de goede indruk was die iedereen ook tijdens een eerste date probeert te maken. Wie zijn moeite om behoorlijk voor de dag te komen snel laat verslappen, speelt doorgaans ook vlug zijn aantrekkingskracht kwijt. De volgende weken en maanden zullen uitwijzen of Beerschot dit seizoen echt weer back in business is, zoals enkele fans afgelopen weekend op een spandoek schreven. Zaterdag staat de thuismatch tegen Westerlo op het programma en de week nadien volgt de verplaatsing naar Lierse. Om niet te lang onderaan te blijven bengelen in het klassement, lijkt het raadzaam in die wedstrijden wat punten te rapen, want op speeldag vijf wacht alweer een opponent van een ander kaliber: vicekampioen Standard.

DOOR KRISTOF DE RYCK – BEELDEN REPORTERS

In plaats van de bal direct uit de netten te halen, ging Gary Kagelmacher tegen RC Genk de meegereisde fans groeten.

De bedrijvigheid van Guillaume François is lovenswaardig en zijn acties soms goed, maar het levert allemaal zo weinig op.

“Een hoop mensen die de afgelopen maanden veel energie staken in deze club, kunnen zich optrekken aan wat we lieten zien.” Jacky Mathijssen

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content