Sommigen zeggen dat cijfers nooit liegen, hoewel ze soms ook pijn kunnen doen. KRC Genk was vorig seizoen een specialist van snelle aanvallen door het centrum, die de vaak stevige verdedigingen van de tegenstanders in de pintjesliga deden bibberen, tot Alejandro Pozuelo besloot om zijn geluk te gaan beproeven aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Philippe Clement gooide daarop het roer om in play-off 1 en stoelde het spel van KRC Genk op stilstaande fases, afstandsschoten en tegenaanvallen. Daarna testte Felice Mazzu zowat alle recepten zonder de axiale doeltreffendheid te vinden die van Genk de gevaarlijkste ploeg van het land maakte. Tijdens zijn periode bij Hamburger SV bleek Hannes Wolf een expert in voetballen door het centrum, dus leek hij voor het bestuur van de Limburgers de aangewezen dokter voor de zieke Genkse ploeg.
De Duitser blijkt een adept van verticaal voetbal, waarin snel naar oplossingen wordt gezocht om de vijandelijke linies te doorbreken. Daarom liet hij de dribbels van Dieumerci Ndongala buiten de selectie en startte Théo Bongonda, de draver met de bal aan de voet, op de bank. Joseph Paintsil en Junya Ito mochten op Le Canonnier sprintjes trekken. De twee wingers lieten zich niet onbetuigd, maar rondden hun acties vaak af met slechte keuzes waardoor er na negentig minuten een gelijkspel op het bord stond, terwijl Genk veruit de beste ploeg was geweest.
De twee wingers, die zich tussen de linies in de buurt van Ally Samatta ophielden, schoten uit hun startblokken ter hoogte van Frank Boya en teisterden de verdediging van Mouscron, die vaak in snelheid gepakt werd. Door meer volk in het centrum op te stellen en door de centrale verdedigers rond Samatta onder druk te zetten, maakte Wolf ruimte voor de twee spelers die op de verticale lijnen op het veld het verschil moeten maken.
Zo begon Joakim Maehle op zijn rechterflank aan een heropleving. De Deen, bijna als vermist opgegeven tijdens het seizoensbegin, draafde onvermoeibaar het lijntje op en af en deed terugdenken aan de gevaarlijke verdediger die hij vroeger was. In het voetbal van Mazzu, waarin er vaker voorgezet maar minder gelopen werd, leken zijn kwaliteiten volledig verdwenen te zijn. Het is door snel naar voren te rennen, net zoals zijn ploeg deed tegen Mouscron, dat hij terug aan de oppervlakte kwam.
