“Ik kijk veel minder dan vroeger naar sport op tv”, zegt middenvelder Stefaan Tanghe, “Dat heeft met opgroeiende kinderen te maken. Op woensdagnamiddag en in de vooravond heb je bijvoorbeeld de trainingen, waarbij je chauffeur van dienst bent. In het verleden volgde ik wel bijna alle sportprogramma’s, nu beperkt zich dat veelal tot de heruitzending van de wedstrijden via de VRT of RTBf op zondagochtend. Ook het Europese voetbaloverzicht op maandagavond, via Prime, probeer ik nog mee te pikken. Voor de mooie doelpunten en de geslaagde acties, hé. ( lacht) Zo kan ik meepraten met de collega’s op training.”

Tanghe durft ook wel eens te kijken naar Studio 1 op zondagavond, met Frank Raes als moderator van de gesprekken. “Als ik thuis ben”, oppert de West-Vlaming. “Die stijl is natuurlijk niet te vergelijken met de Nederlandse aanpak, die ik jarenlang zag en meemaakte. Daar durft een aantal columnisten heel hard uit de hoek komen, terwijl het er hier nogal braafjes aan toegaat. Ik vind dat je niet mag overdrijven bij je analyses en stellingen. Vooral Hugo Borst en Johan Derksen gaan soms over die grens. Ze zoeken sensatie om hun eigen ego hoog te houden.”

Wanneer er in de Champions League een mooie affiche op het programma staat, is Tanghe een aandachtig volger. “Maar ook het duel tussen Rapid Wenen en Anderlecht bekeek ik aandachtig. Ik kijk niet naar alles, ik kies echt specifieke duels uit. Vooral die van Barcelona en Ajax, omdat dat toch ploegen zijn die opteren voor combinatievoetbal en een hoge balcirculatie. Met hen krijg je meestal spektakel geserveerd. Een Lionel Messi of Ronaldinho, die steken er altijd bovenuit.”

Nog meer dan voetbal is wielrennen een passie van Tanghe. Hij is vooral dol op de voorjaarsklassiekers zoals de Ronde van Vlaanderen of Paris-Roubaix, maar ook de Ronde van Frankrijk spreekt hem aan. “In de toekomst hoop ik eens een koers te volgen”, zegt hij, “Met Yves Vanderhaeghe als ideale gids. Die wielermicrobe is sterk aanwezig. Na mijn actieve loopbaan overweeg ik een fiets te kopen. Dat alleszins liever dan lopen.”

Per toeval volgde Tanghe het WK rugby via de Nederlandse tv. “Wat een sfeer rond het veld”, herinnert hij zich. “Wat me vooral opviel, was het respect voor elkaar. Een ruwe sport, met veel builen en blutsen, maar na het duel toch een erehaag vormen. Een fantastisch gebaar.”