Je bent mannequin. Hoe ben je dat geworden ?

Ze hebben me ontdekt toen ik deelnam aan een Missverkiezing. Ik heb me nooit bij een modellenagentschap aangesloten, ik wou mijn onafhankelijkheid bewaren. Toch heb ik al veel gereisd : Maleisië, Kenia… Ik heb ook al op modesalons gewerkt, bijvoorbeeld dat van Düsseldorf, waar ik dan collecties presenteer. Het is een zeer veeleisende job, maar ik kan de stress goed aan omdat ik het graag doe. Vlak voor een défilé heb ik wel wat last van plankenkoorts, maar dat gaat vlug voorbij. Ik heb de toerismeschool gedaan. Ik heb nog als hostess gewerkt, en ik heb ook in het promotieteam voor de Raid Gauloises gezeten. Zeven jaar geleden zijn we getrouwd en ik wou onze kinderen een stabiel leven aanbieden. We verhuizen al zo vaak als gevolg van het beroep van Claude-Arnaud, en mijn beroep verplicht me geregeld om wekenlang afwezig te zijn. Langs de andere kant vind ik het moeilijk om lang thuis te zitten. Dus heb ik de cursus schoonheidsverzorging weer opgepikt. Ik had zonder problemen een baan in de toerismesector kunnen krijgen, maar mannequin en schoonheidsverzorging spreken me meer aan.

Wat stelt zo’n cursus schoonheidsverzorging voor ?

In tegenstelling met België kan je in Frankrijk al na één jaar een diploma krijgen, maar het gevolg is wel dat de cursus in Frankrijk veel zwaarder en intenser is. Alles samengeperst in één jaar. Behalve de praktijklessen en de boekhouding, zodat je meteen een salon kan openen zodra je het diploma hebt, zitten er in de cursus vakken als biologie, cosmetologie, scheikunde, dermatologie. ( lacht) Ja, schoonheidsverzorging is nog wel wat meer dan maquillage. Ik denk niet dat ik al onmiddellijk een schoonheidssalon zal openen. Misschien werk ik thuis of op afspraak – alleszins zo dat ik mijn agenda op de kinderen kan afstemmen. Als maquilleuse werken in de modewereld of voor televisie zou me zeer bevallen, omdat ik dan kan aanknopen met mijn vroeger milieu.

Mis je de reizen niet ?

Eén keer per jaar gaan Claude-Arnaud en ik met ons tweeën op reis. We hebben zo’n pauze nodig, want 24 uur op 24 met de kinderen bezig zijn kan heel vermoeiend worden, en we hebben niemand in de buurt die voor opvang zorgt. Dan is zo’n reis een soort zuurstofkuur. We nemen telkens een andere bestemming en organiseren onze reis zelf. Het enige criterium is dat de zon van de partij moet zijn. We zijn al naar de Polynesische eilanden geweest, naar Afrika, Turkije, Marokko, de Verenigde Staten, de Bahamas. Reizen, dat heeft Claude-Arnaud van mij geleerd. ( Claude-Arnaud : “Ik had vroeger de middelen niet om op reis te gaan en omdat ik ver van mijn familie was, bracht ik mijn vakanties bij hen door. Vóór ik Stéphanie leerde kennen was België zo ongeveer mijn verste bestemming. En Zwitserland ook al eens.”)

Wat is jullie mooiste reisherinnering ?

( In koor) De Polynesische eilanden. Om van het ene atol naar het andere te trekken, moet je een vliegtuigtaxi nemen, dat valt wel duur uit. Maar vooral Tétiahora, het eiland van de vogelen, is ongelooflijk mooi. Marlon Brando heeft dat eiland gekocht en heeft er vogelsoorten geïmporteerd die met uitsterven bedreigd waren. Echt indrukwekkend. Het water is er ongelooflijk helder. Je eet in het water om de muggen te vermijden, want op het strand zijn die een ware plaag. Als je brood in het water gooit, komen de vissen dat opeten. Je ziet er vissen met de vreemdste kleuren. Pure natuur is het daar nog, en er hangt aan zo’n reis ook een zweem avontuur, want de vliegtuigjes moeten landen op een zandpiste op het strand. Florida is ons ook goed bevallen. We hebben daar een rondreis gedaan, zodat we iedere dag andere dingen ontdekten. Orlando is een paradijs voor de kinderen : er zijn veel pretparken, maar daar hebben wij niet halt gehouden. Voor volwassenen is een pretpark minder interessant.

Vergelijk daar eens het dagelijkse leven mee.

We wonen in een groot huis met vijf kamers en drie badkamers. Een poetsvrouw hebben we nog niet, dus sta ik er alleen voor. Ik trek daar twee momenten in de week voor uit : de vrijdagnamiddag en de zaterdagochtend. We hebben ons gezinsleven goed georganiseerd, dat is ook nodig. Claude-Arnaud stopt de kinderen in bad en verzorgt de tuin, ik heb het interieur onder mijn hoede. Maar in juni heb ik mijn examens. Ik mag er nog niet aan denken.

door Pascale Piérard

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content