Na Sammy Bossut en Karel D’Haene is Steve Colpaert de langst dienende speler bij Zulte Waregem, de club die hem een nieuwe kans gaf na een zware beenbreuk.

Steve Colpaert: “Ik ben opgegroeid in Molenbeek, waar ik met mijn ouders in een appartement woonde, maar er vooral grootgebracht werd door mijn grootouders langs vaders kant. Mijn opa, een diehard-Daring- en later RWDM-supporter, speelde een grote rol in mijn carrière. Hij was het die me overtuigde om bij de jeugd van Molenbeek te blijven ondanks voorstellen van Anderlecht. Ik speelde ook graag samen met mijn vrienden en zag geen reden om te vertrekken, ook niet toen RWDM failliet ging. Ik bleef bij Strombeek en erna bij Brussels.

“Achteraf gezien een goede keuze, want bij Anderlecht was ik wellicht moeilijker doorgebroken. Bij Brussels kreeg ik onder Emilio Ferrera en Albert Cartier welveel speelgelegenheid, tot ik in 2007 tijdens een training met de nationale beloften (na een duel met Guillaume Gillet, nvdr) een dubbele beenbreuk opliep. Een jaar buiten strijd, maar gelukkig bood Zulte Waregem me een nieuwe kans.

“Die transfer heb ik me nog geen moment beklaagd: vijfde en zesde in mijn eerste twee seizoenen (2008/09, 2009/10, nvdr), en in maart 2010 zelfs een schitterende beloning toen Dick Advocaat me selecteerde voor de oefeninterland van de Rode Duivels tegen Kroatië. Ik mocht, net als collega-debutant Romelu Lukaku, zelfs meteen starten. Als rechtsachter, een positie waar ik bij Zulte Waregem per toeval beland was na de blessure van Stijn Minne.

“Het werd een match à la Steve Colpaert: sober, efficiënt, zonder veel risico’s. Zeker verdedigend trok ik tegen Ivica Olic van Bayern München goed mijn streng. Helaas bleef het bij die ene cap, maar het is een herinnering die ik altijd zal koesteren. Hoeveel voetballers kunnen zeggen dat ze ooit een Rode Duivel geweest zijn?

“Het seizoen erop toonde Anderlecht volgens de pers weer interesse, maar er is nooit echt concreet onderhandeld. Als ex-Brusselaar (Colpaert woont sinds een viertal jaar in Opwijk, nvdr) had ik geen neen gezegd, zelfs niet gezien mijn RWDM-verleden. (lacht) Lang heeft dat verhaal echter niet door mijn hoofd gespookt. Toen Zulte Waregem me vorig seizoen een contract tot 2016 voorstelde, heb ik met volle goesting getekend. Vijf jaren, dat biedt toch zekerheid, hé.

“Aan stabiliteit hecht ik veel belang. Nog meer sinds in november mijn dochter Millie geboren werd. Een maand te vroeg, en net op de dag van de thuismatch tegen Standard, maar geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om de geboorte te missen. Zo’n nieuw leven geboren zien worden is een heel emotionele ervaring. Ook omdat ik aan mijn overleden grootouders dacht. Jammer dat zij hun achterkleinkind niet zullen zien opgroeien.

“Daarna leefde ik twee weken op een wolk. Zeker toen we Millie de week erna mee naar huis konden nemen en we die avond met Zulte Waregem op AA Gent wonnen. En toeval of niet: enkele dagen later maakte ik in de bekermatch tegen Charleroi mijn eerste officiële goal voor Essevee. Op zulke momenten lukt alles, hé. (lacht)”

BEELDEN CHRISTOPHE KETELS / IMAGEGLOBE

“Hoeveel voetballers kunnen zeggen dat ze ooit een Rode Duivel geweest zijn?”