Tien dagen geleden werd Julien Marnegrave uiteindelijk de eerste coach in eerste klasse die mocht opstappen dit seizoen. Voor Steve Ibens, de kapitein van Vastiau Leuven kwam die beslissing hard aan. Hij had immers een goede band met de coach.

Jij kende hem al van bij Quaregnon.

Steve Ibens : Na zeven jaar samenwerking was Julien Marnegrave een goede vriend geworden. Zijn ontslag is een spijtige zaak : we trainden intensief en de sfeer was optimaal. Maar Leuven verloor vier wedstrijden op rij en het bestuur vond dat er iets moest gebeuren. Drie van die vier nederlagen waren echte thrillers, voor hetzelfde geld winnen we die en dan noemt iedereen Julien Marnegrave nu de beste trainer van het land.

Legde Leuven niet te veel hoop op de jeugd ?

Dat is een keuze die je maakt. Vorig jaar beschikten we over een ervaren team en toen lukte het ook niet zoals gewenst. Dus vertrokken er zeven spelers tijdens de zomer. Het zou gemakkelijk zijn om nu de jeugd met de vinger te wijzen, de ouderen spelen immers evenmin op niveau. En daar reken ik mezelf bij.

Sla je mea culpa ?

Zeker. Op dit ogenblik speel ik gewoon slecht. Daar probeer ik verandering in te krijgen, onder meer door agressiever te verdedigen en mijn verantwoordelijkheid op te nemen als er belangrijke shots moeten genomen worden.

Vind je het geen spijtige zaak dat de positie van spelverdeler in België vaak bezet wordt door Amerikanen ?

Onze taak wordt er inderdaad niet makkelijker op. Toen ik pas begon had ik alleen maar landgenoten als tegenstander. Het merendeel van hen nam amper twee of drie shots per wedstrijd. Tegenwoordig staan we meermaals tegen Amerikanen die de wedstrijd zelf naar hun hand proberen te zetten. Daardoor moeten we nu tweemaal zo hard werken in verdediging. Enkel Jacques Stas, David Desy en Ronny Bayer hielden zich staande.

Hoe verliepen de eerste trainingen onder Filip Coulier ?

Zeer goed. Onze nieuwe coach wil ons meer volgens ons gevoel laten basketten. Zijn tactische plannetjes zijn iets minder uitgewerkt, maar hij straalt veel charisma uit en hij kan een boodschap overbrengen. Voor een coach is dat belangrijk : tonen dat je iets in je mars hebt en dat je niet bang bent van vernieuwing. Yves Defraigne heeft die stadia ook moeten doorlopen bij Bergen. Het is een goede zaak voor het Belgische basketbal dat er steeds nieuwe namen opduiken in de trainerswereld. Met amper elf ploegen in eerste klasse, zijn de plaatsen duur. Filip Coulier heeft geen ervaring in de hoogste afdeling, maar de wil om te slagen is aanwezig. (DDv)

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content