Rust, rust en nog eens rust is wat Lierse dringend nodig heeft na wéér een woelig seizoen. Maar of dat straks lukt?

Het is zaterdag, tien voor zes. In de straten rond het Lisp wijst niets erop dat hier over tien minuten een eersteklassewedstrijd wordt afgewerkt. Lierse-Gent is alleen nog belangrijk voor de bezoekers. Twee politieagenten leunen op een dranghek dat het verkeer (welk verkeer?) moet weghouden en sms’en nonchalant. Aan het loket kopen nog een paar fans een ticket voor de niet-overdekte volksplaatsen op ‘Den Berg’: kostprijs 12 euro.

Uit de luidsprekers knalt ‘Dos cervezaspor favor‘, maar het nummer heeft de impact van een carnavalsschlager op een begrafenis. Vervolgens proberen de Lierse cheerleaders, de Yellow-Black Ladies, de boel op te vrolijken, maar de 3800 opgekomen supporters (afgelopen weekend waren het er tegen Bergen nog minder) babbelen rustig verder. Bij de thuisclub merkte waarnemend hoofdtrainer Eric Van Meir al bij het begin van de play-offs dat zijn ploeg nog moeilijk vooruit te branden is. Lierse in play-off 2 is als een marathonloper die strompelend over de eindmeet geraakte en dan hoort dat er nog eens vijf kilometer te lopen valt.

Twee jaar geleden leek dat even anders. Terwijl Lierse in de competitie pas in de allerlaatste seconde zekerheid kreeg omtrent het behoud, volstond in de laatste wedstrijd van play-off 2 winst (of zelfs verlies of een gelijkspel, afhankelijk van het resultaat van Cercle) om via de finale van play-off 2 uitzicht te houden op Europees voetbal. Dat verraste de club, die niet eens een Europese licentie had aangevraagd, én de spelers, van wie een aantal na het behalen van het behoud al een vakantie hadden geboekt. “Lierse zal er voluit voor gaan”, blikte preses Maged Samy de dag van de match op KV Mechelen in de Gazet van Antwerpen vooruit. “Ik zou het niet accepteren dat de spelers liever op vakantie gaan dan de finale van play-off 2 te spelen.”

Maged Samy overschatte de beroepsernst van zijn pappenheimers schromelijk. Al in de Mechelse perszaal fluisterden ingewijden om niet te veel van de geel-zwarten te verwachten. Net voor de aftrap van de wedstrijd maakte een niet nader genoemde verdediger in de kleedkamer – toen trainer Trond Sollied even niet aanwezig was – de rest duidelijk wat er moest gebeuren. Die man had, net als een paar anderen, zijn vakantie al geboekt en was niet van plan die te veranderen.

Na zeven minuten kreeg Lierse al een eerste tegengoal binnen, na een kwartier stond de leider in de play-off 2-poule met een geruststellende 3-0 achter en ondanks de blunders van de thuiskeeper, waardoor het uiteindelijk nog 4-3 werd, konden de Lierse spelers opgelucht ademhalen en hun vakantiekoffers pakken.

Einde contract

Dit jaar kwam Lierse al voor de thuismatch tegen Bergen als enige van de acht deelnemers aan play-off 2 niet meer in aanmerking voor de finale. Van kwade wil is dit keer niet eens sprake. Dus geeft Van Meir aan weinig gebruikte spelers een kans om zich te tonen. Aan invallersdoelman Nathan Goris bijvoorbeeld.Vijf jaar geleden riep toenmalig Liersespeler Bob Peeters nog uit: “Als Goris nooit international wordt, dan weet ik het niet.”

Tijdens de reguliere competitie deed debuterend doelman Matz Sels de naar Standard vertrokken Eiji Kawashima snel vergeten. Nochtans rekende de technische staf in het tussenseizoen niet echt op Sels als titularis. Omdat men vorig seizoen merkte hoe hij het op training en in wedstrijden met de beloften moeilijk had omdat hij geen kans kreeg als eerste keeper, pleitte de technische staf voor een ervaren buitenlandse (Australische) doelman, maar Maged Samy en toenmalig CEO Jesse De Preter maanden aan de jonge Belg een kans te geven.

Uiteindelijk was Sels, samen met Rachid Bourabia, Thomas Wils en KostadinHazurov een van de schaarse lichtpunten dit seizoen, in een kern waar behalve Frédéric Frans geen speler meer overblijft uit de tijd dat Maged Samy kwistig met vette contracten strooide. Maar als Sels niet snel bijtekent – zijn contract loopt volgend seizoen af – mag hij gewoon opkrassen. De club is er als de dood voor dat eindecontractspelers volgend seizoen weer gratis (richting aartsrivaal en buur KV Mechelen?) vertrekken, zoals dit jaar Glenn Claes en een paar jaar geleden Yoni Buyens en Seth De Witte. Was het niet een van de redenen waarom Maged Samy vijf en een half jaar geleden Lierse overnam om spelers in de kijker te plaatsen en ze dan met winst te verkopen? Toch kreeg Lierse in die vijf jaar alleen geld voor Kawashima en Milos Maric. Voor Daylon Claasen,een van de grote talenten, zou het een flink bedrag krijgen van Everton, tot Claasen zich in de voorbereiding blesseerde. Gevolg: geen transfer en een sportief verlies voor Lierse. Toen Claasen, einde contract, nog eens weigerde zijn verbintenis te verlengen, werd die een paar weken geleden in onderling overleg ontbonden. Dat gebeurde ook met Soufiane Bidaoui,vorig seizoen en in de heenronde nog een paar keer uitblinker én een van de weinige spelers met een actie. Toen de Brusselaar het nieuwe contractvoorstel van Lierse onvoldoende vond, werd hij eerst uit de kern geweerd, later teruggehaald – omdat de spoeling aan aanvallende spelers met het oog op de redding dun werd – en na de redding weer op non-actief gezet. Linksachter Jonas Heymans verdween eerst naar de B-kern en daarna transfervrij naar AZ. Ook Dolly Menga werd als ruwe diamant gehaald om geslepen en nadien met winst doorverkocht te worden. In de spits, waar hij aartsgevaarlijk had kunnen zijn, werd de supersnelle maar tactisch weinig bedreven Belg van Angolese origine nooit opgesteld en in januari moest hij na een dispuut met Hany Ramzy weg. Menga zit nu wekelijks op de bank bij de Italiaanse eersteklasser AC Torino en Lierse hoopt dat de Turijnse volksclub de optie licht en het toch nog centen vangt voor weer zo’n speler uit wie het veel meer hoopte te halen.

Op de foto

Van de voorste rij op de officiële ploegfoto van begin dit seizoen zijn nogal wat figuren al verdwenen. En dan stond woordvoerder Terry Verbiest, in december ontslagen, nog niet eens op de foto. Van de technische mensen blijven keeperstrainer Patrick Nys en Eric van Meir. Van Meir begon het seizoen als hulptrainer, werd na het ontslag van Chris Janssens beloftecoach, net voor de cruciale wedstrijd op Beerschot weer hulptrainer en is sinds de start van play-off 2 waarnemend hoofdtrainer. Dat komt omdat Hany Ramzy, in november gehaald als technisch directeur maar drie weken later al hoofdtrainer bij Lierse, zijn job na het behoud weer inruilde voor die van overkoepelend technisch directeur van de drie voetbalteams van Wadi Degla (FC Wadi Degla in Egypte, Lierse en KV Turnhout). Een week later was Ramzy alweer weg, om in Egypte hoofdcoach te worden van Wadi Degla, waarvan de trainer sinds januari hoofdtrainer is van KV Turnhout.

Volgt u eigenlijk nog?

Welnu: die Hany Ramzy wordt na zijn trainersinterim opnieuw overkoepelend TD van de drie Wadi Deglateams. Tenzij het toch weer anders wordt…

Herman Vermeulen bleef bij het ontslag van Chris Janssens tot zijn eigen verbazing aan als assistent van Hany Ramzy, samen met de uit Turnhout overgekomen ex-Liersespeler Daniel Simmes,maar werd na de terugkeer van Eric Van Meir bedankt als hulptrainer. Hem werd gevraagd de scouting voor te bereiden met het oog op play-off 3 en de eventuele eindronde. Toen duidelijk werd dat Lierse niet aan de eindronde zou deelnemen, omdat het zich in de reguliere competitie gered had, werd Vermeulen ondanks een nog lopend contract per 1 april bedankt voor bewezen diensten.

CEO Jesse De Preter (ook op de ploegfoto) stapte na een geslaagde bezuinigingsronde in december zelf op toen duidelijk werd dat twee kapiteins op één schip altijd koersproblemen opleveren. Maged Samy was not amused toen De Preter steeds vaker op het voorplan trad alsof die zelf Lierse leidde.

Op de ploegfoto staat ook toenmalig TD Ruud Kaiser. Op de vraag sinds wanneer hij weg is, zegt Kaiser verbaasd: “Ik ben nog niet weg, mijn contract loopt nog tot 30 juni. Natuurlijk ben ik als scout zelden op de club, maar pas op 1 juli ga ik aan de slag als hoofdtrainer van FC Den Bosch.” Tot dan stuurt Kaiser trouw zijn spelersrapporten naar Maged Samy.

Eén minuut voor de persconferentie waarop Ramzy voorgesteld zou worden als TD, hoorde Kaiser dat hij vanaf dat moment niet langer in functie was maar wel zou fungeren als hoofdscout. Hij zou helpen zoeken naar talenten die einde contract en dus transfervrij waren. Geen Hans Vanaken dus (voor hem moest wel een vergoeding betaald worden), maar Kaiser haalde wel mee een aantal spelers voor het seizoen die bepalend zouden zijn. In mindere mate Benjamin Lambot, maar zeker Arjan Swinkels en spits Kostadin Hazurov, Lierses topschutter met negen goals. Dat hadden er meer kunnen zijn had de kopbalsterke spits, die alleen maar lange ballen vanuit de verdediging kreeg aangespeeld, meer voorzetten gekregen vanaf de flanken. Dat lukte niet met op de flanken een rechtsvoetige op links en een linksvoetige op rechts. De uitleg van Hany Ramzy dat Bayern dat ook weleens deed met Robben en Ribéry, deed sommigen op het Lisp grinniken.

Ook bij de aanwerving van Rachid Bourabia (op een zijspoor bij Bergen) waren er flinke twijfels, maar Kaiser geloofde in de Franse Marokkaan, op voorwaarde dat hij op de 10 mocht spelen, waar hij zou scoren, en niet op de 8, waar hij in het begin van het seizoen speelde, omdat hij dan te veel meters moet maken. Zonder Bourabia, weten de kenners, speelde Lierse op dit moment in het beste geval de eindronde met de tweedeklassers.

Straks moet de nieuwe TD, ex-speler Tomasz Radzinski,nieuwe Bourabia’s halen. Samen met Lierenaar Walter Grootaers (ondervoorzitter) wil Maged Samy met Radzinski meer stabiliteit in de woelige clubstructuur aanbrengen. Rust, rust en nog eens rust is wat de club nodig heeft, maar tot nog toe was Lierse de afgelopen vijf jaar vooral een club van komen en gaan. “Terwijl stabiliteit creëren ook betekent dat je mensen op een bepaald moment een tijdje op hun plaats laat zitten”, zegt een man die het huis goed kent.

Lukt dat straks toch een keer?

DOOR GEERT FOUTRÉ – BEELDEN: IMAGEGLOBE

Lierse in play-off 2 is als een marathonloper die strompelend de eindmeet haalt en dan hoort dat er nog eens vijf kilometer te lopen valt.