Vorig seizoen streed Standard tot in december in de hoogste regionen van het klassement. Dan moesten de Rouches het wiel van Anderlecht lossen en in de terugronde werden ze ook nog door Club Brugge voorbijgestoken. In plaats van met een ticket voor de Champions League dienden ze zich in Luik te vergenoegen met een kaartje voor de Uefacup.
Omdat Standard niet over de financiële middelen van Anderlecht en Club Brugge beschikt, moest het in het tussenseizoen een aantal dragende spelers laten vertrekken. Spelers die vertrekken, nieuwe spelers die komen : het maakt er de taak van de coach zelden eenvoudiger op. Toch heeft Dominique D’Onofrio één groot voordeel : hij kan terugvallen op dezelfde tactische structuur als vorig seizoen.
VERDEDIGING
Het doel van de Rouches zal dit seizoen opnieuw worden verdedigd door Vedran Runje. Op rechts neemt Eric Deflandre de plaats in van Onder Turaci, die naar Fenerbahçe is vertrokken. Qua offensieve input zal hij alvast meer brengen dan Turaci. Zonder Gonzalo Sorondo en Joseph Enakarhire – die de voorbereiding miste doordat hij te laat uit Afrika terugkeerde – miste Standard leiders in het luchtverkeer.
Om dat probleem te regelen, kaapte het bij La Louvière Ogushi Onyewu weg. De Amerikaanse verdediger met Nigeriaanse roots straalt met zijn taille en gewicht fysieke kracht uit. Bij het metselen van zijn defensie kan D’Onofrio uiteraard Gonzague Vandooren en Ivica Dragutinovic als bouwstenen gebruiken.
MIDDENVELD
Vorig seizoen ging Standard gebukt onder de afwezigheid van Almani Moreira. De Portugees sukkelde met tal van blessures en zonder hem verliep de balcirculatie veel minder vloeiend en werd (te) vaak en (te) vlug de lange bal gehanteerd. De vraag blijft : wie vervangt Moreira als hij ook dit seizoen geregeld in de lappenmand zou liggen ? Misschien ligt hier een opdracht weg voor Roberto Bisconti, al wordt die dezer dagen druk in Turkije geciteerd. Bovendien is Bisconti veel meer dan Moreira behartigd met het regelen van het defensieve takenpakket op het middenveld. Steun zal Bisconti hoe dan ook vinden bij Jonathan Walasiak. Algemeen wordt verwacht dat die op rechts zijn progressie zal doortrekken. De bezetting op de linkerkant van het middenveld ligt minder voor de hand. Miljenko Mumlek is toch meer een man die liever en beter centraal opereert. Maar misschien houdt eindelijk de pech op voor Aleksandar Mutavdzic.
AANVAL
Hier moet Dominique D’Onofrio zijn huiswerk helemaal herbeginnen. Vorig jaar werden Sambegou Bangoura en Alexandros Kaklamanos in Luik verwelkomd als gigantische versterkingen. De twee losten aanvankelijk min of meer die verwachtingen in. Maar ineens verscheen Emile Mpenza en het leek of bij Bangoura en Kaklamanos de hemel instortte. De Afrikaan was op de koop toe frequent afwezig als gevolg van zijn verplichtingen voor de nationale ploeg van Guinee. Bangoura en Kaklamanos kunnen zich geen tweede bleek seizoen meer veroorloven.
Mogelijk betekent het vertrek van Mpenza naar Hamburg voor hen een bevrijding – een transfer, overigens, die de verdienste van de technische en medische staf van Standard onderstreept. Maar de club nam alvast het zekere voor het onzekere en weekte Jiri Niemi los bij Bergen. Tijdens de voorbereiding liet ook de jonge Mohammed Tchite zich in gunstige zin opmerken.
CONCLUSIE
Noch bij Anderlecht noch bij Club Brugge geloven ze echt in de titelkansen van Standard. Dat wijst erop dat men overal gelooft dat de Rouches ten opzichte van de vorige campagne verzwakt zijn. De voortdurende veranderingen in de spelerskern worden algemeen naar voren geschoven als de reden voor de haperingen bij Standard. Maar de technische staf is dezelfde gebleven en Dominique D’Onofrio moet zeker zijn tactisch systeem niet door elkaar schudden. De hamvraag is : blijft de ploeg offensief efficiënt na het afscheid van Emile Mpenza ? En mocht op deze vraag een ontkennend antwoord volgen, moeten de Rouches dan nog gaan speuren naar extra versterkingen ?
Al twintig jaar zoekt Standard naar stabiliteit en regelmaat. Een seizoen zonder inzinkingen moet ook dit seizoen het streven zijn.
door Pierre Bilic
