1 ARIËL JACOBS

Dat Jacobs aan zijn vierde opeenvolgende seizoen als hoofdtrainer bij Anderlecht bezig is – en dat straks ook ongetwijfeld gaat uitdoen – zegt eigenlijk alles. Sinds de jaren zestig met Sinibaldi wist geen enkele coach bij paars-wit de maximale houdbaarheid van drie jaar te overschrijden. En dat terwijl Jacobs begon met twee seizoenen zonder titel. Men moet in het Astridpark dus wel heel veel vertrouwen hebben in de Diegemnaar. En het dient gezegd: de manier waarop hij Anderlecht het laatste jaar heeft weten te kneden, is indrukwekkend. Een pletwals richting titel (waarvoor hij uitgeroepen werd tot Trainer van het Jaar) en ondanks een halve kliniek aan geblesseerden toch weer mooi op kop in de Jupiler Pro League.

2 FRANCKY DURY

Tomeloze ambitie, anders valt het moeilijk te verklaren dat iemand die al tien jaar bij een club gebeiteld zit, zijn habitat verlaat om iemand als Michel Preu-d’homme op te volgen.

Preud’homme die in Gent bijna als heilige vereerd werd na de tweede plaats in de play-offs en de bekerzege. Aanvankelijk botste het ook in de Gentse kern, maar gaandeweg begon het te klinken. Dury observeerde, stuurde bij en loodste Gent bij de winterstop toch weer naar een topdrieplaats. En opvallender: hij pakte in het Ottenstadion Europese winst tegen Sporting en Levski. Dat hadden ze daar in geen tijden meer meegemaakt.

3 IVAN DE WITTE

Op bestuurlijk vlak is Ivan De Witte een van de markantste figuren in het Belgisch voetbal, niet in het minst omdat hij twee petjes op zijn schap heeft liggen: dat van preses van AA Gent en dat van voorzitter van de profliga. AA Gent is bezig om onder zijn leiding Club Brugge van de Vlaamse troon te stoten en in de profliga begeleidde hij de stap naar een eerste klasse met 16 clubs en play-offs. De combinatie van beide functies is niettemin nogal ongelukkig en binnenkort gaat hij er naar eigen zeggen mee ophouden. Soms is hij immers te enthousiast bij zijn AA Gent betrokken, zoals bleek toen hij na de 6-2-zege tegen Club wat ging uitdagen in de spelerstunnel.

4 GEORGES LEEKENS

Leekens lijkt onverslijtbaar. Wie een jaar geleden voorspeld had dat hij nog een tweede ambtstermijn als trainer van de Rode Duivels zou dienen, was voor gek verklaard. Maar zie: Advocaat vertrok met de noorderzon, Leekens parkeerde KV Kortrijk op een schitterende vierde plaats met deelname aan play-off 1 en werd prompt door de bond ingehuurd om het nationale vlaggenschip weer vlot te trekken. Er werden hier en daar wenkbrauwen gefronst, maar na een handjevol wedstrijden luidt de conclusie: Leekens heeft weer lijn in de prestaties van de Duivels gekregen en stilaan volgen de resultaten. De 0-2 in Rusland (tegen Advocaat) ligt nog vers in het geheugen.

5 FRANK VERCAUTEREN

Na woelige jaren, met een wrang vertrek bij Anderlecht, assistent- en later kortstondig hoofdtrainerschap bij de nationale ploeg, heeft Frank Vercauteren zijn revanche meer dan beet. Ruim een jaar geleden nam hij bij Racing Genk het roer over van Hein Vanhaezebrouck en hij stuurde de Limburgers via play-off 2 recht Europa in. Het lopende seizoen werd aanvankelijk ook al gedomineerd door Genk. Vercauteren toont in de Cristal Arena zijn grote kwaliteiten als coach, zeker als hij jong talent tot een geheel kan smeden.

6 PETER MAES

Na vier seizoenen was het op bij Malinois. Peter Maes heeft de reputatie zijn spelers behoorlijk uit te wringen en op een bepaald moment eindigt dat. Maes besefte dat zelf en ging gretig in op een aanbod van Lokeren. Dat leek nu niet bepaald een geweldige stap vooruit, de Waaslanders hadden zich maar nipt van degradatie kunnen vrijwaren. Maar dat zijn uitdagingen waar Maes wel van houdt en het werd gauw duidelijk waarom. Lokeren speelde al snel weer gedreven en verzorgd voetbal en nestelde zich zelfs knap in de top van het klassement.

7 LUCIANO D’ONOFRIO

Hoewel hij tegenwoordig de media-aandacht schuwt (onder meer vanwege enkele onfrisse rechtszaken die tegen hem lopen) en haast uitsluitend in de coulissen opereert, blijft de sterke man van Standard een van de machtigste, zo niet dé machtigste figuur uit het Belgische voetbal. Als gewezen spelersmakelaar strekken zijn tentakels zich over heel Europa en daarbuiten uit. Zo wist hij eerst Marouane Fellaini een lucratieve transfer naar Everton te bezorgen en deze zomer loodste hij Jovanovic naar Liverpool en Mbokani naar Monaco. Het leverde de kas van de Rouches een aardige spaarcent op en hemzelf ongetwijfeld ook.

8 BOB PEETERS

Toen Cercle hem als vervanger van Glen De Boeck aanstelde, was dat een grote verrassing. Ook met De Boeck had de vereniging wel de kans gegeven aan een jonge ambitieuze trainer, maar Bob Peeters lag bij de goegemeente toch vooral vers in het geheugen als commentator en lolbroek in tv-programma’s en hij had enkel wat ervaring als coach van de Gentse beloften. Maar Peeters wiste de schaduw van De Boeck snel weg, liet Cercle verzorgd voetballen, zorgde voor enkele stunts (Anderlecht en Standard werden thuis geklopt en tegen Club werd zelfs twee keer de derby gewonnen) en parkeerde groen-zwart netjes in de betere middenmoot met zelfs nog uitzicht op play-off 1.

9 MARC BRYS

Net als Francky Dury stond Marc Brys voor de enorme uitdaging om een succestrainer op te volgen. Peter Maes had de kern van Malinois uitgeknepen als een citroen, wat zou er nog mee aan te vangen zijn? Maar Brys hanteert een heel andere stijl dan Maes en die afwisseling gaf de Mechelaars nieuwe zuurstof. Met het beperkte materiaal dat hij ter beschikking heeft, zette de Antwerpenaar een stevig geheel neer, helemaal in de Engelse traditie daar Achter de Kazerne. KV werd alleen afgeremd door een onwaarschijnlijk aantal afgelastingen, anders had het vermoedelijk in de top zes gestaan.

10 GUIDO BREPOELS

Brepoels is een selfmade man, toen hij met STVV kampioen speelde in tweede klasse mocht hij voor het eerst op het hoogste niveau komen piepen. En piepen deden de Kanaries: op inzet en enthousiasme vlogen ze regelrecht play-off 1 binnen. Bij elke overwinning, bij elke topprestatie van zijn jongens was Brepoels blij als een kermisvogel. Zijn verdienste aan het succes was dan ook niet gering: hij zit er altijd heel kort op, stuurt, kneedt, leidt, begeleidt en – vooral – motiveert zijn spelers tot het uiterste. Op momenten dat hij daar niet in slaagt, is STVV een heel gewoon ploegje, maar als de vonk overslaat …