Met Nick Nuyens won niet de sterkste, maar wel de slimste renner de Ronde van Vlaanderen. Tot frustratie van Vacansoleil-DCM, waar gerekend werd op de Belgische kopmannen Björn Leukemans en Stijn Devolder. Sport/Voetbalmagazine zette zich 24 uur in het spoor van de Nederlandse formatie.
Zaterdag 2 april, 16.30 uur. Een opvallende rust heerst op de parking van het Hotel Van der Valk in Drongen, de vaste uitvalsbasis van Vacansoleil-DCM. Twee mecaniciens sleutelen aan de fietsen van Stijn Devolder en Björn Leukemans, maar op Frederik Veuchelen na is er van renners nog geen spoor te bekennen. “Normaal gezien moesten ze hier om 15 uur zijn, maar dat controleren we niet strikt. Net door die ongedwongen sfeer voelt iemand als Devolder zich thuis bij deze ploeg”, zegt persverantwoordelijke Ard Bierens, die met een dubbel gevoel rondloopt. ” Pim Ligthart heeft zonet de Hel van het Mergelland ( een 1.1-wedstrijd in Nederland, nvdr) gewonnen. Al onze zesde zege van het seizoen. Slechter nieuws is dat Lieuwe Westra morgen niet kan starten. Griep. Bijzonder jammer, want hij was in de Driedaagse De Panne-Koksijde uitstekend op dreef. Een tweede domper na de val van Devolder eerder deze week.” Maar, zegt Bierens: “Het viel me op dat Stijn ondanks die pech heel rustig bleef. Hij weet dat hij zelf geen schuld trof en dat hij zich nooit beter voorbereid heeft.”
Een uurtje later komt de Deerlijknaar aangesloft. Hoewel hij nog altijd last heeft van de elleboog, is er van stress weinig te merken. “Gisteren ( vrijdag, nvdr) heb ik 95 kilometer achter de derny van mijn vader getraind. De benen waren goed, maar ik heb wel ieder putje in de weg gevoeld”, glimlacht Volder, terwijl hij zijn fiets monstert. Hij heeft maar één opmerking voor mecanicien Geert Vande Meulebroecke: het kilometertellertje mag weg. “Dat doe ik alleen voor de Ronde, het parcours ken ik toch uit mijn hoofd. En ik hoef niet te weten hoe snel ik rijd. Dat zullen mijn benen wel zeggen”, aldus een zelfverzekerde Devolder, die morgen ook een nieuw koerstruitje en een geel Livestrongarmbandje zal aantrekken. “Tradities moet je respecteren.”
Een uur na de Belgische kampioen komt Björn Leukemans aan. Ook hij inspecteert meteen zijn fiets en discussieert met Geert over de bandendruk. Die wil minstens 6,5 kilobar steken, Leukemans amper 5 kilobar. “De koers wordt gemaakt op de kasseien”, vindt de Bevelnaar, terwijl hij een flesje met olie uit zijn valies haalt. Gekregen van ‘iemand’. Waarvoor het dient? ” Top secret“, lacht hij geheimzinnig. Opvallend: wanneer Leukemans even later naar de lobby wandelt, neemt hij de klink van de deur niet vast met de blote hand, maar met zijn trui. Niet verwonderlijk voor iemand die in de aanloop naar de klassiekers verschillende keren per dag zijn handen met antibacteriële zeep wast.
Wanneer we even later Geert vragen wat er zo speciaal was aan het flesje olie, lacht hij. “Niets. Ik zal het zeker niet gebruiken. Het is niet het moment om nieuwigheden uit te proberen. Van die vijf kilobar moet je trouwens niet veel geloven. Hij zegt dat om je te misleiden. De concurrentie luistert mee, hé … Björn zal dat sowieso pas net voor de start – afhankelijk van het weer – beslissen. Dan stuurt hij me, net als Stijn, vanuit de bus een sms: voorwiel zoveel kilobar, achteraan zoveel.”
Rode wijn
19 uur. Net voor het avondeten polsen we bij de ploegdokter naar de elleboogblessure van Devolder. Zal hem dat parten spelen? “Het is normaal dat Stijn nog pijn heeft – op drie dagen tijd kan die vleeswonde niet genezen zijn – maar tijdens de koers zal hij daar door de adrenaline weinig van voelen. Ik maak me meer zorgen over de verdoving. Als die nog in zijn lichaam zit, kan dat zijn conditie beïnvloeden, maar dat hangt af van persoon tot persoon. Dat zullen we pas morgen weten.”
Dieter Verleyen, de verzorger en schoonbroer van Devolder die hem begeleidde tijdens twee hoogtestages in de Sierra Nevada, is er gerust in: “Stijn is bijzonder gefocust. Ik ging gisterenavond nog eens langs bij hem thuis, maar stond voor een gesloten deur. Ik belde naar Tamara ( de vrouw van Devolder, nvdr), die me vertelde dat Stijn liever niet gestoord wilde worden. Een goed teken. Als hij morgen bij de eerste twintig de Oude Kwaremont opdraait, zal hij er niet ver van zitten.”
Ondertussen heeft een geconcentreerde Björn Leukemans zich aan tafel gezet, ruim een halfuur voor zijn ploegmaats. Terwijl zij de weersvoorspelling doornemen – de aangekondigde regen zal tot ontgoocheling van Devolder uitblijven – roept teammanager Daan Luijkx een kelner bij zich. “Stijn drinkt de avond voor de Ronde traditioneel een glas rode wijn. Kan ik een fles bestellen?” Het wordt een Gigondas uit 2007. Prijs: 37,50 euro. De renners laten het zich smaken, al duurt het lang eer het eten opgediend wordt. Véél te lang volgens een geërgerde Leukemans, die een paar koeken neemt en zijn kamer opzoekt. Amper vijf minuten later wordt de kip met pasta geserveerd …
21.15 uur. Als een van de laatsten verlaat Stijn Devolder de tafel. Hij trekt naar de kamer van ploegleider Hilaire Van der Schueren, waar de teammeeting plaatsvindt. Verboden terrein voor journalisten, al wil de Geraardsbergenaar achteraf wel een tipje van de sluier oplichten: “Ik heb gewaarschuwd voor de wind. In de eerste vijftig kilometer staat hij in de zij – kans op waaiervorming – en vanaf Tenbosse tot een paar kilometer voor de streep vol in de rug. Niet onbelangrijk als je alleen voorop rijdt. Verder de vaste afspraken: Mirko Selvaggi blijft in het begin bij Devolder, Jens Mouris bij Leukemans. Veuchelen moet proberen mee te gaan in een vroege vlucht, Thomas De Gendt moet zeker wachten tot honderd kilometer voor de finish. In de finale zien we wel”, zegt Van der Schueren, die ondanks al zijn ervaring toch zenuwachtig wordt. “De val van Stijn, de ziekte van Westra … Ik heb het zelf niet in de hand, hé.”
Madam De Slimste Mens
Zondag 3 april, 7 uur. Twee Italianen – Selvaggi en Marco Marcato – kwetteren er aan de ontbijttafel op los, een kwartier later druppelen hun ploegmaats een voor een binnen. Aan de tafel van de ploegleiders is de tv-serie De Ronde het gespreksonderwerp. Hilaire Van der Schueren vreest dat er vanavond of volgende week een fragment zal uitgezonden worden waarin hij heftig tekeergaat. “Iets met ‘kloten’ … Ik heb gevraagd om het niet te gebruiken, maar ja, je weet nooit, hé”, lacht hij.
Een goed uur later vertrekken de bus en drie wagens van Vacansoleil-DCM naar Brugge, waar ze na lang aanschuiven pas om 9 uur, driekwartier voor de start, kunnen parkeren. Aan de bus troepen meteen tientallen handtekeningenjagers en wielerfans samen. Onder hen BV’s Linda De Win en Annemie Peeters, die de Ronde op uitnodiging van Het Nieuwsblad volgen. Peeters, moeder van een koersende zoon, blijkt een boontje voor Björn Leukemans te hebben. “Ik heb hem als winnaar gepronostikeerd. Die jongen leeft zó voor zijn vak, hij slaapt zelfs niet bij zijn vriendin. Fascinerend. Hopelijk wordt hij beloond.” Ze mag even later, samen met De Win, op de foto met haar idool. Tot ergernis van een fan die achter een lint staat. “Zie Lindake daar staan, madam De Slimste Mens, ze kent geen drie coureurs …” Leukemans controleert ondertussen met mecanicien Geert nog een laatste keer de bandendruk, teammanager Daan Luijkx steekt Devolder, net voor hij naar de start vertrekt, nog een hart onder de riem.
9.45 uur. Met mecanicien Eddy Meyhui, verzorger Wilfried Vyncke en zijn dochter Miek – ploegarts en ex-wereldkampioene duatlon – vertrekken we naar Ingelmunster. “Om de twintig à dertig kilometer zal er iemand van de ploeg met bidons en reservewielen staan, zodat onze renners maar met één bidon moeten koersen. Dat scheelt vijfhonderd gram”, vertelt Wilfried die ’s morgens al verschillende etenszakjes klaargemaakt heeft. “Vooral met vaste voeding om de maag een beetje te sparen, want in de finale zullen de renners genoeg vloeibare energiegels naar binnen spelen. Iedere renner heeft zijn voorkeur. Vlamingen prefereren rijst- en appeltaartjes of broodjes met ananas, confituur, kip … De Italianen lusten liever broodjes met mozzarella en olijfolie. Voor de bidons gebruiken we meestal een gewone dorstlesser.”
Na de eerste halte in Ingelmunster gaat het richting de kasseien in Wannegem-Lede, de nieuwe helling de Kaperij en de top van de Koppenberg, al moeten we daarvoor in Melden eerst over een hobbelig landweggetje van een paar honderd meter bollen. Op een tv’tje zien we hoe Devolder voor de Oude Kwaremont opgehouden wordt door een val, waardoor we hem na de Koppenberg op bijna een halve minuut van Tom Boonen en co zien passeren. In zijn spoor: Nick Nuyens … “Gelukkig is Leukemans wel mee”, zegt Wilfried, die ondanks de hectische omstandigheden opvallend kalm en sereen blijft.
De volgende stop is de Molenberg, maar dat is door de verkeerschaos een onmogelijke opdracht. Wilfried moet de renners opvangen aan de aankomst en besluit meteen naar Meerbeke te rijden. Onderweg horen we op de radio hoe Fabian Cancellara op de Leberg zijn concurrenten uit het wiel knalt en naar de eerder ontsnapte Sylvain Chavanel rijdt. Het duo loopt een minuut uit, de koers lijkt voorbij. Dat blijkt ook wanneer we in Meerbeke op de tv van de ploegbus Quick-Stepploegleider Wilfried Peeters en Garmin-Cervélomanager Jonathan Vaughters zich zien neerleggen bij de suprematie van de Zwitser. ” He’s too strong …” Dat leidt tot grote ergernis in de bus van Vacansoleil. “Sukkelaars! Ze zijn al tevreden met de tweede plaats”, zucht buschauffeur Loek Lambregts. Even later sleuren Devolder en De Gendt, teruggekeerd uit de achtergrond, op de kop van het achtervolgende groepje. Ook de voltallige BMC-ploeg begint te rijden, maar veel levert dat niet op. De winnaar – een superman uit Bern – lijkt bekend.
Gokken
15.45 uur. Verzorgers Wilfried en Dieter trekken naar de aankomstzone, waar ze – tot hun verbazing – op het grote scherm plots zien dat Cancellara en Chavanel ingelopen zijn door een groepje met een sterk ogende Leukemans. “Hoewel de pers eraan twijfelde, staat Björn er wanneer hij er moet staan. Grote klasse”, zegt Wilfried, bij wie de nervositeit stilaan begint toe te nemen. “Je zou mijn hart moeten voelen …”
Om de zege zal de Vacansoleilrenner echter niet strijden. In een meeslepende finale ontsnappen Nuyens en opnieuw Chavanel en Cancellara. In de spurt is de Saxo Bankrenner de snelste, Leukemans eindigt vijf seconden later als zevende. Vloekend rijdt hij in de armen van zijn verzorger. “Ik had de benen om te winnen, maar het leverde niets op. The story of my life zeker?” lacht de Bevelnaar groen terwijl hij naar de VRT-studio geleid wordt. Dat uitgerekend zijn streekgenoot en ex-vriend Nick Nuyens won, stemt hem nog bitterder. “Tot aan de Muur kwam hij er niet aan te pas. Maar op het einde moest je gokken en dat kan Nick als de beste … Ach, de winnaar heeft altijd gelijk. Ik zou het ook graag eens op die manier doen.”
Ook aan de ploegbus, waar Stijn Devolder al onder de douche staat, is de teleurstelling groot. ” Leuki was een van de beste, misschien zelfs dé beste renner in de finale”, zegt Hilaire Van der Schueren. “Altijd mee op de hellingen, maar hij had de pech dat er getreuzeld werd en er daardoor renners konden terugkeren. En dan wint niet altijd de sterkste …”
17.15 uur. Verzorger Wilfried vertrekt met Italianen Selvaggi en Marcato naar de luchthaven van Charleroi, Leukemans vergezelt zijn supporters naar zijn woonplaats Bevel, de rest van de ploeg rijdt weer richting Drongen. Wanneer Devolder aan het hotel uit de bus stapt, staat het huilen hem nader dan het lachen. “Ik heb er zo veel voor gedaan, zo hard getraind … Het wil gewoon niet meezitten. Eerst die crash in De Panne en vandaag tweemaal opgehouden door een val: net voor de Oude Kwaremont en in de aanloop naar de Paterberg. Ik kon nog terugkeren, maar dat kostte te veel krachten. Het enige wat me nog restte, was proberen de kloof met Cancellara en Chavanel te verkleinen”, zucht de Belgische kampioen, die rilt door de frisse wind. Van der Schueren maant hem aan een trui aan te doen en geeft zijn poulain een vaderlijke schouderklop. “Het is nog niet voorbij, hé. Volgende zondag is er een nieuwe kans.” Devolder glimlacht verlegen en stapt terneergeslagen in de wagen van zijn schoonbroer Dieter, die hem naar huis zal brengen. “Jammer, hé”, zegt persverantwoordelijke Ard Bierens. “Weet je nog wat Dieter gisteren zei? Als Stijn bij de eerste twintig de Kwaremont opdraait, dan … Het lot wil dat hij net dáár de koers verliest en dat hij, zonder het te beseffen, daarna nog een cruciale rol speelde. Zonder hem was Nuyens wellicht niet teruggekeerd, al zal dat voor Stijn een magere troost zijn. ..”
DOOR JONAS CRETEUR
“Leuki was een van de beste, misschien zelfs dé beste renner in de finale.”
Hilaire Van der Schueren
“Ik heb er zo veel voor gedaan, zo hard getraind … Het wil gewoon niet meezitten.” Stijn Devolder
