De dag na de stunt van Essevee had ik een tête-à-tête met Rudi Moeraert. Gentse journalist pur sang, zo blauw als een schalie. En dan heb ik het niet over zijn politieke voorkeur, maar wel over zijn onvoorwaardelijke liefde voor de Buffalo’s. Hij had met veel andere stroppen meegetrild met Zulte Waregem. Zelfs ik, die dacht nooit meer te supporteren voor een ploeg, heb me laten meeslepen.
Rudi was ook mee de feestnacht ingestapt. Elke kans moet je benutten hé. Dat doen de mannen van Dury tegenwoordig vooral in Europa. Tegen Moskou, Wenen en Praag was elke halve mogelijkheid goed voor een doelpunt. Dodelijk efficiënt en schromelijk onderschat. In België kent iedereen de counterkracht van de Gaverbeekjongens, Europees doen hun tegenstanders geen moeite om hen grondig te scouten.
Maar hier stopt het mooie liedje want Urbain Haesaert zat in de tribune, niet als eregenodigde (hij was de architect van Waregem twintig jaar geleden) … maar wel als spion van Ajax. De Amsterdammers zijn niet alleen de beste rechtsbuiten van Europa (Tom De Mul) en de nu al onmisbare Thomas Vermaelen komen halen. Ook de man die hen bij Germinal Beerschot opleidde, hebben ze gestrikt. Fanatiek blijft hij wedstrijden ontleden, strategieën uitwerken, plannen maken en mensen overtuigen. Wij kunnen het weten. Wij waren dan wel van een volgzamere generatie dan de “jeugd van tegenwoordig”, maar alles kon hij ons laten doen om onze grenzen te verleggen. Zelfs door de stront kruipen deden we zonder morren. Dat was “teambuilding” zei hij. En de hete kolen waren te duur voor Landsheere. Alleen enfant terrible Smetje durfde al eens tegendraads doen, vandaar hun haat-liefde.
Alhoewel die nog niet bestond, introduceerde Haesaert de computer in het voetbal. Als technisch tekenaar gaf hij tactiek met illustraties die Bill Gates nu nog jaloers zouden maken. Acht uur voorbereiding voor één training ! Prachtige vent ! Zulte Waregem zal Ajax niet verrassen.
Urbain loopt hoog op met Francky Dury. Vanwege hun parallellen. Ook Dury moest heel lang aan de weg timmeren alvorens au sérieux genomen te worden. Net als Dirk Geeraerd, Ariël Jacobs, Emilio Ferrera, José Riga, Regi Van Acker, Paul Put en Marc Brys. Ze konden heel lang enkel machteloos toekijken hoe ex-profs gelijk op het hoogste vlak mochten debuteren. Zij dienden eerst twintig jaar dwangarbeid te verrichten. Geen detail wordt dan ook over het hoofd gezien bij een wedstrijdvoorbereiding. En soms neigt de balans wel eens naar overdrijving.
Brys gaf op Genk theorieles tot vlak voor de wedstrijd. De opwarming moest zelfs wijken. Koude spieren en overbelaste hersenen. Of de vier snelle tegengoals te wijten waren aan het ene of het andere, moet nog eens nader geanalyseerd worden met een nieuwe dvd-montage.
Soms moet je gewoon “back to basics”. Voetbal is met elf tegen elf (akkoord, voor Geminal Beerschot niet altijd), de bal is rond, een wedstrijd duurt negentig minuten … en Racing Genk is al elf wedstrijden ongeslagen.
DOOR Wim De Coninck
