Meer dan elders zetten de supporters op Sclessin hun eisen kracht bij. Het is aan de voorzitter om ze in te willigen. Of net niet.

De eisen van de supporters overstijgen de sportieve crisis. Ik denk dat er vooral een identiteitscrisis heerst. De mensen zijn niet op hun gemak, ze vrezen dat de club haar ziel prijsgeeft”, zegt Christian Hannon, veiligheidsverantwoordelijke bij Standard. Want op Sclessin betekent supporter zijn méér dan zuivere passie. Het heeft iets irrationeels. “Om deel uit te maken van de Ultras moet je dag en nacht leven voor Standard”, beweert Michel Juvigné, ooit lid van de Ultras (1996-2002) en nu verantwoordelijke voor de infrastructuur. “Daardoor is er ook een natuurlijke selectie. De mensen geven zich helemaal, maar op een bepaald moment vraagt iemand bij wie de passie wat minder is zich steevast af of het wel de moeite loont om het hele weekend te spenderen aan het maken van een tifo. Wie overblijft, leeft dus uitsluitend voor Standard.”

Vorige week gingen alle gesprekken over de rookbommen tijdens de clásico. Telkens hetzelfde: het gedrag van de gepassioneerde fans werd gehekeld. Geen enkel medium trachtte de eisen te begrijpen van diegenen die vanouds voor de ambiance zorgen in het stadion, die van Sclessin ‘de hel’ maken. Dus ging Sport/Voetbalmagazine eens naar hen luisteren om hun drijfveren te weten te komen en te begrijpen hoeveel invloed ze eigenlijk hebben op de grootste club van Wallonië. Geen eenvoudige opgave, want de gemoederen waren behoorlijk verhit door de reacties na de topper.

Onbekwaam bestuur

Vanwege de veroordeling door de media besloot de bekendste (en hevigste) supportersclan, de Ultras Inferno, om niet meer op vragen van de pers in te gaan. Ze hielden het bij een persmededeling: “De aanklacht die op Tribune 3 plaatsvond, had alleen tot doel om een duidelijk signaal te geven aan het bestuur. Wij accepteren niet dat ze onze club tien jaar achteruit doen gaan door hun opzichtige onbekwaamheid. (…) Het is onze taak om onze afkeuring uit te drukken wanneer wij menen dat de toekomst van de club in gevaar is.”

Er wordt dus met een beschuldigende vinger naar het bestuur gewezen. “Veel supporters stellen zich vragen bij de ideeën van Roland Duchâtelet“, zegt Didier Stevens, lid van La Famille des Rouches, die verschillende supportersclubs overkoepelt. “Er wordt geïnvesteerd in de infrastructuur en de tribunes krijgen nieuwe zitjes. Dat is mooi, maar totaal onbelangrijk wanneer de resultaten niet volgen. Liever dan een prachtig stadion en een ploeg die niet meekan, hebben we een halve ruïne en een ploeg die wint! Ook bij de transferpolitiek worden vraagtekens geplaatst. Hadden spelers als Jérémy Taravel, Benjamin De Ceulaer of JulienGorius zich niet sneller kunnen aanpassen aan onze competitie? Men zegt in te zetten op de jeugd, maar de jeugd wordt afgeremd door buitenlanders aan te trekken. We zijn niet anti-Duchâtelet, maar we moesten een signaal geven zodat hij iets aan de situatie doet.”

Anderen gaan een stap verder. Een trouwe abonnee, die liever anoniem blijft, vertelde ons: “Normaal gezien zou de prioriteit van een club moeten zijn: de ploeg. Maar wij hebben de indruk dat bij Duchâtelet eerst de infrastructuur komt, dan de BeNe League, dan Standard Fémina en pas op het einde Standard zelf. Laten we wel wezen: je krijgt klop in Kortrijk en dan zou je tegen PSV, Ajax en Feyenoord willen gaan spelen?”

De macht van de supporters

Door het gebrek aan duidelijkheid, visie en resultaten explodeerde de woede. En misschien kan het wel alleen bij Standard dat de supporters de lakens uitdelen. “De Ultras vormen het hart van Sclessin. Ze zijn een barometer. Zij willen hun eisen stellen en hun liefde voor de kleuren uitschreeuwen”, legt Stevens uit. Want in Luik zit de rebellie in de ziel. “En wie uit Vlaanderen of Luxemburg komt om te supporteren neemt automatisch dat tegendraadse en mopperende kantje over”, vult Hannon aan.

De Standardsupporter mag dus graag klagen en rebelleren. Maar hij wil vooral dat men hem respecteert en naar hem luistert. “Zijn wij incontournable?”, vraagt Stevens zich af. “Ik weet het niet. We hopen dat, we beelden ons dat in, maar het is eigenlijk niet meer zo. In het moderne voetbal draait het vooral om geld. Nochtans vormen de supporters een constante, terwijl spelers en besturen elkaar opvolgen. Als je ziet dat we met 22.000 abonnees zijn, terwijl Standard niet eens Europees speelt, dan betekent dat toch wel wat. Dat geeft ons het recht om te zeggen wat we denken en bepaalde dingen te eisen. Daarna is het aan het bestuur om beslissingen te nemen. We hopen dat we altijd gehoord zullen worden, want de dag waarop dat niet meer zo is, staat er onvermijdelijk wat te gebeuren.”

Maar hoe groot is nu eigenlijk de invloed van de supporters binnen de muren van Sclessin? “We houden rekening met hun mening”, zegt Roland Duchâtelet. “Ik ben al enkele keren naar een bijeenkomst van La Famille des Rouches geweest. We luisteren naar hen en er is een vorm van dialoog. Zij geven uiting aan hun gevoelens en wij leggen onze beslissingen uit.” Maar zijn ze ook in staat om die beslissingen te beïnvloeden? Neen, zegt Duchâtelet: “Onze politiek overstijgt de kritieken van bepaalde waarnemers. En we weten maar al te goed dat die kritieken de opinie van de supporters bepalen.”

Nochtans zijn ze zo sterk aanwezig dat elke bestuurder van Standard maar beter rekening met hen kan houden. Duchâtelet: “Wanneer we een trainer aantrekken, stellen we ons de vraag: hoe gaat die bij de fans in de smaak vallen? We wisten bijvoorbeeld dat Ron Jans communicatief heel sterk is. Maar ik denk niet dat ik een trainer zal ontslaan omdat de vox populi erom vraagt. Dat is geen goede manier om een club te leiden. Het kan natuurlijk wel gebeuren dat er objectieve gegevens zijn waardoor we de positie van de coach moeten herzien en dat we daarmee op dezelfde golflengte zitten als de supporters.”

Vroegere bestuursleden van Standard laten eenzelfde geluid horen. “Ik herinner me niet één geval waarbij we een sportieve beslissing hebben genomen louter en alleen om de supporters te behagen of te kalmeren”, zegt voormalig directeur-generaal Pierre François. “Schoenmaker, blijf bij je leest: een supporter moet supporteren of kritiek geven, het bestuur moet besturen en de trainer moet trainer zijn. Maar je mag ook niet compleet doof blijven voor wat het publiek wil. De keuze van het tenue voor dit seizoen hield bijvoorbeeld rekening met de wens van de supporters om terug te keren naar de roots van de club. Je mag niet voorbijgaan aan hun verleden – of aan hun macht.”

DOOR STEPHANE VANDE VELDE

“Wij hebben het recht om te zeggen wat we denken en bepaalde dingen te eisen.” Didier Stevens (La Famille des Rouches)