De Franse titelhouder blijft het goed doen en het is niet de 0-0 tegen Rusland, waarin de ploeg van Roger Lemerre trouwens wel overdonderend meester was, die ons mag doen vergeten dat Frankrijk er sinds het vorige WK in 1998 in alle onderdelen nog is op vooruitgegaan. Ook met Argentinië, dat met de jongeren Aimar (Valencia), Saviola (Barcelona), Solari (Real Madrid) en Coloccini (Alavés) weer uit een nieuwe voorraad talent kan putten, gaat het uitstekend. Was er niet de economische crisis, die de peso met 60 procent devalueerde en waardoor bondscoach Marcelo Bielsa zowat een half miljoen dollar van het hem verschuldigde loon zag verloren gaan, we zouden de Argentijnen evenveel winstkansen geven als de Fransen.

Maar Engeland ! Tot voor een week leek alles koek en ei. Er bestond nog wel twijfel over de beschikbaarheid van David Beckham, maar met de andere internationals was er geen probleem. Tot de koele Zweedse bondscoach op een slippertje werd betrapt met een knappe landgenote en welbekende tv-persoonlijkheid en ten prooi viel aan de tabloids.

Sinds hij zich in Londen in een luxe-appartement had gehuisvest met zijn Italiaanse (tweede) vrouw, had Eriksson zich op geen enkel foutje laten betrappen. Koel en gereserveerd wist hij zich te verzekeren van het respect van alle media. Z’n contacten met de pers bleven tot een minimum beperkt, uitsluitend professioneel en bovenal ernstig en beschaafd. Toen we samen met hem na zijn scouting van Nantes-Manchester United in het vliegtuig zaten, lieten alle Engelse journalisten Eriksson met rust.

De hoffelijke relatie tussen Eriksson en de Britse media heeft slechts enkele maanden geduurd. De jongens van de pulppers hebben de afgelopen dagen hun schade ingehaald. Met de onthulling van zijn korte affaire met Ulrika Jonsson was maar een tipje opgelicht van de sluier die over de persoonlijkheid van Sven-Göran Eriksson hing.

Aanvankelijk werd hij vergeleken met gentleman Arsène Wenger, die in zijn vele jaren als trainer van Arsenal niet een keer op een vuiltje werd betrapt. Er werd op gewezen dat toen hij Michael Owen als kapitein van de nationale elf koos, dat was omdat de jonge spits van Liverpool op alle gebied – meer nog als voetballer dan als mens – voor iedereen een voorbeeld was.

Maar nu stortte de pers zich op Eriksson. Zo kwam aan het licht dat de al rijkelijk betaalde bondscoach – 3 miljoen euro per jaar – nog goed betaald wordt om reclame te maken voor PlayStation. Dat terwijl Gary Kelly van Leeds United en Nial Quinn van Sunderland, het geld van hun benefietwedstrijd aan liefdadigheidsinstellingen hebben geschonken. Eveneens kwam aan het licht dat Eriksson hoge hakken draagt om er wat langer uit te zien. Kortom, Eriksson was niet wat en waarvoor hij wil doorgaan, namelijk een welopgevoede, geletterde en fijnbesnaarde voetbalintellectueel.

De Londense Times schreef dat Eriksson met zijn slippertje op een onbeschofte manier in het privé-leven van de media was binnengedrongen. En niet omgekeerd. De vraag rijst dan ook of het tussen de coach zijn spelers en de pers nog ooit zo goed zal vlotten als in de periode na de 1-5 in Duitsland. Wij vrezen van niet.

door Mick Michels,

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content